confirmed، مدیران
۳۷٬۸۶۸
ویرایش
بعثت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| نام = بعثت | | نام = بعثت | ||
}} | }} | ||
'''بعثت''' به معنای برگزیدن فردی به پیامبری از سوی خدا و آغاز دوره نبوتش است. هرچند بعثت درباره برگزیدن همه پیامبران به نبوت کاربرد دارد اما از آن برگزیدن [[حضرت محمد]] به پیامبری متبادر می‌شود | '''بعثت''' به معنای برگزیدن فردی به پیامبری از سوی خدا و آغاز دوره نبوتش است. هرچند بعثت درباره برگزیدن همه پیامبران به نبوت کاربرد دارد اما از آن برگزیدن [[حضرت محمد]] به پیامبری متبادر می‌شود<ref>مطیع، «بعثت»، ص۷۹-۲۸۰</ref>. از این‌رو در فرهنگ اسلامی روز مبعث به روزی گفته می‌شود که حضرت محمد(صلی الله علیه) به رسالت مبعوث شده است<ref>همایی، «مبحث بعثت رسول اکرم (صلی الله علیه)»، ص۴۴</ref>. بعثت در لغت به معنای برانگیختن است<ref> مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۲۹۶</ref>. همچنین به معنای ارسال<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۱۲.</ref>. و روانه کردن نیز آمده است<ref>راغب اصفهانی، معجم مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۱۳۲-۱۳۳.</ref>. | ||
بعثت در قرآن کریم به معنای برانگیختن و فرستادن پیامبران برای هدایت مردم <ref> سوره بقره، آیه ۲۱۳؛ سوره نحل، آیه ۳۶؛ سوره اسراء، آیه ۱۷</ref> و نیز حشر مردگان به کار رفته است | بعثت در قرآن کریم به معنای برانگیختن و فرستادن پیامبران برای هدایت مردم<ref> سوره بقره، آیه ۲۱۳؛ سوره نحل، آیه ۳۶؛ سوره اسراء، آیه ۱۷</ref> و نیز حشر مردگان به کار رفته است<ref>سوره یس، آیه ۵۲؛ سوره بقره، آیه ۵۶؛ سوره حج، آیه۷.</ref>.'''مبعث حضرت محمد (صلی الله علیه)''' روزی است که [[پیامبر اسلام]] از سوی [[خدا]] برای هدایت بشر و راهنمایی همیشگی انسان‌ها برانگیخته شد. مطابق با نظر [[شیعه]] بعثت آن حضرت در ۲۷ [[رجب]] سال چهلم [[عام الفیل]] (مطابق با سال ۶۱۰ میلادی) در چهل سالگی ایشان واقع شد. | ||
مبعث پیامبر گرامی اسلام، [[حضرت محمد (صلی الله علیه)]] از بزرگ‌ترین اعیاد [[مسلمانان]] به شمار می‌رود. | مبعث پیامبر گرامی اسلام، [[حضرت محمد (ص)|حضرت محمد (صلی الله علیه)]] از بزرگ‌ترین اعیاد [[مسلمانان]] به شمار می‌رود. | ||
== تاریخ بعثت پیامبر اکرم == | == تاریخ بعثت پیامبر اکرم == | ||
به روایت [[اهل سنت]] آن حضرت (صلی الله علیه) روز دوشنبه هفدهم یا هجدهم یا نوزدهم ماه مبارک | به روایت [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] آن حضرت (صلی الله علیه) روز دوشنبه هفدهم یا هجدهم یا نوزدهم [[ماه مبارک رمضان]]، به [[پیامبری]] مبعوث گردیده‌اند. اما اجماع شیعه بر آن است که مبعث آن حضرت در روز بیست و هفتم [[ماه رجب]] سال چهلم [[عام الفیل]] (مطابق با سال ۶۱۰ میلادی) در چهل سالگی ایشان صورت گرفت. روایات دال بر این مطلب در منابع شیعه بسیار است از آن جمله مرحوم [[کلینی]] با سند خود از [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه السلام)]] روایت کرده است که فرمود: روزه بیست و هفتم رجب را فراموش نکن، زیرا آن روزی است که محمد به [[نبوّت]] گماشته شده است. [[شیخ صدوق]] و [[شیخ طوسی]] هم این را روایت کرده اند. و نیز روایات دیگری که دال بر این موضوع است از سایر ائمه یا صحابیان پیامبر اکرم (صلی الله علیه) نقل شده است<ref> تاریخ تحقیقی اسلام(موسوعة التاریخ الاسلامی)، ج1، ص: 315</ref>. | ||
== چگونگی بعثت پیامبر اکرم == | == چگونگی بعثت پیامبر اکرم == | ||
آن حضرت در حالی که در [[غار حرا]] در حوالی مکه معظمه به عبادت و نیایش می‌پرداخت، جبرئیل امین بر وی نازل شد و بر وی آیاتی از [[قرآن مجید]] را به عنوان طلیعه و آغاز کتاب هدایت و سعادت بخواند و وی را به کسوت نبوت مفتخر ساخت. نخستین آیاتی که بر آن حضرت فرود آمد، آیه‌های سوره 96 قرآن مجید یعنی سوره علق بود | آن حضرت در حالی که در [[غار حرا]] در حوالی [[مکه معظمه]] به [[عبادت]] و نیایش می‌پرداخت، [[جبرئیل امین]] بر وی نازل شد و بر وی آیاتی از [[قرآن مجید]] را به عنوان طلیعه و آغاز کتاب هدایت و سعادت بخواند و وی را به کسوت نبوت مفتخر ساخت. نخستین آیاتی که بر آن حضرت فرود آمد، آیه‌های سوره 96 قرآن مجید یعنی سوره علق بود<ref> فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، ص 93؛ تاریخ ابن خلدون، ج 1، ص 385</ref>. | ||
روایت شده است که [[امام حسن عسکری (علیه السلام)]] که در حال توصیف بعثت نبی اکرم (صلی الله علیه) بود، فرمود: «... تا این که به چهل سالگی رسید، و خداوند قلب کریمش را بهترین و والاترین و خاشعترین و مطیع ترین قلب ها یافت. پس به درهای آسمان اجازه داد و | روایت شده است که [[امام حسن عسکری |امام حسن عسکری (علیه السلام)]] که در حال توصیف بعثت نبی اکرم (صلی الله علیه) بود، فرمود: «... تا این که به چهل سالگی رسید، و خداوند قلب کریمش را بهترین و والاترین و خاشعترین و مطیع ترین قلب ها یافت. پس به درهای آسمان اجازه داد و آنها بازشدند و به [[ملائکه]] اجازه داد و آنها نازل شدند و در این حال محمد (صلی الله علیه) به آنها می نگریست. پس رحمت از طرف عرش بر وی نازل شد و او به روح‌الامین، جبرئیل- طاووس ملائکه- نگاه میکرد، جبرئیل نزد او فرود آمد و دستش را گرفت و تکان داد و گفت: ای محمد! بخوان، محمد فرمود: چه چیزی را بخوانم؟ گفت: ای محمد!<big>{{متن قرآن| اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ * خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ * اِقْرَا وَ رَبُّکَ الْاَکْرَمُ * اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ....</big> <ref>(علق: 1-3)</ref>}} (قرآن را) به نام پروردگارت- که هستی را آفرید- بخوان همو که انسان را از خون بسته آفرید. بخوان که پروردگارت از همه ارجمندتر است. همو که با قلم تعلیم داد و آن چه را که انسان نمیدانست به او آموخت. | ||
سپس آنچه را که میبایست بر او نازل کرد و خودش به سوی پروردگارش بالا رفت. | سپس آنچه را که میبایست بر او نازل کرد و خودش به سوی پروردگارش بالا رفت. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
محمد (صلی الله علیه) از کوه پایین آمد در حالی که عظمت خداوند و جلالت ابّهت الهی او را مدهوش خود کرده بود و به تب و لرز دچار شده بود. چیزی که اضطرابش را بیشتر میکرد، این بود که میترسید، قریشیان او را تکذیب کرده و او را به دیوانگی نسبت دهند، در حالی که او عاقلترین مردم و گرامیترین آنان بود و مبغوض ترین چیزها در نظر او شیاطین و اعمال دیوانگان بود؛ بنابراین، خداوند اراده کرد که قلبش را مملوّ را شجاعت نماید و به او فراخی دل عنایت فرماید. برای همین از کنار هر سنگ و درختی که ردّ میشد، میشنید که می‌گفتند: | محمد (صلی الله علیه) از کوه پایین آمد در حالی که عظمت خداوند و جلالت ابّهت الهی او را مدهوش خود کرده بود و به تب و لرز دچار شده بود. چیزی که اضطرابش را بیشتر میکرد، این بود که میترسید، قریشیان او را تکذیب کرده و او را به دیوانگی نسبت دهند، در حالی که او عاقلترین مردم و گرامیترین آنان بود و مبغوض ترین چیزها در نظر او شیاطین و اعمال دیوانگان بود؛ بنابراین، خداوند اراده کرد که قلبش را مملوّ را شجاعت نماید و به او فراخی دل عنایت فرماید. برای همین از کنار هر سنگ و درختی که ردّ میشد، میشنید که می‌گفتند: | ||
'''السّلام علیک یا رسول اللّه''' | '''السّلام علیک یا رسول اللّه'''<ref> تاریخ تحقیقی اسلام(موسوعة التاریخ الاسلامی)، ج1، ص: 316، به نقل از بحار الانوار، ج 18، ص 206</ref>. | ||
به روایتی، جبرئیل امین با هفتاد هزار فرشته و میکائیل با هفتاد هزار فرشته فرود آمدند و برای آن حضرت، کرسی عزت و کرامت آوردند و تاج نبوت و [[رسالت]] را بر سر آن بزرگوار گذاشتند و لوای حمد را به دستش داده و گفتند بر فراز این کرسی برو و خدایت را سپاس گو. به روایت دیگر آن کرسی از یاقوت سرخ و پایه‌ای از آن از زبرجد و پایه‌ای از مروارید بود و چون فرشتگان به سوی آسمان صعود کردند، آن حضرت از کوه حرا پایین آمد و انوار جلال او را فراگرفته بود، به طوری که کسی توان نظر کردن به چهره مبارکش را نداشت و بر هر درخت گیاه و سنگی که می‌گذشت، وی را [[سجده]] می‌کردند و با زبان فصیح می‌گفتند: | به روایتی، جبرئیل امین با هفتاد هزار فرشته و میکائیل با هفتاد هزار فرشته فرود آمدند و برای آن حضرت، کرسی عزت و کرامت آوردند و تاج نبوت و [[رسالت]] را بر سر آن بزرگوار گذاشتند و لوای حمد را به دستش داده و گفتند بر فراز این کرسی برو و خدایت را سپاس گو. به روایت دیگر آن کرسی از یاقوت سرخ و پایه‌ای از آن از زبرجد و پایه‌ای از مروارید بود و چون فرشتگان به سوی آسمان صعود کردند، آن حضرت از کوه حرا پایین آمد و انوار جلال او را فراگرفته بود، به طوری که کسی توان نظر کردن به چهره مبارکش را نداشت و بر هر درخت گیاه و سنگی که می‌گذشت، وی را [[سجده]] می‌کردند و با زبان فصیح می‌گفتند: | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
'''السلام علیک یا نبی الله، السلام علیک یا رسول الله'''. | '''السلام علیک یا نبی الله، السلام علیک یا رسول الله'''. | ||
همین که وارد خانه شد از نور چهره مبارکش خانه [[خدیجه دختر خویلد|خدیجه کبری (سلام الله علیها)]] منور شد و آن بانوی پرهیزکار پرسید: ای محمد! این چه نوری است که در تو مشاهده می‌کنم؟ حضرت فرمود: این نور پیامبری است، بگو: | همین که وارد خانه شد از نور چهره مبارکش خانه [[خدیجه دختر خویلد|خدیجه کبری (سلام الله علیها)]] منور شد و آن بانوی پرهیزکار پرسید: ای محمد! این چه نوری است که در تو مشاهده می‌کنم؟ حضرت فرمود: این نور پیامبری است، بگو:<big>لا اله الله، محمد رسول الله</big>. | ||
<big>لا اله الله، محمد رسول الله</big>. | |||
خدیجه گفت: من سال‌هاست که پیامبری تو را می‌دانم و هم اکنون نیز شهادت می‌دهم که خدایی جز خداوند یکتا نیست و تو رسول و پیامبر خدایی. بدین گونه خدیجه نخستین کسی بود که به همسرش حضرت محمد (صلی الله علیه) ایمان آورد | خدیجه گفت: من سال‌هاست که پیامبری تو را می‌دانم و هم اکنون نیز شهادت می‌دهم که خدایی جز خداوند یکتا نیست و تو رسول و پیامبر خدایی. بدین گونه خدیجه نخستین کسی بود که به همسرش حضرت محمد (صلی الله علیه) ایمان آورد<ref> منتهی الآمال، ج 1، ص 47</ref>. | ||
از میان مردان نیز [[امام علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]]، به محض دیدن چهره نورانی پیامبر (صلی الله علیه) به وی ایمان آورد و شهادتین را بر زبان جاری کرد. از آن پس پیامبر (صلی الله علیه) در کنار [[خانه خدا]] [[نماز]] می‌گذارد و خدیجه (سلام الله علیها) و [[علی (علیه السلام)]] بر او اقتدا می‌کردند و نماز می‌خواندند | از میان مردان نیز [[علی بن ابی طالب|امام علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]]، به محض دیدن چهره نورانی پیامبر (صلی الله علیه) به وی ایمان آورد و شهادتین را بر زبان جاری کرد. از آن پس پیامبر (صلی الله علیه) در کنار [[خانه خدا]] [[نماز]] می‌گذارد و خدیجه (سلام الله علیها) و [[علی بن ابی طالب|علی (علیه السلام)]] بر او اقتدا می‌کردند و نماز می‌خواندند<ref> فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، ص 95</ref>. این سه نفر، با جان و مال و هستی خویش اسلام را پرورانده و فراگیر نمودند. | ||
مبعث پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد (صلی الله علیه) از بزرگ‌ترین اعیاد [[مسلمانان]] به شمار می‌رود. | مبعث پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد (صلی الله علیه) از بزرگ‌ترین اعیاد [[مسلمانان]] به شمار می‌رود. | ||