جنبش شاه ولی الله هند: تفاوت میان نسخه‌ها

ب ـ تلاش برای استقرار حاکمیت اسلام در سرزمین پهناور هند که قرن‌ها سابقه حکومت مسلمانان را داشت، از طریق ایجاد وحدت سیاسی بین آن دو دسته از فرق اسلامی که به سنت و سیره سلف ارج می نهند».<ref[[انقلاب اسلامی و ریشه‌های آن|عباسعلی زنجانی، انقلاب اسلامی و ریشه‌های آن، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ 11، تهران، 1376، ص 129.</ref>

بنابراین، جنبش اصلاحی او شامل شیعیان نمی شد و او از فساد، انحطاط و تفرقه مذهبی و فکری که جامعه اهل سنت را فراگرفته بود، رنج می‌برد و برای همین با وجود گرایش‌های صوفیانه اش که در آموزه‌های [[نقشبندیه]] ریشه داشت، شعارهای اصلاح‌طلبانه سر داد. «شاه ولی اللّه» از نظر سیاسی، هدف خود را در انجام اصلاحات و ایجاد وحدت میان مسلمانان اهل سنت متمرکز کرده بود و به همین دلیل، تلاش‌هایی برای هماهنگی آرای [[فقهای اربعه]] انجام داد و رساله اختلاف بین فقها را نوشت.

اما از نظر اعتقادی، او دنباله رو بنیادگرایی «[[محمدبن عبدالوهاب]]» بود و همانند او، توسل به اولیاء اللّه و یاری از آنها را منع و اساس و پایه دین را [[قرآن]] و [[حدیث]] قرار داد.

جنبش «شاه ولی اللّه دهلوی»، در آغاز یک حرکت فکری ـ اصلاحی بود؛ اما پس از درگذشت او، پسرش «شاه عبدالعزیز دهلوی»، به عنوان رییس محدثان هند و نوه اش «شاه اسماعیل» آن را به یک جنبش سیاسی ـ اجتماعی تبدیل کردند و در برابر دولت استعماری هند موضع گرفتند و مردم را به مبارزه با انگلیسی ها فرا خواندند.