احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید»(م343ق) را می‌‏توان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی [[روایات]] او بیشتر از طریق پسرش از او نقل می‏‌شود، اما [[ابوالفتح كراجكی|ابوالفتح کراجکی]](م449ق) که از شاگردان پسرش می‌‏باشد از او نیز به‏ طور مستقیم روایت دارد. هم‌چنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است که بخشی از [[احادیث]] او در [[كتاب عیون المعجزات|کتاب عیون المعجزات]] آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است. یکی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی».

[[محمد بن حسن بن ولید]] در قم استاد وی بوده از سایر اساتیدش اطلاعی در دست نیست.