امت وسط: تفاوت میان نسخه‌ها

در باره ماهیت «وسط بودن» و اینکه چه کسانی مصداق «امت‌وسط» هستند، میان مفسران [[امامیه]] و [[اهل سنت]] اختلاف‌ رای وجود دارد. در تفاسیر اهل سنت، کلمه «وسط» به عدل، خیر و اعتدال امت اسلام در قیاس با دیگر امت‌ها و نیز اعتدال احکام اسلام نسبت به احکامِ دین [[یهود]] و [[نصارا]] تفسیر، و همه مسلمانان در قرآن شاخص «امت وسط» قلمداد شده‌اند. با این‌حال برخی از مفسران فقط اهل سنت را مصداق امت‌وسط و برخی دیگر فقط [[اهل‌بیت]] را مصداق امت‌وسط می‌دانند.

همه مسلمانان یعنی تمام کسانی که دعوت [[پیامبر‌اسلام]] را پذیرفته‌اند، جزء امت‌وسط محسوب می‌شوند، زیرا که امت‌پیامبر حد وسط [[اهل‌کتاب]] و دیگر [[مشرکان]] و بت‌پرستان قرار دارند. توضیح این‌که اهل کتاب فقط به تقویت روح پرداخته و از نیازهای جسم غافل شدند و در مقابل، مشرکان فقط در پی لذت‌جویی جسمانی بودند، اما در این بین، امت‌وسط میان نیازهای روحی و نیازهای جسمی تعادل ایجاد کرده‌اند.<ref>سید قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۱۲، ج۱، ص۱۳۰-۱۳۱.</ref> در یکی از تفاسیر آمده است که مقصود از امت‌وسط، مسلمانان هستند که در دین‌داری نه چون مسیحیان در رهبانیت درباره [[حضرت عیسی]] غلو می‌کنند و نه مانند یهودیان که کتاب خدا را تحریف کرده‌اند، در دین‌داری کوتاهی می‌کنند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۵.</ref>