۸۷٬۷۷۵
ویرایش
حسینه واجد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ریاست جمهوری' به 'ریاست‌جمهوری'
جز (جایگزینی متن - 'بزرگترین' به 'بزرگترین') |
جز (جایگزینی متن - 'ریاست جمهوری' به 'ریاست‌جمهوری') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
=== انتخابات === | === انتخابات === | ||
حزب او، هم ردیف با [[حزب ملی گرای بنگلادش|حزب ملی‌گرای بنگلادش]] به رهبری [[خالده ضیاء]] همسر [[ضیاء الرحمن]] به فعالیت برای انتخاب یک دولت دموکراتیک ادامه می‌داد و آنها با برگزاری انتخاباتی دموکراتیک در سال 1991م که به پیروزی حزب ملی‌گرای بنگلادش منتهی شد به این هدف دست یافتند. | حزب او، هم ردیف با [[حزب ملی گرای بنگلادش|حزب ملی‌گرای بنگلادش]] به رهبری [[خالده ضیاء]] همسر [[ضیاء الرحمن]] به فعالیت برای انتخاب یک دولت دموکراتیک ادامه می‌داد و آنها با برگزاری انتخاباتی دموکراتیک در سال 1991م که به پیروزی حزب ملی‌گرای بنگلادش منتهی شد به این هدف دست یافتند. | ||
او و حزبش در انتخابات‌های پارلمانی 1986م که تحت | او و حزبش در انتخابات‌های پارلمانی 1986م که تحت ریاست‌جمهوری '''ارشاد''' برگزار شد، شرکت کردند. تصمیم وی برای شرکت در انتخابات توسط مخالفان او مورد انتقاد قرار گرفت زیرا دیگر گروه مخالف به رهبری خالده ضیا این رای گیری را تحریم کرده بود. با این حال حامیان او تاکید داشتند که او از این موقعیت برای به چالش کشیدن حکومت وقت بهره می‌برد. '''ارشاد''' در دسامبر 1987م پارلمان را ملغی اعلام کرد. او این کار را زمانی انجام داد که حسینه واجد و حزبش در تلاش برای برگزاری یک انتخابات آزاد تحت دولت بی طرف از پارلمان استعفا داده بودند. | ||
==== انتخابات 1991م ==== | ==== انتخابات 1991م ==== | ||
پس از چند سال حکومت '''ارشاد''' اعتراضات و اعتصابات گسترده تا حدی بی‌ثباتی ایجاد کرد که اقتصاد کشور فلج شد. اعتراضات گسترده در دسامبر 1990م ارشاد را که به نفع شهاب‌الدین معاونش استعفا داده بود، مجبور به کناره‌گیری از قدرت کرد. دولت موقت به ریاست '''شهاب‌الدین احمد''' انتخابات سراسری پارلمانی را برگزار کرد. حزب ملی‌گرای بنگلادش به رهبری خالده ضیا اکثریت را به دست آورد و لیگ عوامی به رهبری او به بزرگترین حزب مخالف تبدیل شد. <br> | پس از چند سال حکومت '''ارشاد''' اعتراضات و اعتصابات گسترده تا حدی بی‌ثباتی ایجاد کرد که اقتصاد کشور فلج شد. اعتراضات گسترده در دسامبر 1990م ارشاد را که به نفع شهاب‌الدین معاونش استعفا داده بود، مجبور به کناره‌گیری از قدرت کرد. دولت موقت به ریاست '''شهاب‌الدین احمد''' انتخابات سراسری پارلمانی را برگزار کرد. حزب ملی‌گرای بنگلادش به رهبری خالده ضیا اکثریت را به دست آورد و لیگ عوامی به رهبری او به بزرگترین حزب مخالف تبدیل شد. <br> | ||