فضایل علی بن ابی‌طالب به نقل از ابو بکر: تفاوت میان نسخه‌ها

فضایل علی بن ابی‌طالب به نقل از ابو بکر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۰

۴٬۴۱۵ بایت حذف‌شده ، ‏۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳

←‏مراجعه به علی (علیه‌السلام) در مسائل سخت

Hosseini

confirmed

۵۴۷

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 == ممانعت از علی (علیه‌السلام) برای خروج مدینه ==
 شیخ محمّد مخلوف مالکی مصری می‌نویسد: ابوبکر به هنگام اعزام نیرو بیشتر بدان چه علی (علیه‌السلام) اشاره می‌نمود عمل می‌کرد و به‌خاطر حرص و علاقه به بقا حضرتش و بهره‌برداری از نظریه و مشورت با او اجازه نمی‌داد وی به همراه مجاهدان (از حجاز و یا مدینه) خارج گردد<ref>طبقات المالکیة: ج2 ص41 چاپ مصر.</ref>.
-== مراجعه به علی (علیه‌السلام) در مسائل سخت ==
-ابن درید در کتاب «المجتنی» با ذکر سند از انس بن مالک نقل کرده:
-بعد از وفات پیامبر (صلی‌الله علیه و آله وسلم) مردی یهودی داخل مسجد شد و سراغ وصی پیغمبر (صلی‌الله علیه و آله وسلم) را گرفت، پس مردم ابوبکر را معرفی کردند. مرد یهودی به نزد او رفت و گفت: می‌خواهم سؤال‌هایی مطرح کنم که جز پیامبر یا وصی‌اش آنها را نمی‌دانند. ابوبکر گفت: هر چه می‌خواهی سؤال کن.
-یهودی گفت: به من خبر ده از آن چه برای خدا نیست و از آنچه در نزد خدا یافت نمی‌شود و از آن چه خدا نمی‌داند؟
-ابوبکر گفت: ای یهودی، اینها سؤال‌های زنادقه و منکران خدا است و او را طرد کردند.
-پس ابن عبّاس که حاضر در مجلس بود، گفت: شما با این مرد یهودی به انصاف عمل نکردید.
-ابوبکر گفت: مگر نشنیدی چه می‌گوید؟
-ابن عبّاس گفت: اگر جوابی برای او دارید که هیچ، وگرنه وی را به نزد علی (علیه‌السلام) ببرید تا به ‌سؤال‌های او پاسخ دهد، زیرا من خود شنیدم که رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله وسلم) درباره علی فرمود: اللهمّ اهد قلبه و ثبّت لسانه؛ خدایا دلش را (بدان چه حق است) رهنمود کن و زبانش را (از خطا و لغزش) بازدار.
-پس ابوبکر و حاضران برخاسته به اتّفاق مرد یهودی به سراغ علی (علیه‌السلام) رفتند و اجازه گرفته بر حضرتش وارد شدند، آنگاه ابوبکر گفت: ای ابوالحسن، این مرد یهودی از من سؤال‌های زندیقان را می‌پرسد.
-امیرمؤمنان (علیه‌السلام) فرمود: ای یهودی، چه می‌گویی؟
-یهودی گفت: من سؤال‌هایی از شما می‌کنم که جز پیامبر یا وصی‌اش آنها را ندانند.
-علی (علیه‌السلام )فرمود: بگو.
-یهودی همان سه سؤال را مطرح نمود.
-امام فرمود: امّا آن چه را که خدا نمی‌داند، مضمون گفتار شما مردم یهود است که می‌گویید: عزیر پسر خدا است و خدا برای خود فرزندی نمی‌شناسد.
-و امّا آنچه نزد خدا یافت نمی‌شود، پس آن ظلم به بندگان است که خدا منزّه از آن می‌باشد.
-و امّا آنچه برای خدا نیست، شریک است.
-آن مرد یهودی با شنیدن این جواب‌ها گفت: أشهد أن لا إله الاّ اللّه وأنّ محمّدا رسول‌الله.
-ابوبکر و مسلمانان حاضر در مجلس همه به امیرمؤمنان گفتند: یا مفرّج الکروب؛ ای زداینده افسردگی‌ها و برطرف‌کننده غم و غصه‌ها<ref>( علی بن ابی‌طالب امام العارفین، تألیف احمد بن صدیق غماری: ص99، المجتنی: ص35 چاپ،(الغدیر: 7/179، ملحقات احقاق الحق: ج7 ص73 و74.</ref>
-و در روایت ابن حسنویه حنفی موصلی آمده است که در این موقع صدای فریاد مردم بلند شد و ابوبکر گفت:
-«یا کاشف الکُرُبات أنت یا علیّ فارج الهمّ».
-آنگاه بر بالای منبر رفت و گفت:
-«أقیلونی فلست بخیرکم و علیّ فیکم» ؛
-مرا به خود واگذارید، زیرا تا علی در میان شماست من بهترین شما نیستم (که کرسی خلافت را اشغال کنم).
-چون عمر این مطلب را شنید برخاست و گفت: ای ابوبکر، این چه سخنی بود گفتی؟! ما تو را برای خود برگزیدیم و وی را از منبر به زیر آورد <ref>کتاب «درّ بحر مناقب»: ص76 (ملحقات احقاق الحق: 8/240).</ref>
 == جایگزینی علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) به جای ابوبکر برای ابلاغ برائت از مشرکین ==