۸۷٬۸۱۰
ویرایش
نهضت جعفریه پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'امریکا' به 'آمریکا'
جز (جایگزینی متن - 'موفقیت ها' به 'موفقیت‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'امریکا' به 'آمریکا') |
||
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
=تفاوت دوره دوم و سوم نهضت= | =تفاوت دوره دوم و سوم نهضت= | ||
تفاوت اساسی دوره سوم با دوره دوم، در رویکرد کلان نهضت جعفریه نسبت به مسائل کشور بود. دوره دوم، دوره آرمان‌گرایی بود که رهبر نهضت به مبارزه انقلابی با نفوذ | تفاوت اساسی دوره سوم با دوره دوم، در رویکرد کلان نهضت جعفریه نسبت به مسائل کشور بود. دوره دوم، دوره آرمان‌گرایی بود که رهبر نهضت به مبارزه انقلابی با نفوذ آمریکا و استبداد داخلی می‌پرداخت و برای برقراری حکومت اسلامی در پاکستان تلاش می‌کرد؛ اما، در دوره سوم در این رویکرد تجدیدنظر شد و نهضت راهبردی واقع‌گرایانه و تا حدودی عمل‌گرایانه را در پیش گرفت. ساجدعلی نقوی برای فرونشاندن درگیریهای فرقه‌ای، اقداماتی کرد و کوشید مناسبات سازمان‌یافته‌ای با احزاب اسلامی اهل سنّت، مانند [[جماعت اسلامی]]، [[جمعیت العلمای اسلام]]، [[جمعیت العلمای پاکستان]] و [[جمعیت اهل حدیث]]و حتی [[سپاه صحابه]]، برقرار کند. وزیر مذهبی فدرال، عبدالستار نیازی، برای وحدت گروه‌های شیعه و [[اهل سنّتِ]] [[دیوبندی]]، [[بریلوی]] و [[اهل‌حدیث]]، [[کمیته اتحاد بین‌المسلمین]] را، با عضویت سی تن از علمای مذاهب اسلامی، تشکیل داد که آنان در مهر 1370/ سپتامبر 1991، مجموعه‌ای را با عنوان «[[ضابطه اخلاق]]» تدوین و تصویب کردند و سران نهضت نیز آن را امضا نمودند. در ضابطه اخلاق، [[فرقه‌گرایی]] در کشور محکوم و پیروی از شیوه‌هایی برای حل مناقشات به گروه‌ها توصیه شده است. | ||
نهضت در اواخر 1373 ش/ اوایل 1995 گام دیگری برای وحدت میان مذاهب اسلامی برداشت که به تشکیل «ملی یکجهتی کونسل» ([[شورای همبستگی ملی]]) در 4 فروردین/ 24 مارس همان سال، انجامید. در این شورا، گروه‌های اسلامی نهضت جعفریه، جماعت اسلامی، جمعیت العلمای اسلام [[گروه فضل‌الرحمان]] و [[سمیع‌الحق]]، جمعیت العلمای پاکستان، [[گروه نیازی]]، [[تحریک منهاج‌القرآن]] و جمعیت اهل حدیث شرکت داشتند. هدف از تشکیل این اتحاد، پایان دادن به درگیریهای مذهبی و منزوی کردن سپاه صحابه و فشار آوردن به آن گروه برای توقف عملیات خشونت بار آن بود؛ اما این اتحاد نتوانست به درگیریهای فرقه‌ای پایان دهد. در 6 تیر 1380/ 27 ژوئن 2001، شش حزب اسلامی، با عنوان [[مجلس متحده عمل]]، در اسلام‌آباد متحد شدند. هدف از این اتحاد، برقراری نظام جمهوری واقعی اسلامی اعلام شده بود. | نهضت در اواخر 1373 ش/ اوایل 1995 گام دیگری برای وحدت میان مذاهب اسلامی برداشت که به تشکیل «ملی یکجهتی کونسل» ([[شورای همبستگی ملی]]) در 4 فروردین/ 24 مارس همان سال، انجامید. در این شورا، گروه‌های اسلامی نهضت جعفریه، جماعت اسلامی، جمعیت العلمای اسلام [[گروه فضل‌الرحمان]] و [[سمیع‌الحق]]، جمعیت العلمای پاکستان، [[گروه نیازی]]، [[تحریک منهاج‌القرآن]] و جمعیت اهل حدیث شرکت داشتند. هدف از تشکیل این اتحاد، پایان دادن به درگیریهای مذهبی و منزوی کردن سپاه صحابه و فشار آوردن به آن گروه برای توقف عملیات خشونت بار آن بود؛ اما این اتحاد نتوانست به درگیریهای فرقه‌ای پایان دهد. در 6 تیر 1380/ 27 ژوئن 2001، شش حزب اسلامی، با عنوان [[مجلس متحده عمل]]، در اسلام‌آباد متحد شدند. هدف از این اتحاد، برقراری نظام جمهوری واقعی اسلامی اعلام شده بود. | ||
| خط ۱۲۴: | خط ۱۲۴: | ||
=ممنوعیت فعالیت نهضت= | =ممنوعیت فعالیت نهضت= | ||
با ادامه تنش‌های فرقه‌ای قومی و سیاسی در پاکستان، اوضاع اجتماعی و سیاسی در سال‌های آخر دهه 1370 ش/ 1990 به شدت بحرانی شده بود که به کودتای ژنرال پرویز مُشرّف در 2 مهر 1378/ 12 اکتبر 1999 و سقوط دولت نواز شریف انجامید. وی مبارزه با فرقه‌گرایی را یکی از برنامه‌های اصلی خود می‌دانست. حادثه 20 شهریور 1380/ 11 سپتامبر 2001 در | با ادامه تنش‌های فرقه‌ای قومی و سیاسی در پاکستان، اوضاع اجتماعی و سیاسی در سال‌های آخر دهه 1370 ش/ 1990 به شدت بحرانی شده بود که به کودتای ژنرال پرویز مُشرّف در 2 مهر 1378/ 12 اکتبر 1999 و سقوط دولت نواز شریف انجامید. وی مبارزه با فرقه‌گرایی را یکی از برنامه‌های اصلی خود می‌دانست. حادثه 20 شهریور 1380/ 11 سپتامبر 2001 در آمریکا و اقدام آمریکا و جامعه جهانی برای مبارزه با تروریسم، رئیس‌جمهور پاکستان را به برخوردهای شدیدتری با احزاب تندرو اسلامی در این کشور واداشت؛ از این‌رو، دولت مشرّف سپاه صحابه و [[جیش محمد]] را غیرقانونی اعلام کرد و در 22 دی 1380/ 12 ژانویه 2002 نهضت جعفریه را نیز در ردیف آنها قرار داد و فعالیت آن ممنوع شد. پس از آن، نهضت نام خود را به «اسلامی تحریک» (جنبش اسلامی) تغییر داد و بلافاصله فعالیت خود را تحت نام جدید آغاز کرد؛ اما، دولت در 24 آبان 1382/ 15 نوامبر 2003 «تحریک اسلامی» و هر نوع فعالیت رهبران آن را با هر عنوان دیگری، غیرقانونی خواند. از آن تاریخ تا شهریور 1384/ سپتامبر 2005 دولت دفاتر نهضت را مُهر و موم کرده و از اجتماعات آن جلوگیری نموده است. این تصمیم دولت صدمات شدیدی بر تشکیلات نهضت وارد کرد و بسیاری از فعالان نهضت را عملاً منزوی نمود. ساجد علی نقوی ناگزیر شد فعالیت‌های سیاسی‌اش را از طریق «[[مجلس متحده عمل]]»، که «نهضت» یکی از اعضای آن است، تداوم بخشد و ارتباطات مردمی را نیز از طریق برگزاری عزاداری ها یا شرکت در آنها و برنامه‌های مذهبی ادامه دهد و دیدگاه‌ها و مواضع خود را بازگوی نماید. هم‌زمان با ممنوع شدن فعالیت‌های جنبش اسلامی، ساجدعلی نقوی نیز، به اتهام دخالت در قتل اعظم طارق، سرپرست سپاه صحابه، دستگیر شد. دستگیری وی اعتراض های جمعی شیعیان را در پی داشت و بزرگان و علمای برجسته شیعه، برای حل مسئله و اقدام های بعدی، کمیته‌ای تشکیل دادند. وی سرانجام، پس از چهار ماه، در 23 اسفند 1382/ 14 مارس 2004 آزاد شد. از 1384 ش/ 2005 نهضت از مجاری قانونی می‌کوشد تا مجوز فعالیت خود را دو باره به دست آورد.<ref>[https://rch.ac.ir/article/Details/9764 برگرفته از سایت: rch.ac.ir]</ref> | ||
=اهداف و خواسته‌های کنونی نهضت از دولت= | =اهداف و خواسته‌های کنونی نهضت از دولت= | ||