۸۷٬۷۸۰
ویرایش
زمینه‌های فکری مخالفان تقریب با شیعه (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
زمینه‌های فکری مخالفان تقریب با شیعه (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۷
، ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'زمینه ها' به 'زمینه‌ها'
جز (جایگزینی متن - 'انگشت شمار' به 'انگشت‌شمار') |
جز (جایگزینی متن - 'زمینه ها' به 'زمینه‌ها') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زمینه‌های فکری مخالفان تقریب با شیعه برای شناخت بیشتر [[مخالفان تقریب مذاهب]] نگاشته شده و در آن به بررسی برخی از مهمترین مسائلی که منشأ سوء تفاهم ها و تهمت های ناروا به مذهب شیعه شده که بر اساس آن تقریب با [[شیعه]] را غیر ممکن دانسته‌اند می‌پردازد. | |||
==1. مباحث [[توحید]] و [[شرک]] == | ==1. مباحث [[توحید]] و [[شرک]] == | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==2. ادعای اعتقاد شیعیان به تحریف قرآن == | ==2. ادعای اعتقاد شیعیان به تحریف قرآن == | ||
یکی دیگر از | یکی دیگر از زمینه‌های نظری مخالفان تقریب با شیعه که تبدیل به دستاویزی علیه شیعیان شده است ادّعای اعتقاد شیعیان به [[تحریف قرآن]] است. برای نمونه [[ابن جبرین]] از مخالفان سرسخت شیعه و تقریب، می‌نویسد: | ||
«آنها سپس به طعن قرآن پرداختند و مدعی شدند که صحابه ای که کاتب آن بودند به قرآن خیانت کردند و آنچه را که به ولایت و اهل بیت تعلق داشت، حذف کردند. آنها مدعی شدند که سوره‌ای به نام سوره ولایت در قرآن موجود بوده است که صحابه آن را حذف کرده‌اند.<ref>(ابن جبرین، 1998م ،الارشاد شرح لمعة الاعتقاد الهادی إلی سبیل الرشاد، ج1، ص362-361)</ref> | «آنها سپس به طعن قرآن پرداختند و مدعی شدند که صحابه ای که کاتب آن بودند به قرآن خیانت کردند و آنچه را که به ولایت و اهل بیت تعلق داشت، حذف کردند. آنها مدعی شدند که سوره‌ای به نام سوره ولایت در قرآن موجود بوده است که صحابه آن را حذف کرده‌اند.<ref>(ابن جبرین، 1998م ،الارشاد شرح لمعة الاعتقاد الهادی إلی سبیل الرشاد، ج1، ص362-361)</ref> | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==3. شبیه انگاری شیعیان با یهود == | ==3. شبیه انگاری شیعیان با یهود == | ||
به ادعای شیوخ سلفی، مذهب شیعه توسط فردی یهودی به نام [[عبداللّه بن سبا]] اختراع شده است.<ref>(الشثری، عقائد الشیعة الاثنی عشریه،1428ق، ص18 و القفاری، مسألة التقریب بین اهل السنة و الشیعة،1413 ق، ج1،ص140)</ref> کتاب «منهاج السنة» [[ابن تیمیه]] یکی از سرمشق های اصلی و | به ادعای شیوخ سلفی، مذهب شیعه توسط فردی یهودی به نام [[عبداللّه بن سبا]] اختراع شده است.<ref>(الشثری، عقائد الشیعة الاثنی عشریه،1428ق، ص18 و القفاری، مسألة التقریب بین اهل السنة و الشیعة،1413 ق، ج1،ص140)</ref> کتاب «منهاج السنة» [[ابن تیمیه]] یکی از سرمشق های اصلی و زمینه‌های نظری این طرز تفکر است. | ||
برخی از علمای سلفی فراتر از این مطلب ادعاهای عجیبی مطرح کرده‌اند که هیچ اساسی نداشته و بیشتر به خیال بافی شبیه است مانند تشابه یهود و شیعه در تکفیر غیر از خود، یا تشابه یهود و شیعه در تحریف کتاب خدا، تشابه یهود و شیعه در [[غلوّ]] درباره ائمه و خاخام هایشان و...<ref>(حربی، مجمل عقائد الشیعة فی میزان اهل السنة و الجماعة،1430ق، ص 144-99)</ref> | برخی از علمای سلفی فراتر از این مطلب ادعاهای عجیبی مطرح کرده‌اند که هیچ اساسی نداشته و بیشتر به خیال بافی شبیه است مانند تشابه یهود و شیعه در تکفیر غیر از خود، یا تشابه یهود و شیعه در تحریف کتاب خدا، تشابه یهود و شیعه در [[غلوّ]] درباره ائمه و خاخام هایشان و...<ref>(حربی، مجمل عقائد الشیعة فی میزان اهل السنة و الجماعة،1430ق، ص 144-99)</ref> | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==5.برداشت های ناروا از فقه شیعه == | ==5.برداشت های ناروا از فقه شیعه == | ||
برداشت های ناروا از فقه شیعه یکی دیگر از | برداشت های ناروا از فقه شیعه یکی دیگر از زمینه‌های فکری دستاویز مخالفان تقریب با شیعه امامیه است که بر اساس آن شیعه را متهم به [[اباحی گری]] و عدم تقید به سنّت نبوی دانسته‌اند. به عنوان نمونه آنان موضوع [[ازدواج موقّت]] در فقه شیعه را به عنوان یکی از مظاهر اباحی‌گری در میان شیعیان تلقّی کرده و در نهایت، عقد متعه را غیر شرعی و تنها به عنوان یک رابطه جنسی محض دانسته‌اند.<ref>(ادریسی، الفاضح لمذهب الشیعة الامامیة،1428ق، ص95)</ref> | ||
از نگاه شیعه، عقد [[متعه]] نوعی زوجیت شرعی است که علاوه بر تجویز آن در قرآن کریم، سنّـت مسلّم پیامبر اکرم «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» بر جریان و حلیّت آن بوده<ref>(طوسی، الخلاف ،ج4،ص340) </ref> و تا زمان خلیفه دوم [[عمربن خطاب]] به آن عمل می‌شده است. | از نگاه شیعه، عقد [[متعه]] نوعی زوجیت شرعی است که علاوه بر تجویز آن در قرآن کریم، سنّـت مسلّم پیامبر اکرم «صلّی اللّه علیه وآله و سلّم» بر جریان و حلیّت آن بوده<ref>(طوسی، الخلاف ،ج4،ص340) </ref> و تا زمان خلیفه دوم [[عمربن خطاب]] به آن عمل می‌شده است. | ||