محمد بن علی السنوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

اما دعوت او برای جمع و هدایت [[مسلمانان]] دولت وقت را نگران کرد. بنابراین او در اواخر سال 1829 به عین مادی رفت و در آنجا به تحصیل در طریقه [[تیجانیه]] پرداخت و سپس به شهر اغواط در جنوب الجزایر سفر نمود. وی پس از اشغال الجزایر توسط [[فرانسه]] تصمیم گرفت برای دیدن اوضاع [[جهان اسلام]] و ادای فریضه [[حج]] در شهر [[مکه]] به شرق سفر کند و از گابس، [[طرابلس]] و بنغازی دیدن کرد و سپس در سال 1239 هجری قمری برابر با سال 1824 میلادی به [[مصر]] رسید. او به دلیل این که در حکومت محمدعلی پاشا به بزرگان [[الازهر]] بی حرمتی می شد امید داشت تا به وسیله حکومت عمر مکرم که در آن قرار بود بر اساس شرع و قانون الهی اداره شود به آرزوی دیرینه خود برسد که البته این آرزو دیری نپایید و او مجبور شد بعد از مدتی آنجا را ترک و عازم [[مکه مکرمه]] شود و در آنجا با شیخ احمد بن ادریس الفاسی که رئیس طریقه خضیریه بود ملاقات کرد و دروس خود را نزد او ادامه داد و این رابطه نزدیک استاد و شاگردی تا زمان درگذشت ابن ادریس در سال 1835 ادامه داشت.

زاویه یا گوشه از ابتکارات او بود. زاویه یک مرکز مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و نظامی است. زمانی که او یکی از مریدان خود را به منطقه خاصی می فرستاد و یا ساکنان منطقه‌ای از او می‌خواستند که یکی از مریدان خود را به همین منظور نزد آنها بفرستد با حضور او در آن منطقه زاویه ای برای انجام امور محوله تاسیس می شد.

این اماکن اصولا در محل مستحکمی بر روی کوه یا مانند آن قرار می گرفت تا در صورت لزوم برای دفاع از آن بیشتر شبیه قلعه باشد و تسلط بر آن به آسانی صورت نپذیرد و محل آن در تقاطع مسیرهایی انتخاب می شد که به زوایای دیگر متصل باشد و به شکل شبکه ای منسجم در می‌آمد. رئیس زاویه زمام امور قبیله یا منطقه را به عهده می گرفت و مأموری جهت رسیدگی به (درآمد و بازده) مشخص و به زراعت زمین ها و همه امور اقتصادی رسیدگی می‌کرد.