۸۸٬۱۷۷
ویرایش
ذوالفقار علی بوتو: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'جدایی طلب' به 'جدایی‌طلب'
جز (جایگزینی متن - ' می رسد' به ' می‌رسد') |
جز (جایگزینی متن - 'جدایی طلب' به 'جدایی‌طلب') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
گردآوری و اتحاد گروه‌های پراکنده سوسیالیست-کمونیست در یک مرکز واحد، بزرگ‌ترین دستاورد سیاسی او تلقی می‌شد. در نتیجه حزب او و سایر چپ‌ها تعداد زیادی کرسی از حوزه‌های انتخابیه در غرب پاکستان رابه دست آوردند. با این حال، [[حزب لیگ عوامی]] شیخ مجیب الرحمن اکثریت مطلق را در مجلس قانونگذاری به دست آورد و بیش از دو برابر بیشتر از حزب مردمی رای کسب کرد. بوتو به شدت از پذیرش یک دولت از حزب لیگ عوامی امتناع ورزید. در 17 ژانویه 1971م، رئیس‌جمهور وقت یحییخان، بوتو با تعدادی از فرماندهان نظامی پاکستان ملاقات کرد. ارتش پاکستان و معاون رئیس حکومت نظامی در 22 فوریه 1971م، در غرب پاکستان تصمیمی گرفتند که حزب عوامی و حامیان آن را سرکوب کنند. | گردآوری و اتحاد گروه‌های پراکنده سوسیالیست-کمونیست در یک مرکز واحد، بزرگ‌ترین دستاورد سیاسی او تلقی می‌شد. در نتیجه حزب او و سایر چپ‌ها تعداد زیادی کرسی از حوزه‌های انتخابیه در غرب پاکستان رابه دست آوردند. با این حال، [[حزب لیگ عوامی]] شیخ مجیب الرحمن اکثریت مطلق را در مجلس قانونگذاری به دست آورد و بیش از دو برابر بیشتر از حزب مردمی رای کسب کرد. بوتو به شدت از پذیرش یک دولت از حزب لیگ عوامی امتناع ورزید. در 17 ژانویه 1971م، رئیس‌جمهور وقت یحییخان، بوتو با تعدادی از فرماندهان نظامی پاکستان ملاقات کرد. ارتش پاکستان و معاون رئیس حکومت نظامی در 22 فوریه 1971م، در غرب پاکستان تصمیمی گرفتند که حزب عوامی و حامیان آن را سرکوب کنند. | ||
او با ترس | او با ترس جدایی‌طلبی پاکستان شرقی از پاکستان غربی، از شیخ مجیب الرحمن درخواست کرد با حزب مردم پاکستان ائتلافی تشکیل دهد. و این پیشنهاد را مطرح کرد، که او غرب پاکستان را اداره کند و مجیب الرحمن شرق را اداره کند. یحییخان جلسه شورای ملی را که به جنبش مردمی در شرق پاکستان دامن زد را به تعویق انداخت. و در میان خشم مردم شرق پاکستان، 7 مارس 1971م، شیخ مجیب الرحمن بنگالی‌ها را فرا خواند تا به مبارزه برای [[بنگلادش]] بپیوندند. | ||
== جدا شدن پاکستان شرقی و تاسیس کشور بنگلادش == | == جدا شدن پاکستان شرقی و تاسیس کشور بنگلادش == | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
وی به‌عنوان رئیس‌جمهور با چالش‌های فزاینده‌ای در جبهه‌های داخلی و خارجی روبرو بود. این آسیب در پاکستان شدید بود یک شکست روانی و فروپاشی پاکستان. سیاست خارجی دچار خدشه شده بود. و اعتبار بین‌اللملی از جمله متحدان دیرینه مانند آمریکا و چین، را از دست داد. | وی به‌عنوان رئیس‌جمهور با چالش‌های فزاینده‌ای در جبهه‌های داخلی و خارجی روبرو بود. این آسیب در پاکستان شدید بود یک شکست روانی و فروپاشی پاکستان. سیاست خارجی دچار خدشه شده بود. و اعتبار بین‌اللملی از جمله متحدان دیرینه مانند آمریکا و چین، را از دست داد. | ||
در داخل پاکستان، [[ناسیونالیسم]] بلوچ، سندی، پنجابی و پشتون در اوج خود بودند و خواهان استقلال خود از پاکستان بودند. وی که متحد نگه داشتن پاکستان را دشوار می‌دانست، عملیات اطلاعاتی و نظامی تمام عیار را برای خنثی کردن هرگونه جنبش | در داخل پاکستان، [[ناسیونالیسم]] بلوچ، سندی، پنجابی و پشتون در اوج خود بودند و خواهان استقلال خود از پاکستان بودند. وی که متحد نگه داشتن پاکستان را دشوار می‌دانست، عملیات اطلاعاتی و نظامی تمام عیار را برای خنثی کردن هرگونه جنبش جدایی‌طلبانه آغاز کرد. | ||
وی بلافاصله یحییخان را در حبس‌خانگی قرار داد. آتش‌بس را میانجی‌گری کرد و دستور آزادی شیخ مجیب‌الرحمن را داد که در اسارت ارتش پاکستان بود. برای اجرای این امر او حکم دادگاه نظامی قبلی مجیب الرحمن را که در آن به اعدام محکوم کرده بود لغو کرد. با پیشنهاد ریاست جمهوری پاکستان شرقی و غربی به شیخ مجیب‌الرحمن کوشید تا از تجزیه کشور جلوگیری کند ولی مجیب نپذیرفت و از این رو استقلال پاکستان شرقی را به رسمیت نشناخت. و چون [[انگلستان]] بنگلادش را به رسمیت شناخت پاکستان از جامعه کشورهای مشترک‌المنافع خارج شد. | وی بلافاصله یحییخان را در حبس‌خانگی قرار داد. آتش‌بس را میانجی‌گری کرد و دستور آزادی شیخ مجیب‌الرحمن را داد که در اسارت ارتش پاکستان بود. برای اجرای این امر او حکم دادگاه نظامی قبلی مجیب الرحمن را که در آن به اعدام محکوم کرده بود لغو کرد. با پیشنهاد ریاست جمهوری پاکستان شرقی و غربی به شیخ مجیب‌الرحمن کوشید تا از تجزیه کشور جلوگیری کند ولی مجیب نپذیرفت و از این رو استقلال پاکستان شرقی را به رسمیت نشناخت. و چون [[انگلستان]] بنگلادش را به رسمیت شناخت پاکستان از جامعه کشورهای مشترک‌المنافع خارج شد. | ||