احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

=معرفی=

احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی، ابوجعفر. معروف به «ابوالاسود كاتب». [[محدث]]، ادیب و شاعر توان‏مند اهل‌‏بیت علیه‌السلام. از ندیمان [[احمدبن عبدالعزیز عجلی]](م280ق. حاكم اصفهان). ولادت او در سال 212هجری بود، زیرا هنگامی كه وی «قصیده نونیه» خود را در سال 310هجری تكمیل كرد، 98 سال داشت. وفات او در سال 320هجری و احتمالاً در اصفهان اتفاق افتاده است. از شرح حال او اطلاعی در دست نیست. ولی از آنجا كه وی استاد بسیاری از [[محدثان]] [[قم]] بود، و همچنین از لقب او كه گاهی ملقب به «كرمانی» و زمانی ملقب به «اصفهانی» است، به دست می‏‌آید كه وی بیشتر عمر خود را در بلاد [[ایران]] به ویژه [[اصفهان]] به‏ سر برده است. اما گاهی به [[عراق]] می‌‏رفته و با علمای آن دیار به خصوص با علمای [[بصره]] دیدار می‏‌كرده است. وی شاعر بزرگ اهل‌‏بیت علیه‌السلام و مناقب ‏سرای امیرالمؤمنین علیه‌السلام و امامان شیعه بوده است. هنگامی كه «قصیده نونیه»اش را كه معروف به «الفیه» و «محبره» است، كامل كرد به بصره آمد و آن را بر [[ابوحاتم سجستانی]](شاعر و لغوی معروف) عرضه كرد. ابوحاتم بر او تحسین كرد و خطاب به مردم بصره گفت: «ای اهل بصره، اصفهانی‏‌ها بر شما پیروز شدند». آغاز قصیده او چنین است: