بشر مریسی: تفاوت میان نسخه‌ها

<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج3، ص451</ref> <ref>سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج8، ص482</ref> <ref>تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، ج7، ص56</ref>وی از جمله شخصیت‌های نامدار [[جهمیه|جَهمیه]] و فقیه دوره مأمون عباسی معرفی شده است و علاوه، در تبلیغ و ترویج این فرقه نقش مهمی‌داشته است. <ref>مشکور محمد جواد، دانش نامه جهان اسلام، ج 11، ص538</ref><ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص41</ref>مریسی در فقه شاگرد قاضی ابویوسف فقیه مشهور حنفی بوده و از اصحاب رأی شناخته می‌شده است و در مباحث کلامی نیز دست داشته و در این فن دارای آرای خاصی بوده است. گویا نجار متکلم معتزله و مؤسس فرقه نجاریه شاگرد وی بوده و عقاید او را اتخاذ کرده است. مرجئه بغداد نیز پیروان او بوده‌اند. مجموعه عقاید کلامی وی باعث طرد او از جانب [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] و حتی ابویوسف شده است و سر انجام این شخصیت در سال 218 یا 219 و یا 228 هجری قمری از دنیا رفت. <ref>دانشنامه جهان اسلام، ج3، ص451 / سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج8، ص482 / تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، ج7، ص56</ref>

بشر مریسی در این عقیده که خدا خالق افعال بندگان است و استطاعت همراه با فعل است و قبل از فعل نیست؛ با اندیشه اهل سنت موافق بود و به همین جهت، معتزله نیز او را تکفیر کردند. وی درباره ایمان، علاوه بر تصدیق زبانی تصدیق قلبی را شرط می‌دانست. شافعی به او می‌گفت که نصف تو [[مومن]] و نصف دیگر تو [[کافر]] است.

بشر مریسی به دلیل عقاید خاصی که درباره مسایل کلامی و فقهی اظهار می‌کرد موجب شد تا از سوی علمای آن روزگار به ویژه اهل حدیث و ظاهریه مذمت و تکفیر شود همان طور که نقل شده است وی از سوی ابویوسف حنفی به دلیل خلق قرآن گمراه خوانده شده و طرد شده است.

<ref>سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، بیروت، ج۵، ص۲۶۷</ref> ازین‌رو، زمانی که بشر از دنیا رفت، کسی از اهل علم و سنت در تشییع جنازه او شرکت نکرد مگر عُبید شونیزی که صرفاً به قصد لعن و نفرین بر جنازه او حاضر شد.