confirmed، مدیران
۳۷٬۲۶۱
ویرایش
کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
بشر بن سعيد بن قلبويه معدل، (000 – حدود 315ق) محدث شيعي. | بشر بن سعيد بن قلبويه معدل، (000 – حدود 315ق) محدث شيعي. کنيه او در منابع ذکر نشده است. در مورد کلمه «قلبويه» که ظاهراً نام جد اوست، وجوه ديگري نيز نقل شده از جمله: «قولويه»، «قبلويه»، «قيلويه» و «قالويه»، اما مدارکي که در دست ماست بيشتر با نام «قلبويه» از جد او ياد شده است. از معاصران او «ابن دريد عماني»(م321ق) است که با هم شاگردان مشترکي داشتهاند. بنابراين ميتوان حدس زد که وي در دهههاي نخست سده چهارم وفات يافته است. شرححال او از جمله تاريخ ولادت، دوران کودکي و چگونگي تحصيلات او براي ما روشن نيست. احتمالاً احاديثي که شاگرد او «ابوطيب احمد بن محمد وراق» در «رافقه» از او شنيده است، کاشف از آن است که اقامتگاه اصلي او در اين شهر بوده است. «رافقه» شهري است که در گذشته به آن «رقه»(به فتح راء و تشديد قاف) ميگفتند و در ساحل فرات نزديک موصل قرار دارد. اما گمان ميرود که وي بخش عمدهاي از حيات علمي خود را در بغداد به انجام رسانده است. از او احاديث اندکي در جوامع روايي شيعه باقي مانده که سلسله سند آنها به امام صادق(ع) ميرسد و در باره مناقب اميرالمؤمنين(ع) وارد شده است. صاحبنظران در باره ارزش روايات او سخني نگفتهاند، اما آنطور که از لقب «معدل»(به فتح دال و تشديد آن) بر ميآيد، ظاهراً داراي شخصيتي استوار و به عدالت و راستگويي شناختهشده بود. وي احاديث مذکور را از استادش «عبدالجبار بن کثير تميمي يماني» نقل ميکند و احتمالاً آنها را در بغداد از او شنيده است. از روايتگران احاديث او جز «ابوطيب وراق» کسي ديگر را نميشناسيم. همچنين از او اثر تأليفي معرفي نشده است. | ||
منابع: (علل الشرايع، ج1ص173، باب 139 حديث1؛ الامالي، شيخ صدوق، ص299 حديث339؛ الاربعون حديثاً، شهيد اول، ص69 حديث31؛ مراصد الاطلاع، ج2ص595، ذيل رافقه؛ الانساب، سمعاني، ج3ص84، ذيل رقي؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص66) | منابع: (علل الشرايع، ج1ص173، باب 139 حديث1؛ الامالي، شيخ صدوق، ص299 حديث339؛ الاربعون حديثاً، شهيد اول، ص69 حديث31؛ مراصد الاطلاع، ج2ص595، ذيل رافقه؛ الانساب، سمعاني، ج3ص84، ذيل رقي؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص66) | ||