طریقت عزمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب

| نام = طریقت عزمیه

| تاریخ شکل گیری =  

| قرن شکل گیری =قرن 20 م

| مبدأ شکل گیری =

| موسس = [[سید محمد ماضی ابوالعزائم]]

'''طریقت عزمیه''' یکی از شاخه‌های نوبنیاد «[[ شاذلیه|طریقت شاذلیه]]»، در [[مصر]] است که در اوایل قرن بیستم میلادی، با نام «'''جماعة آل العزائم»'''  تأسیس شد. [[سید محمد ماضی ابوالعزائم]] مؤسس این طریقت است. این طریقه از مهم‌ترین طرق [[صوفیه]] مصر به حساب می‌آید و در شهرهای مختلف این کشور نماینده و مرید دارد.

'''[[سید محمد ماضی ابوالعزائم]]،''' در شب دوشنبه 27 [[رجب]] سال 1286 ق برابر با 1869 م، در شهر رشید متولد شد. نسب او از طرف پدر و مادر به [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهرا (سلام‌الله علیها)]] می‌رسد. دانشگاه گُردُن (دانشگاه خرطوم فعلی) در سال 1905 م، از ایشان برای تدریس در رشتۀ ادبیات دعوت کرد. وی در سن 68 سالگی درگذشت<ref>تفصیل زندگی‌نامۀ او را می‌توان در کتاب ''خاتم الوارث المحمدیین؛'' نوشتۀ سید علاءالدین ملاحظه کرد.</ref>.

از ابتدای شکل‌گیری این طریقت، چهار نفر، شیخ این طریقه بوده که به ترتیب عبارتند از: سید محمد ماضی ابوالعزائم (مؤسس) و بعد از او ''سید احمد ماضی''، سپس ''سید عزالدین ماضی'' و در نهایت ''سید علاءالین ماضی''.

این دوره همراه است با مبارزات [[مسلمانان]] با [[استعمار]]، پیدایش اولیۀ ریشه‌های [[سلفی‌گری]] در [[مصر]]، الغای خلافت، انقلاب 1919 م، در مصر، زمینه‌سازی برای ایجاد کشور [[اسرائیل]] و از هم‌گسستگی در میان [[جهان اسلام]] می‌باشد. در این زمان '''«طریقت عزمیه»''' پا به عرصه گذاشت.  

== تصوف و عرفان در عزمیه ==

 

=== عرفان عملی ===

 

# '''[[اسلام]]'''؛ مُسلم کسی است که به یگانگی [[خدا]] ایمان داشته، تسلیم او باشد، مُسلم باید به کتب الهی، [[پیامبران]]، [[ملائکه]]، [[معاد]] و [[قضا و قدر]] ایمان داشته باشد.

#  '''[[ایمان]]؛''' مومن کسی است که خداوند او را با خصال ایمانی آراسته است. که ایمان دو قسم ظاهری و باطنی دارد.

#  '''احسان؛''' محسن کسی است که عمل قلبی و بدنی، حال و قولش در احسن وجه قرار دارد.

#  '''ایقان؛''' موقن کسی است که اسرار غیوب، حکم و آیات الهی بر او منکشف شده باشد.

 

# مقام محبت.

در عرفان نظری، انسان جایگاه ویژه‌ای دارد و رتبۀ او به لحاظ وجودی از همۀ موجودات بالاتر است. تا جایی که عارفان، مقصود اصلی از ایجاد عالَم را عالَم انسانی و نشئه وی می‌دانند. بحث خلافت الهی در [[قرآن]] و حمل امانت ([[امامت]]) توسط انسان اختصاص به این مرتبه دارد.  

[[سید محمد ماضی ابوالعزائم|سید محمد ماضی]]، اهل [[تصوف]] را دارای سه طبقه مریدِ طالب، متوسطِ سالک و واصل می‌داند.

«ذکر» نزد صوفیه از مهم‌ترین عبادات است. یکی از آداب صوفیانه که به‌خصوص در میان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] مرسوم است، مراسم «حضرة» یا همان ذکر دسته‌جمعی می‌باشد.

<div class="wikiInfo">[[پرونده:سماع.jpg|جایگزین=سماع|بندانگشتی|سماع]]</div>

برگزاری احتفال (جشن) در مناسبت‌هایی که برای آنها اهمیت دارد، همچون جشن میلاد [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صل الله علیه وآله)]] که طرق صوفیه از 25 [[صفر المظفر|صفر]] تا [[12 ربیع الاول]] حضور چشم‌گیری در این جشن دارند.

یکی از آداب طریقت عزمیه، برگزاری منظم جلسات یاد [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] با عنوان لیالی اهل‌بیت است<ref>این جلسات به‌صورت ماهیانه و در شام جمعه برگزار می‌شود.</ref> که در آن محفل به مدح و ثنا و [[توسل]] و درخواست [[شفاعت]] از اهل‌بیت می‌پردازند عقیده به [[توسل]] و [[شفاعت]] از زمان مؤسس این طریقت در میان آنها رواج داشته است.

 

 

'''«ایها القرنیون هلا فقهتم»''' و «'''اسلام الصوفیة هو الحل لا اسلام الخوارج'''» یاد کرد.

مؤسس طریقه، [[جهان اسلام]] را یک «کلِ» به‌هم‌پیوسته می‌دید. او [[اسلام]] را به یک جسد تشبیه می‌کرد که [[مسلمانان]] اعضای این پیکرند و نبود هرکدام باعث از بین رفتن این جسد خواهد شد. او به دنبال ترسیم یک مدینه فاضله و در عین حال دست یافتنی برای [[اتحاد]] و عزت [[جهان اسلام]] است. در شهر آرمانی او [[اسلام]] تنها هویت مطرح است و هیچ‌کدام  از هویت‌های مذهبی و قومی، رنگی ندارند. وی [[اسلام]] را یک ملت با هویت یکسان می‌پنداشت که دچار مرضِ تفرقه شده است و برای احیای این ملت راه حل‌های داشت. ثمرۀ علمی اندیشۀ مؤسس این طریقه در بروز دیدگاه‌های تقریبی در میان پیروان در زمان حاضر و در نتیجه مواضع این طریقت نسبت به [[تشیع]] ارائه شده که عبارتند از:

در این طریقه اهل‌بیت (علیهم‌السلام)  دارای جایگاه ممتاز هستند. بزرگان این طریقت در کتب‌، مراسم، اذکار و عقایدشان اهتمام ویژه‌ای به اهل‌بیت دارند. در بعضی از آثار این طریقه از [[قرآن]] به‌عنوان '''«کتاب الله الصامت»''' و از اهل‌بیت (علیهم‌السلام) به‌عنوان '''«کتاب الله الناطق»''' یاد شده است<ref>ر. ک: ''لجنة البحوث و الدراسات بالطریقة العزمیه، ام الانوار فاطمه الزهراء''، ص 17.</ref>. در طریقت عزمیه از [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام)]]، سیدالوصیین و وارث علم نبی و از [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن (علیه‌السلام)]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین (علیه‌السلام)]] سیدا شباب اهل الجنه و از [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهرا (علیهاالسلام)]] سیدة نساء العالمین یاد می‌کنند.

محبت اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و دوری از دشمنانشان بر مسلمانان [[واجب]] است و دشمنی اهل‌بیت نشانه دوستی [[شیطان]] است و محبت‌شان نشانۀ موالات رحمن.

{{شعر}}{{ب|اهل‌بیت النبی انتم شموس|اشرقت دائما بغیر غروب<ref>ترجمۀ شعر: ای خاندان پیامبر، شما خورشیدهایی هستید که هیچ‌گاه از تابیدن باز نمی‌ایستند.</ref>.

}}{{پایان شعر}}

روحیۀ حاکم بر طریقۀ عزمیه، تلاش برای [[تقریب مذاهب]] و [[اتحاد]] [[جهان اسلام]] است. طریقه عزمیه با [[تشیع]] در بیشتر مسائل اعتقادی اتفاق نظر دارد<ref>ر. ک: مدخل؛ [[عزمیه و شیعه]] در ویکی‌وحدت.</ref>.

 

[[صوفیان]] همواره توسط سلفی‌ها به [[بدعت]] در [[دین]] و خرافه متهم می‌شوند. در مقابل، [[تصوف]] از خود دفاع و عقاید سلفی‌ها را برداشتی سطحی و به دور از روح حقیقی دین می‌داند. بر اساس تحلیل‌های پذیرفته شده در [[عزمیه|طریقت عزمیه]]، [[سلفیت]] در مصر یک جریان مصری نیست؛ بلکه در پی دسیسۀ [[انگلستان|انگلیس]] از جانب [[عربستان سعودی]] وارد مصر شده و دلیل این امر نیاز حکومت [[آل‌سعود]] به افزایش عمق نفوذ استراتژیک در مصر است. پیدایش جنبش سلفی در [[مصر]] به اوایل دهۀ دوم قرن بیستم برمی‌گردد. گرچه سال‌ها پیش جنبش اصلاح دینی توسط [[سید جمال الدین اسد آبادی|جمال‌الدین اسدآبادی]] شکل گرفته بود؛ اما جنبش سلفی خود را وامدار این جریان نمی‌دانست و از آن فاصله می‌گرفت<ref>ر. ک: مدخل؛ [[عزمیه و سلفیت]] در  ویکی‌وحدت.</ref>.