هفته وحدت: تفاوت میان نسخه‌ها

بد نیست این نکته را در اینجا بگویم که نطفه اصلى هفته وحدت - که حالا بحمداللَّه سال‌هاست تشکیل مى‌شود - قبل از پیروزى انقلاب شکل گرفت. ما در سال 57 قبل از پیروزى انقلاب، با این آقاى مولوى قمرالدین در ایرانشهر مذاکره کردیم که بیاییم یک عید دوطرفه داشته باشیم و از دوازدهم تا هفدهم ربیع را جشن بگیریم. مذاکره‌اش در آن وقت انجام شد که اتفاقاً همان روزها هم بود که در ایرانشهر سیل آمد و جشن و همه چیز ما را برد. البته، آن سیل هم یکى از الطاف خفیّه الهى بود و ما را با وضع زندگى مردم بیشتر آشنا کرد. داخل کپرها و خانه‌ها رفتیم و وضع زندگى مردم را از نزدیک دیدیم. قبل از آن، چند ماه در ایرانشهر بودیم؛ اما ظاهر قضیه را مى‌دیدیم. مردم، ما را نمى‌شناختند و ما هم مردم را نمى‌شناختیم. بعد که سیل آمد، هم ما مردم را شناختیم و هم مردم قدرى با ما آشنا شدند

یکى از صدقات جاریه انقلاب که به برکت ذهن بیدار امام راحل رحمه الله تحقّق پیدا کرد، این بود که ایام ولادت نبىّ اکرم صلی الله علیه وآله وسلم، به عنوان ایام وحدت معرفى شد. از این جهت این مسئله جالب است که وحدت اسلامى یک آرزوست^{^[10]}.

حرف ما در هفته وحدت و به عنوان پیام وحدت این است که مسلمانان بیایند با هم متحد بشوند و با یکدیگر دشمنى نکنند. محور هم کتاب خدا و سنت نبىّ‌اکرم9و شریعت اسلامى باشد. این حرف، حرف بدى نیست. این حرف، حرفى است که هر عاقل بى‌غرض و منصفى، آن را قبول خواهد کرد^{^[11]}.

اگر ما مى‌گوییم که شیعه و سنّى در کنار هم قرار بگیرند، یعنى شیعه، شیعه بماند؛ سنّى هم سنّى بماند. ما چه موقع به عالم تسنن گفته‌ایم که منظورمان از وحدت این است که شما شیعه بشوید؟! ما چنین چیزى نگفته‌ایم. هر کس خواست شیعه بشود، از طریق علمى و از راه مباحثات عالمانه شیعه بشود. آنها هم آزادند که بروند کار خودشان را بکنند. ما نمى‌گوییم شما مذهبت را عوض کن؛ ما مى‌گوییم شیعه و سنّى باید همیشه سر عقل باشند؛ همچنان که بحمداللَّه در دوران انقلاب اسلامى، در کشور ما مشاهده شد. نگذارند دشمن از اختلافات این‌ها سوءاستفاده کند. برگزارى هفته وحدت، براى این است^{^[12]}.

در هفته وحدت دعوت جمهوری اسلامی به این نیست که شیعیان یا سنّیان از مذهب خود دست بکشند و به آن مذهب دیگر رو بیاورند؛ دعوت جمهوری اسلامی این است که مشترکات میان مذاهب اسلامی برجسته شود و دیوارهای ساخته دست دشمنان اسلام و عنادها و کینه‌ورزی‌ها برداشته شود؛ بیایند و در عرصه معارف اهل‌بیت، بشنوند و ببینند^{^[13]}.  

لذا من توصیه مى‌کنم هفته وحدت را - که به مناسبت میلاد نبىّ اکرم9 از روز دوازدهم تا هفدهم ربیع‌الاول ادامه دارد - همه آحاد مردم، مخصوصاً علما و فضلا و گویندگان و دانشمندان و افراد صاحب نفوذ گرامى بدارند و این مسئله را به عنوان یک شعار جمهورى اسلامى همیشه نگه دارند^{^[14]}.

«هفته وحدت»، اسم مناسبى است. بحمداللَّه وحدت بین آحاد ملت ایران، بین قشرهاى مردم، در هر راه و رسم و حدى که هستند و به هر کارى که مشغولند، وجود دارد. آحاد ملت ما، على‌رغم توطئه‌ها و بذر نفاق افکنی­ها، با هم متحدند و در یک جهت حرکت مى‌کنند: در جهت اسلام؛ در جهت قرآن؛ در جهت حاکمیت دین؛ بدون فرقى بین شیعه و سنّى و قومیت­هاى مختلف (فارس و عرب و ترک و ترکمن و بلوچ و کرد و غیر این‌ها)؛ یک ملت یکپارچه. واقعاً ملت ایران، به برکت اسلام، یک نمونه است. بین ملت‌هاى مسلمان، یک الگوى موفق است. خداوند از شما ملت ایران، به خاطر صادقانه پاسخ گفتن‌تان به دعوت دین و نداى امام بزرگوارتان راضى باشد. این را باید حفظ کنید. همین وحدت با ارزشى که به برکت آن، شما توانسته‌اید این همه پیروزى را به دست بیاورید، دشمن‌هایى در کمین دارد. باید هوشیار باشید و نگذارید اختلافات به وجود آید. در آنجایى که بهانه اختلاف هست و دشمن مى‌تواند آنجا مستمسکى براى اختلاف درست کند، بیشتر مواظب باشید. در مسئله مذهب و اختلافات مذهبى، که قرن­هاى متمادى دشمنان از آن سوءاستفاده کردند، بیشتر باید مواظب باشند. هم شیعه باید مواظب باشد، هم سنّى^{^[15]}.

این هفته، حقیقتاً هفته وحدت است؛ این ایّام حقیقتاً ایّام اتحاد مسلمان‌هاست. مسئولان سیاسى، وظیفه‌شان سنگین است؛ مسئولان فرهنگى، نویسندگان و علما، باید از طرح مسائل اختلاف‌آفرین و تفرقه‌افکن بپرهیزند؛ هم سنّى و هم شیعه، همه، باید روى این نقطه اتحاد تکیه کنند. و توقع از علما و زبدگان و نخبگان سیاسى است که خطرات زمان را بفهمند، اهمیت اتحاد مسلمانان را بفهمند و توطئه دشمنان را براى شکستن این اتحاد و همدلى بفهمند. این حرف و عرض ما به ملت خودمان و به دنیاى اسلام است^{^[16]}.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[16]. بیانات ‌در سالروز میلاد پیامبر اعظم9 و امام جعفر صادق7، 27/1/1385.