confirmed
۳٬۹۰۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←اساتید) |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
ابنحجر بههنگام مجاورت در مکه (785 ق.)، علم حدیث را نزد محمدبن عبداللهبن ظهیره آموخت و کتاب عمدهُالاحکام ابن سرور جماعیلی را نزد او خواند و در بازگشت به [[مصر]] (786 ق.) باز به فراگرفتن حدیث مشغول شد. در مکه نیز صحیح بخاری را از عفیف نشاوری استماع کرد، در هفده سالگی فقه و عربی و حساب را از یکی از اوصیای خود فراگرفت، و نیز در نزد ابومحمد اَبْناسی فقه خواند<ref>همو. الدرر الکامنه فی اعیان المأئه الثامنه. حیدرآباد دکن: 1392 ق. = 1350؛</ref>. | ابنحجر بههنگام مجاورت در مکه (785 ق.)، علم حدیث را نزد محمدبن عبداللهبن ظهیره آموخت و کتاب عمدهُالاحکام ابن سرور جماعیلی را نزد او خواند و در بازگشت به [[مصر]] (786 ق.) باز به فراگرفتن حدیث مشغول شد. در مکه نیز صحیح بخاری را از عفیف نشاوری استماع کرد، در هفده سالگی فقه و عربی و حساب را از یکی از اوصیای خود فراگرفت، و نیز در نزد ابومحمد اَبْناسی فقه خواند<ref>همو. الدرر الکامنه فی اعیان المأئه الثامنه. حیدرآباد دکن: 1392 ق. = 1350؛</ref>. | ||
ابنحجر در سفرهای متعدد خود به خانه خدا، [[شام]]، قدس، [[یمن|یمن]]، عدن، و اسکندریه هیچگاه از کسب علم غفلت نمیکرد و هرجا شیخی و فقیهی مییافت که میتوانست از او حدیثی بشنود و فایدهای برگیرد، بیدرنگ به دیدنش میشتافت <ref>حسینی، محمدبن علی. "ذیل تذکره الحُفّاظ للذهبی". در لحظ الالحاظ تقی الدین محمدبن فهدالمکی. به کوشش احمد رافع طهطاوی. بیروت: داراحیاء التراثالعربی، مؤسسه التاریخالعربی،]بیتا[؛</ref>. | ابنحجر در سفرهای متعدد خود به خانه خدا، [[شام]]، قدس، [[یمن|یمن]]، عدن، و اسکندریه هیچگاه از کسب علم غفلت نمیکرد و هرجا شیخی و فقیهی مییافت که میتوانست از او حدیثی بشنود و فایدهای برگیرد، بیدرنگ به دیدنش میشتافت<ref>حسینی، محمدبن علی. "ذیل تذکره الحُفّاظ للذهبی". در لحظ الالحاظ تقی الدین محمدبن فهدالمکی. به کوشش احمد رافع طهطاوی. بیروت: داراحیاء التراثالعربی، مؤسسه التاریخالعربی،]بیتا[؛</ref>. | ||
== فعالیتهای علمی == | == فعالیتهای علمی == |