ابومنصور صرام: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم [[فقه]]، [[تفسیر]] و اعتقادات، سرآمد دیگران شد و از عالمان برجسته و رؤسای نیشابور به شمار آمد به‏ طوری كه گفتار او بر دیگران مقدم بود. وی در همه منابع رجالی [[شیعه]] فردی شایسته و مورد اعتماد معرفی شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهای عصر خویش بود. هم‌چنین نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او [[ابوطیب رازی]](م. ح350ق) و [[ابن‌عبدك جرجانی]](م. ب360ق) هستند. وی در مباحث اعتقادی مانند معاصرش ابن‏‌عبدك بر [[مذهب بغدادیین]] كه در قول به [[وعید]](خلود در آتش) مشهور بودند، گرایش داشته است اما ابوطیب با آن دو مخالف كرده و قائل به [[إرجاء]](اصالت عقیده و ایمان قلبی) بود. وی هم‌چنین در نیشابور با برخی از [[رجال]] [[اهل‌‏سنت]] مانند [[ابونصربن ابی الفضل صرام]](م382ق) و [[ابوحامد احمد بن اسماعیل صرام]](م333ق، از قاریان بزرگ نیشابور) نیز هم‏ عصر بوده است، اما هیچ خبری از ارتباط وی با آنها گزارش نشده است. هم‌‌چنین از اساتید او نیز هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏‌شود.

از شاگردان او [[ابوحازم نیشابوری]](استاد شیخ طوسی) و فرزندش [[ابوالقاسم صرام]] هستند كه مدت زیادی نزد او درس خوانده‌‏اند.