پرش به محتوا

ابن عقده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==
احمد بن محمد بن سعید بن عقده، (249 – 332ق) ابوالعباس. معروف به «ابن عقده كوفی». از محدثان و حافظان مشهور شیعه(زیدی جارودی). وی از موالی [[بنی‌‏هاشم]] بود و جد اعلای او «عجلان» اهل [[همدان]] بوده است. پدرش «محمد عقده» معلم [[قرآن]] در كوفه و فردی خوش‏ خط بود كه در ضمن این‏ كار، به حرفه صحافی نیز اشتغال داشت. ظاهراً وی نیز از موقعیت شغلی پدرش استفاده می‏كرد و اوراق و نوشته‏‌هایش را (كه به ششصد بار شتر می‏رسید) در آنجا صحافی می‏‌كرد. فرزند او «ابونعیم محمد بن احمد بن عقده» از راویان و حافظان حدیث بوده و [[تلعكبری]] در زمان حیات پدرش، از او روایت گرفته است. به گفته [[ذهبی]] وی بعد از سال260هجری به طلب حدیث پرداخت و در شهرهای [[کوفه|كوفه]]، [[بغداد]] و [[مکه|مكه]] از راویان بی‏ شماری حدیث گرفت به‏ طوری كه یادداشت‏‌های او قابل شمارش نیست. ذهبی در ادامه می‏‌گوید: «وی در حفظ حدیث به این درجه عالی رسید اما چون كینه خلفای نخستین را در دل داشت پس او معاند و [[زندیق]] است». یافعی در‌باره صاحب شرح حال، ضمن اینكه وی را «[[شیعی]]» معرفی كرده است می‏‌گوید: «یكی از اركان حدیث و یكی از نشانه‏‌های [[خداوند]] در حفظ بود». دارقطنی می‏‌گوید: «آنچه وی دارد مردم ندارند و آنچه دیگران دارند در وی موجود است». ابن‌‏عقده از حافظان بزرگی است كه اهل كوفه بالاجماع وی را هم‏‌طراز با «[[عبدالله بن مسعود صحابی]]»(م32ق) قرار داده‏‌اند. به گفته دارقطنی، وی 120 هزار حدیث همراه با اسانید آن‌ها را حفظ كرده بود، و در‌باره 300 هزار حدیث در خصوص [[اهل‌بیت علیهم‌السلام|اهل‏‌بیت (علیه السلام)]]، آمادگی گفتگو و مناظره داشت. وی فردی شجاع و بی ‏پروا بود و در زمانی كه در بغداد بود، منبری در مسجد «براثا»(یكی از پایگاه‌های مهم شیعیان) داشت و در آن‌جا به ذكر مطاعن و مثالب سلف می‏‌پرداخت، به همین دلیل بارها دستگیر و به زندان انداخته شد. بسیاری از علمای حدیث از عامه و خاصه از وی روایت كرده‌‏اند و جز اندكی (مانند ذهبی، یافعی و دارقطنی) كه او را صرفاً به خاطر شیعه بودنش جرح نموده‌‏اند، بقیه به ستایش از او پرداخته‏‌اند.  
احمد بن محمد بن سعید بن عقده، معروف به «ابن عقده كوفی». از محدثان و حافظان مشهور شیعه(زیدی جارودی). وی از موالی [[بنی‌‏هاشم]] بود و جد اعلای او «عجلان» اهل [[همدان]] بوده است. پدرش «محمد عقده» معلم قرآن در كوفه و فردی خوش‏ خط بود كه در ضمن این‏ كار، به حرفه صحافی نیز اشتغال داشت. ظاهراً وی نیز از موقعیت شغلی پدرش استفاده می‏‌كرد و اوراق و نوشته‏‌هایش را (كه به ششصد بار شتر می‏رسید) در آنجا صحافی می‏‌كرد. فرزند او «ابونعیم محمد بن احمد بن عقده» از راویان و حافظان حدیث بوده و [[تلعكبری]] در زمان حیات پدرش، از او روایت گرفته است.  
به گفته [[ذهبی]] وی بعد از سال260هجری به طلب حدیث پرداخت و در شهرهای [[کوفه|كوفه]]، [[بغداد]] و [[مکه|مكه]] از راویان بی‏‌شماری حدیث گرفت به‏ طوری كه یادداشت‏‌های او قابل شمارش نیست. ذهبی در ادامه می‏‌گوید: «وی در حفظ حدیث به این درجه عالی رسید اما چون كینه [[خلیفه|خلفای]] نخستین را در دل داشت پس او معاند و [[زندیق]] است».  
[[یافعی]] در‌باره صاحب شرح‌حال، ضمن این‌كه وی را «[[شیعی]]» معرفی كرده است می‏‌گوید: «یكی از اركان حدیث و یكی از نشانه‏‌های [[خداوند]] در حفظ بود».
[[دارقطنی]] می‏‌گوید: «آنچه وی دارد مردم ندارند و آن‌چه دیگران دارند در وی موجود است». ابن‌‏عقده از حافظان بزرگی است كه اهل كوفه بالاجماع وی را هم‏طراز با «[[عبدالله بن مسعود صحابی]]» قرار داده‏‌اند. به گفته دارقطنی، وی 120 هزار حدیث همراه با اسانید آن‌ها را حفظ كرده بود، و در‌باره 300 هزار حدیث در خصوص [[اهل‌بیت علیهم‌السلام|اهل‏‌بیت (علیه السلام)]]، آمادگی گفتگو و مناظره داشت.  
 
وی فردی شجاع و بی ‏پروا بود و در زمانی كه در بغداد بود، منبری در [[مسجد]] «براثا»(یكی از پایگاه‌های مهم شیعیان) داشت و در آن‌جا به ذكر مطاعن و مثالب سلف می‏‌پرداخت، به همین دلیل بارها دستگیر و به زندان انداخته شد. بسیاری از علمای حدیث از عامه و خاصه از وی روایت كرده‌‏اند و جز اندكی (مانند ذهبی، یافعی و دارقطنی) كه او را صرفاً به خاطر شیعه بودنش جرح نموده‌‏اند، بقیه به ستایش از او پرداخته‏‌اند.


== اساتید ==
== اساتید ==
confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴

ویرایش