ابراهیم نخعی: تفاوت میان نسخه‌ها

اقدامات ابراهیم موجبات پیشرفت هرچه بیشتر مختار را فراهم آورد و موفقیت‌های بسیاری را نصیب [[قیام مختار]] کرده بود. جنگ نهر خازر بارزترین عرصه ظهور و بروز قابلیت‌های فرماندهی این فرمانده شجاع بود. در این جنگ سپاه عراق که تعدادشان بسی کمتر از سپاه شام به فرماندهی عبیدالله بن زیاد بود بر سپاه شام چیره آمد و ابن زیاد نیز در نبردی تن به تن با ابراهیم کشته شد. <ref>ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل، ج ‏4، ص 261 – 264، دار صادر، بیروت، 1385ق</ref>

ابراهیم بعد از اتمام کار جنگ به عنوان حاکم [[موصل]] در آن‌جا مستقر شد. <ref>الکامل، ج ‏4، ص 265</ref> وی به دستور مختار منطقه را با اختیارات تام اداره می‌کرد. در زمان جنگ مختار با [[مصعب بن زبیر|مصعب]] در محل مأموریت خود مشغول انجام وظیفه بود. مدرک معتبری نداریم که گفته باشد مختار از او کمک خواسته و او در انجام وظیفه و کمک به مختار سستی کرده باشد.

مختار فرماندهی جنگ با مصعب را به احمر بن شمیط <ref> الکامل، ج ‏4، ص 268؛ ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، سلمی، محمد بن صامل، خامسة 2، ص 83، مکتبة الصدیق، طائف، چاپ اول، 1414ق</ref> که مرد شجاع و از محبان [[اهل بیت (علیهم‌السلام)|اهل‌بیت]] بود، واگذار کرد و از ابراهیم نخواست که فرماندهی این جنگ را به عهده بگیرد. شاید به جهت حساسیت و اهمیت منطقه موصل بود. شاید هم اشتباه مختار بود که فرماندهی این نبرد مهم را به ابراهیم واگذار نکرد. <ref>ماهیت قیام مختار، ص 604 – 605</ref> شاید هم علل دیگری در کار بوده که ما آگاهی نداریم. هیچ‌کدام عهد‌شکنی نکردند و عهد و پیمانی در کار نبوده و از هر دو در تاریخ به عظمت یاد شده است.

ابراهیم وقتی از خواندن نامه فراغت یافت گفت: [[محمد بن حنفیه|ابن حنفیه]] پیش از این به من نامه می‌نوشت و در نامه خود فقط نام خود و پدرش و نام من و پدرم را می‌نوشت، مختار گفت: آن زمان گذشت و این زمان دیگری است گفت: چه کسی می‌داند که این نامه از او است (تا گواهی بدهد). جمعی که در آن‌جا بودند گواهی دادند که آن نامه خود محمد بن حنفیه است. <ref>الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 215 – 216</ref>

ابن اثیر در ادامه به حوادث قیام مختار و نقش ابراهیم در پیروزی او تا کشته شدن ابن زیاد می‌پردازد. <ref>الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 216 - 259</ref>