confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
عبدالعظیم حسنی: تفاوت میان نسخه‌ها
←عبدالعظیم در کلام علمای اسلام
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
سیّد جلیل‌القدر، حضرت عبدالعظیم حسنی، در میان فرزندان [[ائمه|ائمه ی هدی (علیه‌السلام)]] از مقام و منزلت والایی برخوردار است که غالب دانشمندان و نوابغ عالم اسلام، هر کدام به نوبه ی خود، باعباراتی بدیع و بیاناتی لطیف، او را ستایش کرده‌اند؛ که بیان برخی از آنها در این جا جالب توجه بوده، موجب معرفت بیشتر به آن حضرت می‌گردد: | سیّد جلیل‌القدر، حضرت عبدالعظیم حسنی، در میان فرزندان [[ائمه|ائمه ی هدی (علیه‌السلام)]] از مقام و منزلت والایی برخوردار است که غالب دانشمندان و نوابغ عالم اسلام، هر کدام به نوبه ی خود، باعباراتی بدیع و بیاناتی لطیف، او را ستایش کرده‌اند؛ که بیان برخی از آنها در این جا جالب توجه بوده، موجب معرفت بیشتر به آن حضرت می‌گردد: | ||
شیخ صدوق می‌نویسد: «حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام)» شخصی خدا پرست، پارسا و پسندیده خدا و [[ | شیخ صدوق می‌نویسد: «حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام)» شخصی خدا پرست، پارسا و پسندیده خدا و [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الأنبیاء)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] و مردم بوده است<ref>من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 80</ref>.» | ||
[[صاحب بن عباد]] (که یکی از علمای [[اهل تسنن]] و وزیر فخرالدوله بوده است) می‌گوید: «عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) مردی با ورع، پارسا و پرهیزگار و دیندار و خدا پرست، معروف به امانت‌داری و دارای صداقت لهجه، دانای به امور دین و گویای [[توحید]]، و [[عدل]] بسیار بود. در زمان خودش در علم و ادب و فضل و دانش و [[تقوا]]، بعد از امام زمانش، برتمام معاصران خویش برتری داشته، هیچ کس را منزلت او نبوده و به تمام معنا تبعیّت و [[تقلید]] از حضرات ائمه (علیه‌السلام) می‌نمود و در اولاد و احفاد حضرت [[حسن بن علی|امام حسن مجتبی(علیه‌السلام)]] کسی به قدر مرتبه و مقام او نرسیده است<ref> امام زادگان ری، جلد 1، ص 74</ref>.» | [[صاحب بن عباد]] (که یکی از علمای [[اهل تسنن]] و وزیر فخرالدوله بوده است) می‌گوید: «عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) مردی با ورع، پارسا و پرهیزگار و دیندار و خدا پرست، معروف به امانت‌داری و دارای صداقت لهجه، دانای به امور دین و گویای [[توحید]]، و [[عدل]] بسیار بود. در زمان خودش در علم و ادب و فضل و دانش و [[تقوا]]، بعد از امام زمانش، برتمام معاصران خویش برتری داشته، هیچ کس را منزلت او نبوده و به تمام معنا تبعیّت و [[تقلید]] از حضرات ائمه (علیه‌السلام) می‌نمود و در اولاد و احفاد حضرت [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن مجتبی(علیه‌السلام)]] کسی به قدر مرتبه و مقام او نرسیده است<ref> امام زادگان ری، جلد 1، ص 74</ref>.» | ||
[[نجاشی]] نیز در کتاب «رجال» خود درباره شخصیت حضرت عبدالعظیم می‌گوید: «عبدالعظیم (علیه‌السلام) در حال خوف و فرار از [[خلیفه]]، وارد شهر [[ری]] گردید و در سرداب منزل یکی از شیعیان ساکن شد؛ وی در آن زیر زمین، که مخفی گاه او بود، روزها را [[روزه]] می‌داشت و شب‌هارا به [[نماز]] مشغول می‌شد<ref> رجال نجاشی، ص 247</ref>.» | [[نجاشی]] نیز در کتاب «رجال» خود درباره شخصیت حضرت عبدالعظیم می‌گوید: «عبدالعظیم (علیه‌السلام) در حال خوف و فرار از [[خلیفه]]، وارد شهر [[ری]] گردید و در سرداب منزل یکی از شیعیان ساکن شد؛ وی در آن زیر زمین، که مخفی گاه او بود، روزها را [[روزه]] می‌داشت و شب‌هارا به [[نماز]] مشغول می‌شد<ref> رجال نجاشی، ص 247</ref>.» | ||