۸۷٬۷۱۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '[[محمد بن عبدالله (خاتم الأنبیاء)' به '[[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)') |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:چاه زمزم.jpg |جایگزین=چاه زمزم|بندانگشتی|چاه زمزم]]</div> | <div class="wikiInfo">[[پرونده:چاه زمزم.jpg |جایگزین=چاه زمزم|بندانگشتی|چاه زمزم]]</div> | ||
'''چاه زمزم''' در [[مسجدالحرام]] در فاصله ۲۱ متری شرقِ [[کعبه]] است. این چاه، بنابر روایات در آغاز چشمهای بوده که به لطف خداوند برای [[حضرت اسماعیل(ع)|حضرت اسماعیل (علیه السلام)]] جاری شده است. [[محمد بن عبدالله (خاتم | '''چاه زمزم''' در [[مسجدالحرام]] در فاصله ۲۱ متری شرقِ [[کعبه]] است. این چاه، بنابر روایات در آغاز چشمهای بوده که به لطف خداوند برای [[حضرت اسماعیل(ع)|حضرت اسماعیل (علیه السلام)]] جاری شده است. [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)]] آب آن را برترین آبهای زمین و شفابخش خوانده است. | ||
چشمه اصلی زمزم در جهت [[حجرالاسود]] قرار دارد و متوسط مصرف آب زمزم به وسیله زائران [[بیت الله|بیت اللَّه]] حدود ۱۰ هزار متر مکعب در روز است. همچنین هر روزه تانکرهای آب زمزم جهت استفاده [[حرم نبوی]] به [[مدینه]] منوره نیز منتقل میشود. | چشمه اصلی زمزم در جهت [[حجرالاسود]] قرار دارد و متوسط مصرف آب زمزم به وسیله زائران [[بیت الله|بیت اللَّه]] حدود ۱۰ هزار متر مکعب در روز است. همچنین هر روزه تانکرهای آب زمزم جهت استفاده [[حرم نبوی]] به [[مدینه]] منوره نیز منتقل میشود. | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
== مخفی بودن چاه زمزم == | == مخفی بودن چاه زمزم == | ||
چاه زمزم تا دوران جدّ پیامبر [[عبدالمطلب |عبدالمطلب بن هاشم]] پدر بزرگ [[محمد بن عبدالله (خاتم | چاه زمزم تا دوران جدّ پیامبر [[عبدالمطلب |عبدالمطلب بن هاشم]] پدر بزرگ [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر]] مخفی بود. وی شبی در خواب دید که به او فرمان میدهند که نقطهای خاص را حفر کند. عبدالمطلب با کمک فرزند خود حارث همان نقطه را حفر کرد. پس از این که مقداری حفر کردند ناگهان آب بالا آمد و چشمه زمزم بار دیگر ظاهر شد. | ||
از آن پس [[حاجیان]] کعبه از آب زمزم مینوشیدند و سقایت حاجیان به شغلی شریف و گرانمایه مبدل گشت. در هنگام ظهور اسلام این شغل در دست عباس بن عبدالمطلب بود. آب زمزم همواره نزد مردم مکه قداست و اهمیت فراوانی داشته، آنان مردگان خود را با آب زمزم غسل داده و خود مقید به استفاده و نوشیدن آن بودند. چاه زمزم پس از سال 323 خراب شد که پس از لایروبی آب آن چندین برابر گردید. هم اکنون دهانه آن دو متر و نیم و عمق آن سی متر میباشد<ref>کلینی، فروع کافی، ج۴، ص۲۱۹.تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه. ص 88- 91</ref>. | از آن پس [[حاجیان]] کعبه از آب زمزم مینوشیدند و سقایت حاجیان به شغلی شریف و گرانمایه مبدل گشت. در هنگام ظهور اسلام این شغل در دست عباس بن عبدالمطلب بود. آب زمزم همواره نزد مردم مکه قداست و اهمیت فراوانی داشته، آنان مردگان خود را با آب زمزم غسل داده و خود مقید به استفاده و نوشیدن آن بودند. چاه زمزم پس از سال 323 خراب شد که پس از لایروبی آب آن چندین برابر گردید. هم اکنون دهانه آن دو متر و نیم و عمق آن سی متر میباشد<ref>کلینی، فروع کافی، ج۴، ص۲۱۹.تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه. ص 88- 91</ref>. | ||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
== زمزم در روایات شیعه و اهلسنت == | == زمزم در روایات شیعه و اهلسنت == | ||
در منابع روایی [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[ | در منابع روایی [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] روایات فراوانی درباره آب زمزم وجود دارد. درباره اهمیت آب زمزم و فضیلت نوشیدن آن روایات زیادی نقل شده است. پیامبر اسلام فرموده است: زمزم بهترین چاههای دنیاست<ref>المحاسن، ج 2 ص 399</ref>. خود ایشان اغلب از این آب استفاده کرده و از آن مینوشید و در هر جا بود دستور میفرمود که اصحاب این آب را برای آشامیدن و وضو ساختن ایشان فراهم آورند. زمزم از چشمههای [[بهشت]] و از آیات خدا در حرم الله و بهترین آب روی زمین شمرده شده است. [[مستحب]] است پس از نوشیدن آن گفته شود <big>اللهم اجعل علماً نافعاً و رزقاً واسعاً و شفاءً من کل داءٌ</big>ْْ پروردگارا این آب را برای من موجب علم سودمند و روزی فراوان و داروی هر درد قرار بده<ref> تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه. ص 88- 91</ref>. | ||
در اینجا به نمونههایی از احادیث فقط اشاره میشود. در منابع روایی و شیعه و اهلسنت بهترین آب روی زمین<ref>رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:«خَیرُ ما ینبع عَلی وجه الأرض ماءُ زمزم»؛ «آب زمزم بهترین آبی است که در زمین جوشیده است.» نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۳۴۹</ref>. شفابخش<ref>«ماءُ زَمْزَم شفاء لمن استعمل»؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۳۶۲ش، ج۹۹، ص۲۴۵ «آب زمزم شفابخش کسی است که از آن بنوشد</ref> دفع کننده ترس و اندوه <ref>.» از کتاب فقه الرضا علیهالسلام نقل شده است که: «ماء زمزم شفاء مِن کُلِّ داءٍ وَسُقْم وَأمانٌ مِنْ کُلِّ خَوفٍ وَحُزْن»؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۲ش، ج۹۹، ص۲۴۵ «آب زمزم شفای هر درد و بیماری و امان بخشِ از هر ترس و اندوهی است</ref> عامل افزایش علم نافع، وسعت رزق و روزی <ref>.» معاویة بن عمار از امام صادق علیهالسلام نقل میکند که فرمود: «چون از دو رکعت نماز طواف فراغت یافتی نزدیک حجرالأسود برو و آن را بنوش و بدان اشاره کن که از این ناگزیری و سپس فرمود: اگر میتوانی پیش از آنکه به صفا بروی، از آب زمزم بیاشام و هنگام نوشیدن آن بگو: «اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ عِلْما نافِعا وَرِزْقا واسِعا وَ شِفاءا مِنْ کُلِّ داءٍ وسُقمْ»؛ حر عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۵۱۴ و ۵۱۵ «بار خدایا! آن را علم سودمند و رزق فراوان و شفای هر درد و بیماری قرار ده</ref> سفارش به هدیه بردن این آب <ref>.» شیخ صدوق گوید: در روایات آمده است که هر کس از آب زمزم بنوشد شفا یابد. عارضه بیماریاش برطرف گردد و زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله در مدینه بودند میخواستند که از آب زمزم برای حضرتش هدیه آورند. صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۰۸ ح۲۱۶۶</ref> نوشیدن و بر بدن پاشیدن آب آن <ref>. علی بن مهزیار گوید: ابوجعفر ثانی (امام محمّد تقی) را دیدم که در شب زیارت (شب یازدهم ذی حجّه) طواف نساء گزاردند و پشت مقام ابراهیم نماز خواندند. سپس داخل زمزم شده، با دست خود از دلوی که به طرف حجرالأسود بود، آب برداشتند و نوشیدند و بر قسمتی از بدن خود پاشیدند و سپس دو بار دیگر به زمزم رفتند. علی بن مهزیار میافزاید: برخی از یاران ما به من خبر دادند در سال بعد نیز امام را دیدند که همین گونه عمل کرد. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۳۱</ref> و تبرک به آن کام کودک را با آن باز کردن<ref>فاکهی از قول حبیب آورده که گفت به عطا گفتم: «من از آب زمزم برمیدارم. به نظر تو چطور است؟ پاسخ داد: بله، مانعی ندارد، همانا پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) این آب را در شیشه میکرد و با آن آب که به عجوه (نوعی خرما) آمیخته بود، کام حسن و حسین علیهماالسلام را میگشود و تبرک میکرد.» فاکهی، اخبار مکّه، ج۲، ص۵۱</ref>. | در اینجا به نمونههایی از احادیث فقط اشاره میشود. در منابع روایی و شیعه و اهلسنت بهترین آب روی زمین<ref>رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:«خَیرُ ما ینبع عَلی وجه الأرض ماءُ زمزم»؛ «آب زمزم بهترین آبی است که در زمین جوشیده است.» نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۳۴۹</ref>. شفابخش<ref>«ماءُ زَمْزَم شفاء لمن استعمل»؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۳۶۲ش، ج۹۹، ص۲۴۵ «آب زمزم شفابخش کسی است که از آن بنوشد</ref> دفع کننده ترس و اندوه <ref>.» از کتاب فقه الرضا علیهالسلام نقل شده است که: «ماء زمزم شفاء مِن کُلِّ داءٍ وَسُقْم وَأمانٌ مِنْ کُلِّ خَوفٍ وَحُزْن»؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۲ش، ج۹۹، ص۲۴۵ «آب زمزم شفای هر درد و بیماری و امان بخشِ از هر ترس و اندوهی است</ref> عامل افزایش علم نافع، وسعت رزق و روزی <ref>.» معاویة بن عمار از امام صادق علیهالسلام نقل میکند که فرمود: «چون از دو رکعت نماز طواف فراغت یافتی نزدیک حجرالأسود برو و آن را بنوش و بدان اشاره کن که از این ناگزیری و سپس فرمود: اگر میتوانی پیش از آنکه به صفا بروی، از آب زمزم بیاشام و هنگام نوشیدن آن بگو: «اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ عِلْما نافِعا وَرِزْقا واسِعا وَ شِفاءا مِنْ کُلِّ داءٍ وسُقمْ»؛ حر عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۵۱۴ و ۵۱۵ «بار خدایا! آن را علم سودمند و رزق فراوان و شفای هر درد و بیماری قرار ده</ref> سفارش به هدیه بردن این آب <ref>.» شیخ صدوق گوید: در روایات آمده است که هر کس از آب زمزم بنوشد شفا یابد. عارضه بیماریاش برطرف گردد و زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله در مدینه بودند میخواستند که از آب زمزم برای حضرتش هدیه آورند. صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۰۸ ح۲۱۶۶</ref> نوشیدن و بر بدن پاشیدن آب آن <ref>. علی بن مهزیار گوید: ابوجعفر ثانی (امام محمّد تقی) را دیدم که در شب زیارت (شب یازدهم ذی حجّه) طواف نساء گزاردند و پشت مقام ابراهیم نماز خواندند. سپس داخل زمزم شده، با دست خود از دلوی که به طرف حجرالأسود بود، آب برداشتند و نوشیدند و بر قسمتی از بدن خود پاشیدند و سپس دو بار دیگر به زمزم رفتند. علی بن مهزیار میافزاید: برخی از یاران ما به من خبر دادند در سال بعد نیز امام را دیدند که همین گونه عمل کرد. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۳۱</ref> و تبرک به آن کام کودک را با آن باز کردن<ref>فاکهی از قول حبیب آورده که گفت به عطا گفتم: «من از آب زمزم برمیدارم. به نظر تو چطور است؟ پاسخ داد: بله، مانعی ندارد، همانا پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) این آب را در شیشه میکرد و با آن آب که به عجوه (نوعی خرما) آمیخته بود، کام حسن و حسین علیهماالسلام را میگشود و تبرک میکرد.» فاکهی، اخبار مکّه، ج۲، ص۵۱</ref>. | ||
خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
[[رده:مکانها]] | [[رده:مکانها]] | ||
[[رده:مکانهای اسلامی]] | [[رده:مکانهای اسلامی]] | ||
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات دینی]] |