confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
هبوط: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
=== علامه طباطبائی === | === علامه طباطبائی === | ||
[[علامه طباطبائی]] در این زمینه می‌فرماید: هبوط به معنای خروج از بهشت و استقرار در زمین و ورود به زندگی پر مشقت دنیا است». ظاهر آیه، {{متن قرآن |«قلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین |سوره = بقره |آیه = 36 }}»، و آیه‌ی بعد از آن {{متن قرآن |«قال فیها تحیون و فیها تموتون و منها تخرجون|سوره = اعراف |آیه = 25 }}»، این است که نحوه‌ی حیات بعد از هبوط با حیات قبل از هبوط (زندگی در بهشت) فرق دارد. این زندگی همراه با مشقت و سختی است، اما زندگی در بهشت یک زندگی آسمانی بوده که در آن گرسنگی و تشنگی و سختی نبود. | [[علامه طباطبائی]] در این زمینه می‌فرماید: هبوط به معنای خروج از بهشت و استقرار در زمین و ورود به زندگی پر مشقت دنیا است». ظاهر آیه، {{متن قرآن |«قلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین |سوره = بقره |آیه = 36 }}»، و آیه‌ی بعد از آن {{متن قرآن |«قال فیها تحیون و فیها تموتون و منها تخرجون |سوره = اعراف |آیه = 25 }}»، این است که نحوه‌ی حیات بعد از هبوط با حیات قبل از هبوط (زندگی در بهشت) فرق دارد. این زندگی همراه با مشقت و سختی است، اما زندگی در بهشت یک زندگی آسمانی بوده که در آن گرسنگی و تشنگی و سختی نبود. | ||
وی می‌گوید: بهشت آدم در آسمان بود، هر چند که بهشت [[آخرت]] و [[بهشت|جنت خلد]] - که هر کس داخلش شد دیگر بیرون نمی‌شود- نبوده باشد. | وی می‌گوید: بهشت آدم در آسمان بود، هر چند که بهشت [[آخرت]] و [[بهشت|جنت خلد]] - که هر کس داخلش شد دیگر بیرون نمی‌شود- نبوده باشد. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
در جایی دیگر ایشان به نکته‌ی مهمی اشاره می‌کند و می‌گوید: «امر به هبوط یک [[امر تکوینی]](تکلیف تکوینی) است که بعد از سکونت در بهشت و ارتکاب اشتباه اتفاق افتاده است. پس در همین مخالفت با نهی الهی و نزدیک شدن به درخت، هیچ دین و تکلیف الاهی در کار نبود؛ بنابراین، گناهی عبودیتی و معصیت مولوی تحقق پیدا نکرد<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه، ج 8، ص137 </ref>». | در جایی دیگر ایشان به نکته‌ی مهمی اشاره می‌کند و می‌گوید: «امر به هبوط یک [[امر تکوینی]](تکلیف تکوینی) است که بعد از سکونت در بهشت و ارتکاب اشتباه اتفاق افتاده است. پس در همین مخالفت با نهی الهی و نزدیک شدن به درخت، هیچ دین و تکلیف الاهی در کار نبود؛ بنابراین، گناهی عبودیتی و معصیت مولوی تحقق پیدا نکرد<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه، ج 8، ص137 </ref>». | ||
در توضیح کلام [[المیزان فی تفسیر القرآن]] باید گفت: نهی از نزدیک شدن به درخت مخصوص(الشجرة) یک نهی ارشادی بود، مانند این‌که طبیب به مریض می‌گوید: اگر این غذا را بخوری به فلان بیماری مبتلا خواهی شد. در این‌جا هم خداوند فرمود به این درخت نزدیک نشو و از میوه‌ی آن نخور؛ زیرا اگر از میوه‌ی این درخت بخوری، نتیجه‌اش خروج از بهشت است. از این کلام علامه طباطبائی به خوبی‌معنا و مراد از از هبوط و علت آن روشن می‌شود. | در توضیح کلام [[المیزان فی تفسیر القرآن]] باید گفت: نهی از نزدیک شدن به درخت مخصوص (الشجرة) یک نهی ارشادی بود، مانند این‌که طبیب به مریض می‌گوید: اگر این غذا را بخوری به فلان بیماری مبتلا خواهی شد. در این‌جا هم خداوند فرمود به این درخت نزدیک نشو و از میوه‌ی آن نخور؛ زیرا اگر از میوه‌ی این درخت بخوری، نتیجه‌اش خروج از بهشت است. از این کلام علامه طباطبائی به خوبی‌معنا و مراد از از هبوط و علت آن روشن می‌شود. | ||
=== آیت جوادی آملی === | === آیت جوادی آملی === | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
== انواع هبوط شیطان == | == انواع هبوط شیطان == | ||
# هبوطی از جایگاه و منزلت فرشتگان که پس از استکبار از سجده ی برای آدم حاصل شد و لازمه ی آن هبوط از بهشت به عنوان منزلت و شان رفیع بود و آیه ی {{متن قرآن|«قال فاهبط منها فما یکون لک ان تتکبر فیها فاخرج انک من الصاغرین|سوره = طه|آیه = 117}}». به اشاره دارد<ref>طه، 117</ref>. | # هبوطی از جایگاه و منزلت فرشتگان که پس از استکبار از سجده ی برای آدم حاصل شد و لازمه ی آن هبوط از بهشت به عنوان منزلت و شان رفیع بود و آیه ی {{متن قرآن |«قال فاهبط منها فما یکون لک ان تتکبر فیها فاخرج انک من الصاغرین |سوره = طه |آیه = 117 }}». به اشاره دارد<ref>طه، 117</ref>. | ||
# هبوطی از بهشت به عنوان یک مسکن موقت که برای اغوای آدم و حوا به آن راه پیدا کرده بود و این هبوط پس از اغوای آدم و حوا و به همراه آن دو بزگوار تحقق یافت<ref> تفسیر تسنیم، ج3، ص371-375</ref>. | # هبوطی از بهشت به عنوان یک مسکن موقت که برای اغوای آدم و حوا به آن راه پیدا کرده بود و این هبوط پس از اغوای آدم و حوا و به همراه آن دو بزگوار تحقق یافت<ref> تفسیر تسنیم، ج3، ص371-375</ref>. | ||