confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
خط ۲۲۵: | خط ۲۲۵: | ||
=== مذهب مالکی === | === مذهب مالکی === | ||
مردم اندلس در ابتدا مانند مردم | مردم اندلس در ابتدا مانند مردم [[شام (شامات)|شام]]، پیرو [[فقه]] [[ابوبکر]] اوزاعی بودند؛ اما پس از مدتی به [[مذهب مالکی]] گرویدند. بنابر نظر برخی، ساده بودن [[فقه مالکی]]، سبب گسترش فقه مالکی در اندلس است. به نظر برخی دیگر، علت گسترش فقه مالکی دراندلس، فتوای [[مالک بن انس]] ـ پیشوای مذهب مالکی ـ به خلع [[منصور عباسی]] از خلافت بود. فرمانروایان اموی اندلس نیز به پاس این فتوا، مذهب مالکی را در اندلس گسترش دادند. بنابراین، میتوان گفت از ابتدای تشکیل [[بنی امیه|حکومت امویان]] در اندلس (138 ه. ق) مذهب مالکی در اندلس گسترش یافت. | ||
شاگردان مالک، نخستین فقیهانی بودند که مذهب مالکی را در مصر، مغرب و اندلس گسترش دادند. زیاد بن عبدالرحمن، نخستین فقیه مالکی است که این مذهب را در اندلس مطرح ساخت. | شاگردان مالک، نخستین فقیهانی بودند که مذهب مالکی را در مصر، مغرب و اندلس گسترش دادند. زیاد بن عبدالرحمن، نخستین فقیه مالکی است که این مذهب را در اندلس مطرح ساخت. | ||
هشام بن عبدالرحمن که در سالهای 172 ـ 180 ه. ق در اندلس حکومت میکرد از مذهب مالکی پشتیبانی کرد و موجب گسترش این مذهب در اندلس شد. لازم به ذکر است که «مالک» هم عصر این حاکم اموی بود. | [[هشام بن عبدالرحمن]] که در سالهای 172 ـ 180 ه. ق در اندلس حکومت میکرد از مذهب مالکی پشتیبانی کرد و موجب گسترش این مذهب در اندلس شد. لازم به ذکر است که «مالک» هم عصر این حاکم اموی بود. | ||
فقیه مالکی دیگری که نقش بسیاری در گسترش مذهب مالکی در اندلس داشت، <big>یحیی بن یحیی لیثی</big>، مشهورترین راوی کتاب <sup>موطأ</sup> مالک است که در دوره حکومت حکم بن هشام (180 ـ 207) میزیست و نفوذ فوقالعادهایبر حاکم داشت و سبب شد نظام قضایی اندلس بر پایه مذهب مالکی استوار شود؛ تا آنجا که مقدسی، جغرافی نویس مشهور، درباره قاضیهای اندلس مینویسد: تنها مستند آنان در قضاوتشان، [[قرآن]] و موطأ است. | فقیه مالکی دیگری که نقش بسیاری در گسترش مذهب مالکی در اندلس داشت، <big>یحیی بن یحیی لیثی</big>، مشهورترین راوی کتاب <sup>موطأ</sup> مالک است که در دوره حکومت حکم بن هشام (180 ـ 207) میزیست و نفوذ فوقالعادهایبر حاکم داشت و سبب شد نظام قضایی اندلس بر پایه مذهب مالکی استوار شود؛ تا آنجا که مقدسی، جغرافی نویس مشهور، درباره قاضیهای اندلس مینویسد: تنها مستند آنان در قضاوتشان، [[قرآن]] و موطأ است. |