محقق حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالقاسم جعفر بن الحسن ملقب به نجم الدین در سال 602 هجری در شهر حله دیده به جهان گشود. عشق پدر و مادر به [[ائمه اطهار (ع)|ائمه اطهار]] سبب شد که نام نوزاد را جعفر نهادند. پدر، خود در خانواده‌ای روحانی بزرگ شده بود و فاضلی ادیب و فقیهی پارسا و از بزرگان شهر به شمار می‌رفت.  

بنا بر نقل برخی از مورخان<ref> سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج5، ص 392</ref> او علاوه بر [[علوم اسلامی]] در ادبیات و شعر نیز مهارت ویژه‌ای داشت. گرچه فرزند خود جعفر را از سرایندگی بازداشته و به آموختن [[فقه]] و علوم اسلامی تشویق می‌کرد، خود شاعر و سخن سرایی بزرگ بوده و پرهیز دادن فرزند از سرایندگی دلیل بر شاعر نبودن وی - آن هم در دوران جوانی و بعد از آن - نیست. وی ازشاگردان به نام [[فقیه]] محقق، [[محمد بن ادریس حلی]] مؤلف کتاب ارزشمند سرائر بوده است. پدر بزرگش، یحیی بن سعید، معروف به یحیی الاکبر نیز از فقهای صاحب نظر و فاضل قرن ششم هجری است که علامه [[سید محسن امین]] درباره ی وی می‌گوید:

وی عالمی فاضل و محدثی معتبر و راست گو و از بزرگان فقهای عصر خود بوده و هموست که شهید در شرح ارشاد خود در مبحث قضائ نمازهای فوت شده، او را از قائلین به توسعه ذکر می‌کند<ref> سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج10، ص 388</ref>.

شیخ آقا بزرگ نیز از وی به بزرگی یاد کرده و از مشایخ او، بزرگانی هم چون محمد بن شهر آشوب و عربی بن مسافر را ذکر می‌نماید<ref>شیخ آقا بزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ص 338</ref>. یحیی بن سعید دو پسر به نام‌های شیخ حسن و شیخ احمد داشته که هر یک از عالمان و فقیهان بزرگ حله بوده‌اند. خاندان یحیی بن سعید از خاندان‌های دانشمند و مورد احترام در حله قرن هفتم به شمار می‌روند.

نبوغ و استعداد سرشار و ژرف نگری محققانه و روانی گفتار وی، شاگردان علوم اسلامی را گردش جمع کرده و وی را از برجسته‌ترین اساتید حوزه حله به شمار آورد به گونه‌ای که بعد از رحلت استادش، در سال 645هجری مرجعیت عامه ی [[شیعه]] را به عهده گرفت و لقب محقق را برازنده‌ی خویش ساخت.  

اولاً: حوزه علمیه حله در قرن هفتم و هشت و بخشی از قرن نهم معروف‌ترین حوزه‌ی علیمه عالم تشیع به شمار می‌رفت. چنان که عالمان بزرگی از نقاط مختلف در آن به تحصیل اشتغال داشتند و  

# ابن داود حلی، (۶۴۷ - ۷۱۵ ق.)<ref> عباس قمی، فوائدالرضویه، ص۱۰۴</ref>.

# سید غیاث‌الدین عبدالکریم بن احمد بن طاوس، (۶۴۸ - ۶۹۳ ق.)<ref>سیدمحمدباقر خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۱۸۳</ref>.

# سید جلال‌الدین محمد بن علی بن طاوس<ref>سیدمحمدباقر خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۱۸۳</ref>.

# شیخ صفی‌الدین عبدالعزیز بن سرایای حلی<ref>عباس قمی، فوائدالرضویه، ص۲۳۴</ref>.

# ابوزکریّا نجیب‌الدین، معروف به «ابن سعید هذلی حلّی» (این عالم بزرگ عموزاده محقق حلّی است.) (۶۰۱ - ۶۸۹ق.)<ref>شیخ عباس قمی، هدیة الاحباب، ص۷۱</ref> و بسیاری دیگر.

در میان شاگردان محقق، علامه حلّی از برجستگی خاصی برخوردار است. وی که خواهرزاده محقق است از دوران کودکی به تحصیل علوم اسلامی و کسب کمالات معنوی پرداخت و هنوز به سن تکلیف پا ننهاده بود که به درجه اجتهاد نائل گشت<ref>عباس قمی، فوائدالرضویه، ص۱۲۶</ref>. او علاوه بر شاگردی محقق<ref>حسن بن یوسف حلی، مختلف الشیعه، ج۱، ص۲۱ - ۲۵</ref> مدت‌ها از پدر بزرگوارش سدیدالدین یوسف و [[خواجه نصیرالدین طوسی]] کسب فیض کرده است.

آثار «محقق حلّی» هر یک ستاره‌ای تابناک در آسمان علم و معرفت است که تا ابد خواهد درخشید و کتاب‌هایش گل‌های باغ بی‌خزانِ جاودانی است که غبار کهنگی و افسردگی بر آن‌ها ننشسته است. خداوند متعال به او ذوق و استعداد سرشاری داده بود و او نیز از این نعمت بزرگ الهی توانست بخوبی بهره‌مند شود.  

# شرائع الاسلام: این کتاب یکی از کتب مهمّ فقه استدلالی است و قرن‌هاست که در حوزه‌های علمیه شیعه و چندی است در دانشگاه‌های کشورهای مختلف تدریس می‌شود. در طی قرون متمادی حدود یکصد، بلکه بیشتر، بر این اثر نفیس شرح نوشته شده است از جمله: جواهرالکلام، مسالک الافهام و مدارک الاحکام. هم‌چنین ده‌ها حاشیه (حاشیه و تحشیه عبارت است از شرح و توضیح و رفع ابهام از برخی کلمات، بخش‌ها و عبارت‌های یک کتاب.) از بزرگان شیعه بر این کتاب نوشته شده است، از جمله: حاشیه محقق کرکی، حاشیه آقاجمال‌الدین محمّد خوانساری و دیگران. کتاب «شرائع الاسلام» یکی از شاهکارهای جهان دانش است که سزا نبود در قالب زبان عرب محصور و محبوس باشد و غیر عرب زبانان از محتوای حیاتبخش آن محروم گردند. به همین سبب این کتاب به زبان‌های مختلف از سوی اهل فن و دانش ترجمه شده است. از جمله: ترجمه به زبان روسی، فرانسه، انگلیسی، استانبولی و فارسی. <ref>جعفر بن حسن حلی، مقدمه شرائع الاسلام، ج۱، مؤسسه اسماعیلیان قم، ۱۴۰۹</ref>

# المختصرالنافع فی فقه الامامیه: بر این کتاب نیز ده‌ها شرح نوشته شده است.

# استحباب التیاسر لاهل العراق.

# تلخیص الفهرست که ملخص فهرست [[شیخ طوسی]] است.

# شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام.

# شرح نکت النهایه (در فقه امامیه).

# الکهنه در منطق.

# مختصر المراسم، تلخیص «مراسم» سلار.

# المسائل الغریه.

# المسائل المصریه.

# المسلک فی اصول الدین.

# معارج الاحکام در اصول فقه.

# المعتبر فی شرح المختصر.

# النافع فی مختصر الشرائع.

# نکت النهایه.

# نهج الاصول الی علم الاصول.

# المعارج فی اصول الفقه<ref>محقق حلی‌ - احسن الحدیث

# http://ahsanalhadis.com › item › 114...</ref>.

پس از رحلت جانگداز محقق، مردم شهر همه با شنیدن این خبر ناگوار غم زده به طرف خانه این بزرگوار سرازیر شده، در آنجا اجتماع کردند به شیون و عزاداری پرداختند<ref>میرزا محمد تنکابنی، قصص العلماء، ص۲۶۰</ref>.

خبردادند چون از رحلت او ••• سرشک از دیده پیر و جوان رفت<ref>شیخ عباس رسولی تبریزی، شاعر معاصر</ref>.

مقبره شکوهمند این نام‌آور [[مذهب شیعه|شیعه]] در حلّه است و قبّه بلندی بر آن مزار ساخته‌اند. سال‌ها در جوار آن مزار نورانی خادمانی بودند که نسل‌ اندر نسل در آن خدمت می‌کردند و این خدمت را از یکدیگر به [[ارث]] می‌بردند<ref>سیدمحسن امین عاملی، اعیان الشیعه، ج۴، ص۸۹</ref>.