چاه زمزم: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام = چاه زمزم

}}

چشمه اصلی زمزم در جهت [[حجرالاسود]] قرار دارد و متوسط مصرف آب زمزم به وسیله زائران بیت اللَّه حدود ۱۰ هزار متر مکعب در روز است. همچنین هر روزه تانکرهای آب زمزم جهت استفاده [[حرم نبوی]] به [[مدینه]] منوره نیز منتقل می‌شود.  

=تاریخچه چاه زمزم=

در [[تورات]] سرزمینی که در آن این واقعه برای اسماعیل و هاجر رخ داد «بِئر شَبَع» نام دارد. <ref> تورات، سفر پیدایش ۲۱: ۱۵</ref> فاکهی در «اخبار مکّه» از قول مجاهد می‌ گوید: «به سرزمین [[روم]] رفتیم، در آنجا راهبی بود که در شب ما را منزل داد. او از ما پرسید: آیا در میان شما کسی هست که از شهر مکّه آمده باشد؟ در پاسخش گفتم: آری. گفت: آیا می‌‌دانی میان زمزم و حجر چه مقدار فاصله است؟ گفتم: نمی‌‌دانم، مگر اینکه از روی حدس و تخمین بگویم. گفت: امّا من می‌‌دانم، آب زمزم از زیر حجر جاری است و اگر نزد من یک تشت از آن آب باشد، دوست ‌تر دارم تا اینکه تشتی پر از طلا داشته باشم.» <ref>فاکهی، اخبار مکّه، فی قدیم الدهر وحدیثه، ج۲، ص۴۸</ref>

=صفات و ویژگی‌های آب زمزم=

پیرامون آب زمزم تحقیقات بسیاری انجام شده است. آب زمزم ویژگی خاصی دارد و تفاوتی که بین این آب و آب‌های عادی وجود دارد نسبت املاح و کلسیم موجود در آن است. همچنین آب زمزم حاوی فلوراید و ضد میکروب است و جلبک در آن رشد نمی‌‌کند برخلاف سایر آب‌ها که در صورت راکد بودن مکان مناسبی برای رشد جلبک ‌ها می‌ شوند و سلامت خود را از دست می‌‌دهند.  

مسعودی این چنین نوشته است:  

گویند به سبب زمزمه‌ای که او و دیگر ایرانیان بر سر چاه می‌کرده‌اند آن را زمزم گفته‌اند. از شواهد تاریخی می‌توان فهمید که زَمْزَمه کردن در میان برخی از ملت‌ها مرسوم بوده، به شکلی که‌در موقع غذا خوردن و [[نماز]] خواندن بدون بهره‌گیری از زبان و لب‌ها، صدا را در گلو گردانده زمزمه می‌کردند. [[مجوسان]] را رسم بر این بود و [[خلیفه دوم]] نیز به کارگزاران خود دستور داد تا آنان را از این کار باز دارند. <ref> لسان العرب، ج6، ص٨5؛ معجم‌البلدان، ج٣، ص١66</ref>