confirmed، مدیران
۳۶٬۲۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن محمد بن صقر صائغ'''، (000 – حدود 347 ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی. شیخ صدوق از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد میكند. از لقب «صائغ» بر میآید كه خود او یا پدرش صنعتگر بوده و در ریختهگری و قالبریزی اشیاء مهارت داشته است. چنانكه از تعابیر شیخ صدوق بر میآید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار میآمده است. | '''احمد بن محمد بن صقر صائغ'''، (000 – حدود 347 ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. [[شیخ صدوق]] از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد میكند. از لقب «صائغ» بر میآید كه خود او یا پدرش صنعتگر بوده و در ریختهگری و قالبریزی اشیاء مهارت داشته است. چنانكه از تعابیر شیخ صدوق بر میآید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار میآمده است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن محمد بن صقر صائغ، | احمد بن محمد بن صقر صائغ، ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی. در باره ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. «شیخ صدوق»(م381ق) كه در فاصله سالهای 339 تا 347 هجری توسط «ركن الدوله بویهی»(م366ق) به [[ری]] دعوت شده بود، [[حدیث|احادیث]] متعددی از او نقل كرده و از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد میكند. بنابراین میتوان وفات او را تقریباً در اواسط سده چهارم در نظر گرفت. | ||
از لقب «صائغ» بر میآید كه خود او یا پدرش صنعتگر بوده و در ریختهگری و قالبریزی اشیاء مهارت داشته است. وی اصالتاً ایرانی است اما در اینكه اهل كجا و از چه خانوادهای برخاسته است چیزی دانسته نیست. همینقدر میدانیم كه وی مدت زیادی در ری مسكن داشت و حیات علمی خود را در این شهر به سر آورده و احتمالاً در همین جا نیز دار فانی را وداع گفت. وی در علوم حدیث به مقام استادی رسید و چنانكه از تعابیر شیخ صدوق بر میآید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار میآمده است و چون در نقل حدیث راستگو بود، لقب «عدل» یا «معدل» گرفت. از معاصران او در ری «[[ابن جراده بردعی]]»(م348ق)، «[[یعقوب بن یوسف بن یعقوب]]» و «[[احمد بن حسن قطان]]» هستند. همچنین بسیاری از اساتید و شاگردان او در قم و ری اقامت داشتند. | |||
در باره اعتقاد او هر چند صاحب نظران سخنی به میان نیاوردهاند، ولی نباید نسبت به [[مذهب شیعه|تشیع]] او تردید كرد زیرا وی روایتگر احادیثی در فضیلت [[اهلبیت |اهلبیت (علیه السلام)]] و ناقل برخی از خطبههای [[نهج البلاغه|نهجالبلاغه]] است. وی همچنین روایتی در مذمت [[خلیفه دوم|خلیفه ثانی]] دارد كه در كتاب كمالالدین [[ابن بابویه]] آمده است، چنانكه در تفسیر آیه: {{متن قرآن |«و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین<ref>آیه 12 سوره یس</ref>}}» حدیثی آورده است كه [[حضرت محمد (ص)|رسول اكرم (صلی الله علیه)]] «امام مبین» را به [[علی بن ابی طالب|علی بن ابیطالب (علیه السلام)]] تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به اینكه تفسیر پیامبر در برابر پاسخهای نادرست ابوبكر و عمر بود كه «امام مبین» را به تورات، انجیل و قرآن تفسیر كرده بودند، شیعیبودن وی را بیشتر آشكار میسازد. وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست [[نجاشی]] ذكر نگشته است. | |||
== اساتید == | |||
از جمله اساتید او «عیسی بن محمد علوی»، «محمد بن جعفر زعفرانی»، «محمد بن ایوب»، «محمد بن عباس بن بسام» و «موسی بن اسحاق قاضی» هستند. | |||
== شاگردان == | |||
از شاگردان او تنها [[شیخ صدوق|محمد بن علی بن بابویه قمی]] (م 381 ق) را میشناسیم كه در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است. | |||
== منابع == | == منابع == |