confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، ابواسحاق اصفهانی كوفی. حافظ و [[محدّث|محدث]] شیعی. در سال 273هجری در [[اصفهان]] دیده به جهان گشود و در هفتم [[ماه رمضان]] 353هجری در سن هشتاد سالگی در [[کوفه|كوفه]] زندگی را وداع گفت. پدرش [[محمدبن حمزه بن عماره]] از [[فقهاء]] و [[محدثین]] اصفهان بود كه گرایش [[سنی]] داشت. جد او [[حمزه بن عماره بربری]] از شیعیان [[کیسانیه]](كسانی كه روح [[پیامبر]] را در [[محمد بن حنفیه]] متجلی میدانند) بود كه در زمان [[امام باقر]] زندگی میكرد و یارانی در [[مدینه]] و [[كوفه]] گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن حضرت قرار گرفت. وی خود در اصفهان پرورش یافت و پس از دوره مقدماتی به كوفه آمد و مسافرتهایی به [[بغداد]] و [[بصره]] داشت و چندان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید كه او را «حافظ» لقب دادهاند. [[ابن عقده كوفی]](م333ق) كه خود در ضبط حدیث بینظیر بود درباره او میگوید: «وی حافظ [[حدیث]] است و من برخی از احادیث [[اهلبیت]] را از او میشنوم و نظیر او را ندیدهام». از او كتاب یا رسالهای برجای نمانده است. | ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، ابواسحاق اصفهانی كوفی. حافظ و [[محدّث|محدث]] شیعی. در سال 273هجری در [[اصفهان]] دیده به جهان گشود و در هفتم [[ماه رمضان]] 353هجری در سن هشتاد سالگی در [[کوفه|كوفه]] زندگی را وداع گفت. پدرش [[محمدبن حمزه بن عماره]] از [[فقهاء]] و [[محدثین]] اصفهان بود كه گرایش [[سنی]] داشت. جد او [[حمزه بن عماره بربری]] از شیعیان [[کیسانیه]](كسانی كه روح [[پیامبر]] را در [[محمد بن حنفیه]] متجلی میدانند) بود كه در زمان [[امام باقر]] زندگی میكرد و یارانی در [[مدینه]] و [[كوفه]] گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن حضرت قرار گرفت. وی خود در اصفهان پرورش یافت و پس از دوره مقدماتی به كوفه آمد و مسافرتهایی به [[بغداد]] و [[بصره]] داشت و چندان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید كه او را «حافظ» لقب دادهاند. [[ابن عقده كوفی]](م333ق) كه خود در ضبط حدیث بینظیر بود درباره او میگوید: «وی حافظ [[حدیث]] است و من برخی از احادیث [[اهلبیت]] را از او میشنوم و نظیر او را ندیدهام». از او كتاب یا رسالهای برجای نمانده است. | ||
=استادان= | == استادان == | ||
وی نزد بسیاری از اساتید [[اهل سنت و جماعت|سنی]] و [[مذهب شیعه|شیعی]] تلمذ كرده است. از جمله آنها «ابوخلیفه فضل بن حباب»، «محمدبن عثمان بن ابی شیبه»، «حسین بن عبدالله» و «سالم بن سالم» هستند. | |||
وی نزد بسیاری از اساتید سنی و شیعی تلمذ كرده است. از جمله آنها «ابوخلیفه فضل بن حباب»، «محمدبن عثمان بن ابی شیبه»، «حسین بن عبدالله» و «سالم بن سالم» هستند. | |||
=شاگردان= | =شاگردان= |