confirmed
۳٬۹۰۲
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «'''اِبْنِ هُبَیْره''' ابوالمظفر عونالدین یحیی بن محمد بن هبیرۀ شیبانی، (۴۹۹-۵۶۰ق/۱۱۰۶-۱۱۶۵م) ادیب، محدث، فقیه حنبلی و وزیر دو تن از خلفای عباسی است. ==زندگی== اگرچه در تبارنامۀ مفصلی نسب او را به بنی بکر بن وائل، از اعراب عدنانی، رساندها...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==زندگی== | ==زندگی== | ||
اگرچه در تبارنامۀ مفصلی نسب او را به بنی بکر بن وائل، از اعراب عدنانی، رساندهاند، اما نویسندگان بعدی غالباً آن را بر ساختۀ دوران وزارت وی دانستهاند<ref>عمادالدین کاتب، محمد بن محمد، خریده القصر و جریده العصر، القسم العراقی، ج۱، ص۹۶-۹۷، بغداد، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۵م</ref><ref>ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، مرآه الزمان، ج۸، ص۲۵۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۰ق/۱۹۵۱م</ref><ref>ابن خلکان، وفیات، ج۶، ص۲۳۰</ref>. | اگرچه در تبارنامۀ مفصلی نسب او را به بنی بکر بن وائل، از اعراب عدنانی، رساندهاند، اما نویسندگان بعدی غالباً آن را بر ساختۀ دوران وزارت وی دانستهاند<ref>عمادالدین کاتب، محمد بن محمد، خریده القصر و جریده العصر، القسم العراقی، ج۱، ص۹۶-۹۷، بغداد، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۵م</ref><ref>ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، مرآه الزمان، ج۸، ص۲۵۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۰ق/۱۹۵۱م</ref> <ref>ابن خلکان، وفیات، ج۶، ص۲۳۰</ref>. | ||
ابن هبیره در روستایی به نام «دور بنی اوقر»،(که بعدها به «دورالوزیر عونالدین» شهرت یافت)، از توابع دُجیل [[عراق]] ، زاده شد<ref>عمادالدین کاتب، محمد بن محمد، خریده القصر و جریده العصر، القسم العراقی، ج۱، ص۹۶-۹۷، بغداد، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۵م</ref> <ref>ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، مرآه الزمان، ج۸، ص۲۵۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۰ق/۱۹۵۱م</ref> ابن خلکان، وفیات، ج۶، ص۲۳۰</ref><ref>یاقوت، بلدان، ج۲، ص۶۱۵</ref>.پدرش که کشاورز <ref>ابن طقطقی، محمد، الفخری، ج۱، ص۳۱۲، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م</ref> و به روایتی مردی سپاهی بود<ref>ابن خلکان، وفیات، ج۶، ص۲۳۰</ref>او را در کودکی برای تحصیل به [[بغداد]] فرستاد و گویا اندکی بعد که هنوز ابن هبیره کودک بود، درگذشت و پس از آن ابن هبیره روزگار را با سختی و تنگدستی میگذرانید و به کارهای مختلف میپرداخت<ref>ابن طقطقی، محمد، الفخری، ج۱، ص۳۱۲، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م</ref>. با اینهمه به تحصیل علم همت گماشت. | ابن هبیره در روستایی به نام «دور بنی اوقر»،(که بعدها به «دورالوزیر عونالدین» شهرت یافت)، از توابع دُجیل [[عراق]] ، زاده شد<ref>عمادالدین کاتب، محمد بن محمد، خریده القصر و جریده العصر، القسم العراقی، ج۱، ص۹۶-۹۷، بغداد، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۵م</ref> <ref>ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، مرآه الزمان، ج۸، ص۲۵۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۰ق/۱۹۵۱م</ref> <ref>ابن خلکان، وفیات، ج۶، ص۲۳۰</ref> <ref>یاقوت، بلدان، ج۲، ص۶۱۵</ref>.پدرش که کشاورز <ref>ابن طقطقی، محمد، الفخری، ج۱، ص۳۱۲، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م</ref> و به روایتی مردی سپاهی بود<ref>ابن خلکان، وفیات، ج۶، ص۲۳۰</ref>او را در کودکی برای تحصیل به [[بغداد]] فرستاد و گویا اندکی بعد که هنوز ابن هبیره کودک بود، درگذشت و پس از آن ابن هبیره روزگار را با سختی و تنگدستی میگذرانید و به کارهای مختلف میپرداخت<ref>ابن طقطقی، محمد، الفخری، ج۱، ص۳۱۲، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م</ref>. با اینهمه به تحصیل علم همت گماشت. | ||
ابن هبیره سرانجام در بغداد بر اثر بیماری درگذشت و احتمالاً وی را مسموم کردند<ref>ابن جوزی عبدالرحمن، المنتظم، ج۱۰، ص۲۱۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۸ق</ref> و در مدرسهای که خود برای حنبلیان بنیاد نهاده بود، دفن شد<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۱۱، ص۳۲۱</ref>. | ابن هبیره سرانجام در بغداد بر اثر بیماری درگذشت و احتمالاً وی را مسموم کردند<ref>ابن جوزی عبدالرحمن، المنتظم، ج۱۰، ص۲۱۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۵۸ق</ref> و در مدرسهای که خود برای حنبلیان بنیاد نهاده بود، دفن شد<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۱۱، ص۳۲۱</ref>. | ||