۲۱٬۸۹۷
ویرایش
سید علی حسینی سیستانی: تفاوت میان نسخه‌ها
←خاندان
(←خاندان) |
|||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
== خاندان == | == خاندان == | ||
خاندان ایشان که از سادات علوی حسینی هستند، سده یازدهم هجری در [[اصفهان]] می‌زیستند. از سرشناسان آن خاندان در روزگار یادشده می‌توان فیلسوف پرآوازه محمد باقر داماد صاحب کتاب قبسات اشاره نموده یکی از نوادگان وی به نام '' | خاندان ایشان که از سادات علوی حسینی هستند، سده یازدهم هجری در [[اصفهان]] می‌زیستند. از سرشناسان آن خاندان در روزگار یادشده می‌توان فیلسوف پرآوازه ''محمد باقر داماد'' صاحب کتاب '''قبسات''' اشاره نموده یکی از نوادگان وی به نام ''سیدمحمد'' در عهد پادشاهی ''سلطان حسین صفوی'' به مقام شیخ الاسلامیِ سرزمین [[سیستان]] رسیده و به آن دیار انتقال یافته و از آن پس، او و خانواده‌اش در همان‌جا سکنی گرفته‌اند. نخستین فرد از این خاندان که به [[مشهد|مشهد رضوی]] رهسپار شد، ''سید علی'' بود که برهه‌ای را در مدرسه ''ملا محمد باقر سبزواری'' ماند و برای ادامه تحصیل، ابتدا به [[نجف اشرف]] رفت و سپس رهسپار [[سامرا]] شد. | ||
=== جد ایشان === | === جد ایشان === | ||
جدّ وی عالم جلیل‌القدر آیت‌الله سیدعلی سیستانی بود که علامه شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]] در کتاب '''طبقات اعلام‌الشیعه''' درباره‌اش چنین آورده است: وی از شاگردان ''ملاعلی نهاوندی'' در [[نجف|نجف اشرف]]، و از شاگردان ''آیت‌الله مجدّد شیرازی'' در [[سامرا]] بود. و پس از آن در زمرۀ خواص ''آیت‌الله سیداسماعیل صدر'' در آمد و در حدود سال 1318 هجری به [[مشهد مقدس]] بازگشت و در آنجا رحل اقامت افکند و با بهره وافری که از دانشِ و پارسایی و صلاح برده بود، به جایگاه بلندی دست یافت. در میان شاگردان نام‌آور او می‌توان از فقیه بزرگ ''آیت‌الله شیخ محمد رضا آل یاسین'' یاد نمود. | جدّ وی عالم جلیل‌القدر ''آیت‌الله سیدعلی سیستانی'' بود که علامه شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]] در کتاب '''طبقات اعلام‌الشیعه''' درباره‌اش چنین آورده است: وی از شاگردان ''ملاعلی نهاوندی'' در [[نجف|نجف اشرف]]، و از شاگردان ''آیت‌الله مجدّد شیرازی'' در [[سامرا]] بود. و پس از آن در زمرۀ خواص ''آیت‌الله سیداسماعیل صدر'' در آمد و در حدود سال 1318 هجری به [[مشهد مقدس]] بازگشت و در آنجا رحل اقامت افکند و با بهره وافری که از دانشِ و پارسایی و صلاح برده بود، به جایگاه بلندی دست یافت. در میان شاگردان نام‌آور او می‌توان از فقیه بزرگ ''آیت‌الله شیخ محمد رضا آل یاسین'' یاد نمود. | ||
== دوران ابتدایی == | == دوران ابتدایی == | ||
وی در زادگاه خود پرورش یافت و دروس ابتدایی و مقدمات را | وی در زادگاه خود پرورش یافت و دروس ابتدایی و مقدمات را همان‌جا فراگرفت. وی در پنج سالگی به فراگیری [[قرآن]] پرداخت و پس از آن برای یادگیری خواندن و نوشتن و دروس ابتدایی، به مدرسه دارالتعلیم دینی رفت و همزمان با تحصیل در آن مدرسه، هنر خوشنویسی را نزد استادش ''میرزا علی آقای ناظم'' آموخت. در نخستین ماه‌های سال 1360 قمری، با راهنمایی پدر بزرگوارش به فراگیری مقدمات علوم حوزوی پرداخت و شماری از کتاب‌های ادبی مانند: '''شرح الفیه''' ''سیوطی''، '''مغنی''' ''ابن هشام''، '''مطوّل''' ''تفتازانی''، '''مقامات''' ''حریری'' و '''شرح نظام''' را نزد مرحوم ''ادیب نیشابوری'' و دیگر استادان فن خواند و '''شرح لمعه''' و '''قوانین''' را از ''سید احمد مدرّس یزدی'' معروف به «نهنگ» فراگرفت. | ||
در نخستین ماه‌های سال 1360 | |||
== سطوح عالی حوزه == | == سطوح عالی حوزه == | ||
تعدادی از کتب سطوح عالیه همچون: | تعدادی از کتب سطوح عالیه همچون: '''مکاسب''' و '''رسائل''' و '''کفایه''' را از ''آیت‌الله میرزا هاشم قزوینی'' آموخت و چند کتاب فلسفی مانند: '''شرح منظومه''' ''سبزواری'' و '''شرح حکمة الاشراق''' و '''اسفار''' را در محضر ''ایسی'' خواند. '''شوارق الالهام''' را از ''شیخ مجتبی قزوینی'' فراگرفت و برای تحصیل معارف وحیانی در حوزه درس ''آیت‌الله میرزا مهدی اصفهانی'' (متوفای اواخر سال 1365 قمری) حاضر شد. وی همچنین در حوزهٔ درس خارج ''میرزا مهدی آشتیانی'' صاحب تعلیقه بر شرح منظومه و ''آیت‌الله میرزا هاشم قزوینی'' حضور یافت. | ||
== حضور در قم == | == حضور در قم == | ||
ایشان در اواخر سال 1368 | ایشان در اواخر سال 1368 قمری، راهی حوزهٔ علمیه شهر مقدس [[قم]] شد و در بحث‌های خارج فقه و اصول مرجع بزرگوار [[سید حسین بروجردی|آیت الله سید حسین طباطبائی بروجردی]] شرکت نمود و بسیاری از مهارت‌های فقهی و دیدگاه‌های رجالی و حدیثی را از ایشان فراگرفتند وافزون براین، از حوزهٔ درس فقیه بزرگوار سید محمد حجت کوه کمره‌ای نیز بهره فراوان بردند. | ||
در سال‌های اقامت در قم، با مرحوم علاّمه سید علی بهبهانی عالم معروف شهر [[اهواز]] که از پیروان مکتب فقهی محقق تهرانی بود، پیرامون برخی از مسائل قبله شناسی، نامه‌نگاری‌هایی انجام داد و در نامه‌های خود، به رغم دفاع سید بهبهانی از دیدگاه‌های محقق تهرانی، برخی از دیدگاه‌های وی را به نقد کشید. | در سال‌های اقامت در قم، با مرحوم علاّمه سید علی بهبهانی عالم معروف شهر [[اهواز]] که از پیروان مکتب فقهی محقق تهرانی بود، پیرامون برخی از مسائل قبله شناسی، نامه‌نگاری‌هایی انجام داد و در نامه‌های خود، به رغم دفاع سید بهبهانی از دیدگاه‌های محقق تهرانی، برخی از دیدگاه‌های وی را به نقد کشید. | ||
این مکاتبات تاآن جاادامه یافت که مرحوم سید بهبهانی طی نامه‌ای در 7 رجب 1370 قمری، به حضرت استاد که در آن تاریخ جوانی بیست ویک ساله بود نوشت و درآن مهارت علمی وی را با تعبیر <ref>عمدة العلماء المحققین و نخبة الفقهاء المدققین</ref> ستود و ادامه بحث در خصوص موضوع قبله را به دیدار حضوری با ایشان در هنگام تشرّف به زیارت امام رضا(علیه‌السلام) موکول کرد. | این مکاتبات تاآن جاادامه یافت که مرحوم سید بهبهانی طی نامه‌ای در 7 رجب 1370 قمری، به حضرت استاد که در آن تاریخ جوانی بیست ویک ساله بود نوشت و درآن مهارت علمی وی را با تعبیر <ref>عمدة العلماء المحققین و نخبة الفقهاء المدققین</ref> ستود و ادامه بحث در خصوص موضوع قبله را به دیدار حضوری با ایشان در هنگام تشرّف به زیارت امام رضا(علیه‌السلام) موکول کرد. | ||