confirmed، مدیران
۳۶٬۹۸۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
همسر ابوابراهیم دختر ورّام بن ابی فراس دانشور شهره [[حله]] بود<ref> روضات الجنات، خوانساری، ج 4، ص 325</ref>. علی اندک اندک در محضر پدر بزرگی چون ورّام و پدری مانند سعدالدین ابو ابراهیم با الفبای زندگی آشنا شد. او بزودی دریافت که ریشه در آسمان دارد و با سیزده واسطه به [[حسن بن علی|امام حسن مجتبی(علیهالسلام)]] پیوند میخورد<ref>مقدمه برنامه سعادت، سید محمد باقر شهیدی گلپایگانی، ص 2.</ref>. | همسر ابوابراهیم دختر ورّام بن ابی فراس دانشور شهره [[حله]] بود<ref> روضات الجنات، خوانساری، ج 4، ص 325</ref>. علی اندک اندک در محضر پدر بزرگی چون ورّام و پدری مانند سعدالدین ابو ابراهیم با الفبای زندگی آشنا شد. او بزودی دریافت که ریشه در آسمان دارد و با سیزده واسطه به [[حسن بن علی|امام حسن مجتبی(علیهالسلام)]] پیوند میخورد<ref>مقدمه برنامه سعادت، سید محمد باقر شهیدی گلپایگانی، ص 2.</ref>. | ||
ورّام برایش گفت که ابو ابراهیم دختر زاده شیخ طوسی است <ref>روضات الجنات، ج 4، ص 337</ref> و چگونه نیای بزرگوارش محمد بن اسحاق به دلیل زیبایی چهره و ناموزونی پاها به <big>طاووس</big> شهرت داشت<ref> کتابخانه ابن طاووس و احوال و آثار او، اتان گلبرگ، سید علی قرائی و رسول جعفریان، ص .20</ref>. | ورّام برایش گفت که ابو ابراهیم دختر زاده [[شیخ طوسی]] است<ref>روضات الجنات، ج 4، ص 337</ref>. و چگونه نیای بزرگوارش محمد بن اسحاق به دلیل زیبایی چهره و ناموزونی پاها به<big>طاووس</big> شهرت داشت<ref> کتابخانه ابن طاووس و احوال و آثار او، اتان گلبرگ، سید علی قرائی و رسول جعفریان، ص .20</ref>. | ||
ورّام در دوم محرم 605 ق. دیده از جهان بست | ورّام در دوم محرم 605 ق. دیده از جهان بست<ref> فیض العلام، ص 143</ref>. هر چند همراهی این بزرگمرد با علی بن موسی، که رضی الدین شهرت داشت دیری نپایید ولی همین زمان کوتاه کافی بود تا علی وی را بشناسد و همواره به عنوان الگو ستایشش کند<ref>مقدمه کشف المحجه لثمره المهجه، سید بن طاووس، سید محمد باقر شیهدی گلپایگانی، ص 7.</ref>. | ||
البته ستاره [[حلّه]] تنها به این استادان بسنده نکرد. شیخ نجیب الدین بن نما سید شمس الدین فخار بن معدالموسوی، سید صفی الدین الحسن الدربی، شیخ سدید الدین سالم بن محفوظ بن عزیزه السوراوی، سید ابو حامد محیی الدین محمد بن عبدالدین زهره الحلبی، شیخ نجیب الدین یحیی بن محمد السوراوی، شیخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر اصفهانی، سید کمال الدین حیدر بن محمد بن زید بن محمد بن عبدالله الحسینی و سید محب الدین محمد بن محمود مشهور به «ابن نجار بغدادی» از دیگر استادان وی شمرده میشدند<ref>مقدمه کشف المحجه لثمره المهجه، سید بن طاووس، سید محمد باقر شیهدی گلپایگانی، ص 7.</ref>. | البته ستاره [[حلّه]] تنها به این استادان بسنده نکرد. شیخ نجیب الدین بن نما سید شمس الدین فخار بن معدالموسوی، سید صفی الدین الحسن الدربی، شیخ سدید الدین سالم بن محفوظ بن عزیزه السوراوی، سید ابو حامد محیی الدین محمد بن عبدالدین زهره الحلبی، شیخ نجیب الدین یحیی بن محمد السوراوی، شیخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر اصفهانی، سید کمال الدین حیدر بن محمد بن زید بن محمد بن عبدالله الحسینی و سید محب الدین محمد بن محمود مشهور به «ابن نجار بغدادی» از دیگر استادان وی شمرده میشدند<ref>مقدمه کشف المحجه لثمره المهجه، سید بن طاووس، سید محمد باقر شیهدی گلپایگانی، ص 7.</ref>. |