ابوهریره: تفاوت میان نسخه‌ها

# عبدالرحمن بن صخر،

# عبدالله بن عامر،

# عبدالله بن عائذ،

# سُکَین بن صخر،  

# عامر بن عبدشمس<ref>الاستیعاب، ج4، ص1768-1769؛ اسدالغابه، ج5، ص319؛ الاصابه، ج7، ص352</ref>.

میمونه، امیمه<ref> المعارف، ص277؛ الاصابه، ج8، ص32</ref>.دختر صُفیح، صبیح بن حارث، مادر او بود<ref>المعارف، ص227؛ سیر اعلام النبلاء، ج2، ص579</ref>. که به گزارش ابوهریره با دعای پیامبر [[مسلمان]] شد. از آن‌جا که وی به سال 58.ق در 78 سالگی درگذشت، می‌توان تولد او را حدود 20 سال پیش از هجرت دانست<ref>الاصابه، ج7، ص362</ref>.

وی به کنیه ابوهریره شهرت داشت. بر پایه گزارش خودش، از آن‌جا که در جوانی گربه‌ای را نگاه می‌داشت<ref>الطبقات، ابن سعد، ج4، ص245؛ اسدالغابه، ج5، ص320</ref>، این کنیه را پدرش به او داد<ref>تاریخ دمشق، ج67، ص298؛ البدایة و النهایه، ج8، ص103</ref>. برخی بر آنند که [[رسول خدا]] این کنیه را به او داده است<ref>الاستیعاب، ج4، ص1770؛ البدایة و النهایه، ج8، ص103</ref>. این سخن پذیرفتنی نیست؛ زیرا رسول خدا بر کسی لقب زشت نمی ‏نهاد، بلکه لقب‏‌ها و نام‌‏های ناروا را تغییر می‏‌داد. از او با لقب <big>شیخ المَضِیره</big> نیز یاد شده؛ زیرا بر سفره مضیره (غذای مخصوص و لذیذ معاویه) حضور می‌یافت<ref>ربیع الابرار، ج3، ص227؛ الکنی و الالقاب، ج1، ص181</ref>. او را فردی شوخ طبع، گندم‌گون، چهارشانه، دارای موی بلند، گشاده دندان، با ریش بلند خضاب شده به رنگ زرد، و دارای سبیل تراشیده وصف کرده‌‏اند<ref>المعارف، ص278؛ سیر اعلام النبلاء، ج2، ص586</ref>.