اعتکاف: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از [[آیات قرآن]] دال بر این است که اعتکاف در ادیان الهی گذشته وجود داشته است. خداوند متعال می‌فرماید:

از این آیه استفاده می‌شود که در زمان حضرت ابراهیم و اسماعیل (علیه‌السلام) عبادتی به نام اعتکاف وجود داشته و پیروان دین حنیف گرداگرد [[کعبه]] معتکف می‌شده‌اند.

از کلام [[وحی]] استفاده می‌شود که در میان [[بنی اسرائیل]] نوعی [[روزه]] همراه با سکوت «صمت» رایج بوده است<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه; ج 7، ص 116. </ref>. [[حضرت موسی|حضرت موسی (علیه‌السلام)]] با آن که مسئولیت سنگین رهبری و هدایت امت را بر دوش داشت، برای مدت زمانی آنان را رها کرد و برای خلوت کردن با محبوب خویش به خلوتگاه [[کوه طور]] شتافت. او در پاسخ به پرسش پروردگار فرمود:

[[قرآن مجید]] در جایی دیگر از «رهبانیت» و گوشه‌گیری پیروان حضرت عیسی (علیه‌السلام) سخن به میان آورده، می‌فرماید:

مفسر بزرگ قرآن، علامه طباطبائی (ره) فرموده است: «لحن آیه شریفه نشان می‌دهد که خداوند، ابتدائا رهبانیت را بر پیروان [[حضرت عیسی|حضرت عیسی(علیه‌السلام)]] مقرر ننموده، ولی آن را مورد تایید قرار داده است<ref>المیزان، ج 19، ص 173. </ref>.» هر چند آنان به دلیل این که در رهبانیت زیاده روی نمودند و حد و مرز آن را مراعات نکردند، مورد نکوهش خداوند قرار گرفتند.

میزان توجه پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) به برپایی اعتکاف، بسیار در خور دقت و تامل است. خداوند متعال، پیامبر خویش را به داشتن خلق و خویی عظیم وبزرگ ستوده است.

با این حال، آن حضرت با وجود مسئولیت بزرگ اجتماعی که بر دوش داشت، خود را از اعتکاف بی‌نیاز نمی‌دانست.