بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها

بهشت در لغت ریشه اوستایی دارد و به معنای خوش‌تر، نیکوتر، جهان بهتر (فردوس، خلد، جنّت). جای خوش آب و هوا، فراوان نعمت و آراسته است که نیکوکاران پس از مرگ در آن جاودان باشند<ref>لغت نامه دهخدا، ج3، ص4447.</ref>.