پرش به محتوا

وصیت: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۸ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
<big>وصیت</big> عبارت است از برنامه‌های عهد و إیصال(رساندن)، و آن همان چیزی است که به آن وصیت می‌شود؛ و <big>وصیّ</big> کسی است که متّصف به تعهّد و إیصال باشد؛ این معنی بر <big>موصی(وصیت کننده)</big> که تعهد می‌کند نیز صدق کرده و همچنین بر <big>موصی الیه</big> نیز صدق می‌کند که قبول إجراء تعهد نموده و تحقّق رساندن وصیت به دست ایشان است<ref> مصطفوی، حسن؛ ‌التحقیق فی کلمات القرآن الکریم‌، تهران، ‌بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ‌۱۳۶۰ش، ج‌۱۳، ص۱۲۸</ref>.
<big>وصیت</big> عبارت است از برنامه‌های عهد و إیصال(رساندن)، و آن همان چیزی است که به آن وصیت می‌شود؛ و <big>وصیّ</big> کسی است که متّصف به تعهّد و إیصال باشد؛ این معنی بر <big>موصی(وصیت کننده)</big> که تعهد می‌کند نیز صدق کرده و همچنین بر <big>موصی الیه</big> نیز صدق می‌کند که قبول إجراء تعهد نموده و تحقّق رساندن وصیت به دست ایشان است<ref> مصطفوی، حسن؛ ‌التحقیق فی کلمات القرآن الکریم‌، تهران، ‌بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ‌۱۳۶۰ش، ج‌۱۳، ص۱۲۸</ref>.


امّا در اصطلاح بسیاری از [[فقیهان]] در تعریف آن نوشته‌اند: «هِیَ تَمْلِیکُ عَیْنٍ اَوْ مَنْفَعَةٍ اَوْ تَسْلِیطٍ عَلَی تَصَرُّفٍ بَعْدَ الْوَفَاة»<ref>شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضة البهیة، ج۵، ص۱۱</ref>.
امّا در اصطلاح بسیاری از [[فقیهان]] در تعریف آن نوشته‌اند: «هِیَ تَمْلِیکُ عَیْنٍ اَوْ مَنْفَعَةٍ اَوْ تَسْلِیطٍ عَلَی تَصَرُّفٍ بَعْدَ الْوَفَاة<ref>شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضة البهیة، ج۵، ص۱۱</ref>».
وصیّت آنست‌که موصی عین ملک خود یا منفعت آن‌را به فرد یا افرادی بعد از وفات خویش تملیک نماید و یا به تصّرف در آن مسلّط نماید.
وصیّت آنست‌که موصی عین ملک خود یا منفعت آن‌را به فرد یا افرادی بعد از وفات خویش تملیک نماید و یا به تصّرف در آن مسلّط نماید.


[[شهید ثانی]] در این‌باره می‌نویسد:
[[شهید ثانی]] در این‌باره می‌نویسد:
«در عین مندرج می‌شود، آن‌چه بالفعل و در زمان حیات موصی موجود باشد، مانند درختان و آن‌چه در آینده موجود می‌گردد، مانند ثمره درختان. هم‌چنین مندرج می‌گردد در منفعت، منفعت دائمی و منفعت موقّت»<ref>شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۶، ص۱۱۵</ref>.
«در عین مندرج می‌شود، آن‌چه بالفعل و در زمان حیات موصی موجود باشد، مانند درختان و آن‌چه در آینده موجود می‌گردد، مانند ثمره درختان. هم‌چنین مندرج می‌گردد در منفعت، منفعت دائمی و منفعت موقّت<ref>شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۶، ص۱۱۵</ref>».
پس موصی حق دارد به همه این امور وصیّت نماید.
پس موصی حق دارد به همه این امور وصیّت نماید.


confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴

ویرایش