۱٬۵۶۹
ویرایش
جنبش اسلامی داغستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
<br> | <br> | ||
در شرایط کنونی این دو طرز فکر در بین گروه های اسلامی داغستان وجود دارد و مانع اساسی بر سر راه همبستگی مسلمانان در این کشور به شمار می رود. دشمنان اسلام نیز سعی دارند که با عمیق نمودن مسایل اختلاف برانگیز و بهره گیری از باورهای وهابیت، مسلمانان را رو در روی هم قرار دهند. در عین حال رهبران مسلمانان داغستان امیدوارند که بتوانند با استفاده از آموزه ها و دستورهای اسلامی بر مشکلات داخلی خود چیره شده و در آینده جامعه ای اسلامی به دور از تمام زشتی ها و مفاسد اخلاقی داشته باشند. | در شرایط کنونی این دو طرز فکر در بین گروه های اسلامی داغستان وجود دارد و مانع اساسی بر سر راه همبستگی مسلمانان در این کشور به شمار می رود. دشمنان اسلام نیز سعی دارند که با عمیق نمودن مسایل اختلاف برانگیز و بهره گیری از باورهای وهابیت، مسلمانان را رو در روی هم قرار دهند. در عین حال رهبران مسلمانان داغستان امیدوارند که بتوانند با استفاده از آموزه ها و دستورهای اسلامی بر مشکلات داخلی خود چیره شده و در آینده جامعه ای اسلامی به دور از تمام زشتی ها و مفاسد اخلاقی داشته باشند. | ||
<br> | |||
==رهبران نهضت اسلامی داغستان== | |||
<br> | |||
داغستان از سرزمین هایی است که مردم آن در یک دوره طولانی، سال ها در برابر دشمنان اسلام، به ویژه روس های استعمارگر مبارزه کردند. به خاطر این مبارزات و فداکاری هاست که نام این سرزمین در تاریخ اسلامی می درخشد و هم اکنون نیز نهضت نوپای اسلامی در حال پیشرفت است. علمایی که در این نهضت تاریخی ـ اسلامی نقش رهبری را به عهده داشتند و در میان مردم داغستان طرفداران زیادی دارند، عبارتند از: | |||
<br> | |||
1 ـ شیخ منصور اُشورمه ای: وی در [[چچن]] متولد شد و آموزه های نقشبندیه را در بخارا فرا گرفت. وی بعد از بازگشت به قفقاز مبارزات خود را با روس ها آغاز کرد. او در جنگ 1787 روسیه و دولت عثمانی، از ترکان عثمانی پشتیبانی کرد و در قلعه «آناپا» که از استحکامات مهم عثمانی در کنار دریای سیاه به شمار می آمد، مستقر گردید. روس ها برای گرفتن این قلعه تلاش های بسیاری انجام دادند و سرانجام در ژوئن 1791 قلعه سقوط و «[[شیخ منصور]]» به اسارت درآمد و بعد از چند سال اسارت، در زندان «سولوتیک» درگذشت. | |||
<br> | |||
2 ـ غازی ملاّ محمد: او در سال 1208 ق (1793 م)، در شرق داغستان متولد شد و همراه «شیخ شامل»، طریقت نقشبندیه را نزد «[[محمد افندی]]» فرا گرفت. اگر چه او و «[[شیخ شامل]]» از بنیانگذاران جنبش اسلامی در قرن نوزدهم به شمار می آیند، ولی رهبری جنبش در آغاز به عهده «ملاّ محمد» گذاشته شد. او از اوایل سال 1245 ق (1829 م) مبارزه با روس ها را به طور جدی شروع کرد و مدت سه سال در جایگاه رهبری جنبش، جنگ های سختی با روس ها نمود. با حمله روس ها در سال 1248 ق (17 اکتبر 1832 م)، «ملاّ محمد» با تعداد زیادی از یارانش به شهادت رسید. | |||
<br> | |||
3 ـ حمزه بیگ: او که از مشایخ صوفیه نقشبندی داغستان بود، در سال 1831 به صف مبارزان پیوست و پس از شهادت «ملا محمد» به عنوان رهبر جنبش، انتخاب شد. حمزه بیگ در دسامبر 1833 به مخالفت های خود علیه نیروهای روس ادامه داد و آنان را با خطری جدی روبه رو کرد. پس از سه سال رهبری جنبش، در سال 1250 ق (1834 م)، به دست عوامل روس ها در مسجد روستای «خونزاق» به قتل رسید. | |||
<br> | |||
4 ـ شیخ شامل: وی در جمادی الاول 1250 ق (1834 م)، به رهبری جنبش اسلامی داغستان رسید و یکی از مقتدرترین رهبران داغستان بود. او پس از رسیدن به قدرت، افزون بر رویارویی با مشکلات داخلی، با رقبای قدرتمند و چالاکی روبه رو بود. با این همه، موفق شد که تمام چمنستان را بین سال های 1835 ـ 1855 از کنترل نیروهای روسیه خارج کند. در این هنگام حکومت قفقاز روس، تلاش کرد که به وسیله خوانین داغستان، «شامل» را بر سر میز مذاکره با تزار نیکلای اول، به تفلیس بکشاند، ولی او به این درخواست جواب رد داد و در نامه ای نوشت: «از راقح گنهکار این نامه، شامل، که توکلش به خداست؛ باید به شما بگویم که بالاخره تصمیم گرفته ام، حتی اگر تکه تکه ام کنند به تفلیس نیایم، زیرا همان گونه که همه می دانند به کرات عذر و خیانتتان را آزموده ام.» | |||
<br> | |||
با شروع جنگ جهانی اول و شکست روسیه در این جنگ، فشار بر «شیخ شامل» افزایش پیدا کرد. روسیه می خواست با سرکوبی مخالفان داخلی، این شکست را جبران کند؛ به همین دلیل بسیاری از رهبران جنبش اسلامی را با پول و وعده و وعید به طرف خود جلب کرد. «شامل» که با این ترفند دشمن، جنبش را در حال فروپاشی می دید، در اعلامیه ای بیان کرد: «در این ایام پرمخاطره بر هر مسلمان واجب است که در راه عقیده، تا آخرین قطره خون خود مبارزه کند.» فشارهای ارتش تزار و عوامل داخلی عرصه را بر «شامل» تنگ کرد و سرانجام او بعد از 25 سال مبارزه شجاعانه در قلعه «بُرتُنای»، محاصره شد. در ابتدا از تسلیم شدن خودداری کرد و بالاخره در 30 محرم 1276 ق (30 اوت 1859 م)، به خاطر نجات جان زنان و کودکان و دیگر همراهانش، شمشیر خود را به نشانه تسلیم به روس ها داد. | |||
<br> | |||
رهبران کنونی جنبش اسلامی عبارتند از: «[[حسب اللّه حسب اللّه اف]]»، «[[عبدالرحمن سعیدوف]]»، «101 [[ختایف]]» و «ب. [[کبدوف]]» که در موضع گیری های سیاسی باهم تفاوت های زیادی دارند. | |||