پرش به محتوا

عبدالکریم بی آزار شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱: خط ۲۱:
}}
}}


'''دکتر عبدالکریم بی آزار شیرازی''' اولین رئیس [[دانشگاه مذاهب اسلامی]] و از چهره‌های تاثیر‌گذار در [[جهان اسلام]] است که عمر خود را صرف [[وحدت اسلامی|وحدت جهان اسلام]] کرده است. سابقۀ فعالیت‌های علمی ایشان به قبل از [[انقلاب اسلامی]] برمی‌گردد، کتاب '''«قرآن و طبیعت»''' دکتر بی آزار شیرازی که یک جلدش با نام '''«گذشته و آینده جهان»''' پر فروش‌ترین کتاب در ایران قبل از انقلاب بود.
'''دکتر عبدالکریم بی‌آزار شیرازی''' اولین رئیس [[دانشگاه مذاهب اسلامی]] و از چهره‌های تاثیر‌گذار در [[جهان اسلام]] است که عمر خود را صرف [[وحدت اسلامی|وحدت جهان اسلام]] کرده است. سابقۀ فعالیت‌های علمی ایشان به قبل از [[انقلاب اسلامی]] برمی‌گردد، کتاب '''«قرآن و طبیعت»''' دکتر بی آزار شیرازی که یک جلدش با نام '''«گذشته و آینده جهان»''' پر فروش‌ترین کتاب در [[ایران]] قبل از انقلاب بود.
== زندگی‌نامه ==
== زندگی‌نامه ==
ایشان مقدمات علوم حوزوی را در حوزۀ علمیه شیراز طى کرد و سطوح عالى و دروس خارج را در [[قم]] و [[نجف اشرف]] از محضر علماى بزرگ، از جمله [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]] استفاده نمود و تمامى بحث‌هاى مسائل مستحدثه ایشان را به رشته تحریر درآورد. در سال ۱۳۵۳ ش، به دریافت گواهى افتا و [[اجتهاد]] از وزارت علوم و آموزش عالی نائل آمد و در سال ۱۳۵۴ ش، رهسپار [[دانشگاه مک گیل]] [[کانادا]] شد و در [[انستیتو مطالعات اسلامى]] به تحصیلات دانشگاهى پرداخت و موفق به اخذ درجۀ «تاریخ و تمدن اسلامى» گردید. از سال ۱۳۶۱ ش، به تدریس در دانشگاه‌هاى [[ایران]] پرداخت و از سال ۱۳۶۲ ش، به عضویت فرهنگى [[دانشگاه الزهراء]] درآمد و از سال ۱۳۶۵ ش، به معاونت پژوهشى آن دانشگاه منصوب شد و از سال ۱۳۶۷ ش، ریاست دانشکده الهیات و ادبیات را به عهده داشت. در سال ۱۳۷۱ ش، موفق به اخذ درجۀ استادیارى در [[فقه]] و حقوق گردید و در سال ۱۳۷۲ ش، موفق به اخذ درجه دکترى در [[علوم قرآن]] و [[حدیث]] شد و در سال ۱۳۸۰ ش، به مرتبه دانشیارى ارتقا یافت. از سال ۱۳۴۸ ش، با [[دارالتقریب]] در [[قاهره]] و دبیرکل آن همکارى داشته و دارالتقریب، وى را براى ترجمه مقالات رجال تقریب در مجله «[[رسالة الاسلام (مجله)|رسالة الاسلام]]» برگزید. از آغاز تأسیس [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی|مجمع جهانى تقریب]]، به عضویت شورای‌عالى این مجمع درآمد و یک سال معاونت امور بین الملل این مجمع را نیز به عهده داشت و بعد از مدتی و در ابتدای تأسیس [[دانشگاه مذاهب اسلامی]] ریاست این دانشگاه را نیز برعهده داشت.
ایشان مقدمات علوم حوزوی را در حوزۀ علمیه شیراز طى کرد و سطوح عالى و دروس خارج را در [[قم]] و [[نجف اشرف]] از محضر علماى بزرگ، از جمله [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]] استفاده نمود و تمامى بحث‌هاى مسائل مستحدثه ایشان را به رشته تحریر درآورد. در سال ۱۳۵۳ ش، به دریافت گواهى افتا و [[اجتهاد]] از وزارت علوم و آموزش عالی نائل آمد و در سال ۱۳۵۴ ش، رهسپار [[دانشگاه مک گیل]] [[کانادا]] شد و در [[انستیتو مطالعات اسلامى]] به تحصیلات دانشگاهى پرداخت و موفق به اخذ درجۀ «تاریخ و تمدن اسلامى» گردید. از سال ۱۳۶۱ ش، به تدریس در دانشگاه‌هاى [[ایران]] پرداخت و از سال ۱۳۶۲ ش، به عضویت فرهنگى [[دانشگاه الزهراء]] درآمد و از سال ۱۳۶۵ ش، به معاونت پژوهشى آن دانشگاه منصوب شد و از سال ۱۳۶۷ ش، ریاست دانشکده الهیات و ادبیات را به عهده داشت. در سال ۱۳۷۱ ش، موفق به اخذ درجۀ استادیارى در [[فقه]] و حقوق گردید و در سال ۱۳۷۲ ش، موفق به اخذ درجه دکترى در [[علوم قرآن]] و [[حدیث]] شد و در سال ۱۳۸۰ ش، به مرتبه دانشیارى ارتقا یافت. از سال ۱۳۴۸ ش، با [[دارالتقریب]] در [[قاهره]] و دبیرکل آن همکارى داشته و دارالتقریب، وى را براى ترجمه مقالات رجال تقریب در مجله «[[رسالة الاسلام (مجله)|رسالة الاسلام]]» برگزید. از آغاز تأسیس [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی|مجمع جهانى تقریب]]، به عضویت شورای‌عالى این مجمع درآمد و یک سال معاونت امور بین الملل این مجمع را نیز به عهده داشت و بعد از مدتی و در ابتدای تأسیس [[دانشگاه مذاهب اسلامی]] ریاست این دانشگاه را نیز برعهده داشت.