اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها

به هنگام بیان وظیفه، هر یک از فرشتگان چهارگانه، بنابر آنچه نزد مسلمانان شهرت دارد، جبرئیل آورنده وحی، میکائیل موکل رزق و باران، اسرافیل دمنده در صور و عزرائیل فرشته مرگ است. در [[قرآن کریم]]، بدون یادی از نام این «دمنده»، از دمیدن در صور هنگام به سرآمدن زندگی آفریدگان و بر پا شدن قیامت، خبر داده شده است. در یک مورد (زمر/8) در کنار دمیدن اول در صور که پایان بخش جهان نخستین است، از دمیدن دیگری در صور یاد شده که موجب زنده شدن و برخاستن مردگان است. در بعضی از [[احادیث نبوی]]، از این دمنده با عنوان «صاحب الصور» یا «صاحب القرن» (قرن: بوقی از شاخ یاد شده) و بعضا بر تطبیق آن با اسرافیل تأکید شده است.  

تفصیل جریان دمیدن در صور و برپایی قیامت، در روایات وارد شده و یکی از بلندترین روایات در این مورد، نقل اسماعیل بن رافع، قصاص مدینه از [[ابوهریره]] و او از پیغمبر اسلا مصلی الله علیه وآله وسلم است. در بعضی از روایات آمده است که در زمان امر خداوند به نفخ در صور، اسرافیل بر «صخره [[بیت المقدس]]» می‌ایستد و در صور می‌دمد، و به همین دلیل است که باب از در «قبه الصخره»، «باب اسرافیل» و «باب الصور» نام گرفته‌اند. در مقام مقایسه باید به روایاتی اشاره کرد که به هنگام سخن از داستان ذوالقرنین و آمدن او به سرزمین ظلمات، از دیدار او با «صاحب الصور» یاد کرده‌اند که در آنجا به انتظار امر خداوند بر دمیدن در صور ایستاده بود.