confirmed
۱٬۱۳۰
ویرایش
خط ۸۵۳: | خط ۸۵۳: | ||
او پس از ۶۲ سال عمر، در ۲۹ محرم ۱۱۷۶ مطابق ۳۱ آگوست ۱۷۶۲ وفات یافت و در گورستانی در دهلی، که محل مقابر مشایخ و مشاهیر و علما و ادباست بهخاک سپرده شد.<ref>عالم قاسمی، محمد مسعود، زندگینامهی امام شاه ولیالله محدث دهلوی، اثر مولانا، ترجمهی عبدالله خاموشی هروی، مشهد، فردوسی، ۱۳۸۱، چاپ اول، ص۶۵.</ref> | او پس از ۶۲ سال عمر، در ۲۹ محرم ۱۱۷۶ مطابق ۳۱ آگوست ۱۷۶۲ وفات یافت و در گورستانی در دهلی، که محل مقابر مشایخ و مشاهیر و علما و ادباست بهخاک سپرده شد.<ref>عالم قاسمی، محمد مسعود، زندگینامهی امام شاه ولیالله محدث دهلوی، اثر مولانا، ترجمهی عبدالله خاموشی هروی، مشهد، فردوسی، ۱۳۸۱، چاپ اول، ص۶۵.</ref> | ||
شاه ولی الله دهلوی بزرگ ترین متکلم و دانشمند دینی است که بعد از عبدالحق دهلوی در سر زمین [[هند]] ظهور کرد.<ref>عارفی، جنبش اسلامی پاکستان، ۱۳۸۲ش، ص۶۱.</ref> بعضی در بیان عظمت شخصیت علمی او، وی را برتر از غزالی و ابن رشد خوانده اند.<ref>کنت مورگان، اسلام صراط مستقیم، ص۱۷۷.</ref> | شاه ولی الله دهلوی بزرگ ترین متکلم و دانشمند دینی است که بعد از عبدالحق دهلوی در سر زمین [[هند]] ظهور کرد.<ref>عارفی، جنبش اسلامی پاکستان، ۱۳۸۲ش، ص۶۱.</ref> بعضی در بیان عظمت شخصیت علمی او، وی را برتر از غزالی و ابن رشد خوانده اند.<ref>کنت مورگان، اسلام صراط مستقیم، ص۱۷۷.</ref> | ||
== مذهب == | |||
ترجمه وی نشانگر آن است که از اهل سنت بوده است، چنانکه در مواردی از ترجمهاش، در حاشیه، صحت خلافت شیخین را مطرح نموده، و در استناد به روایات نیز از کتب بخاری و ترمذی و حاکم نیشابوری بهره جسته است. در آیه ۶ سوره مائده که کیفیت وضو ذکر شده نیز، همچون دیگر علمای اهل سنت، در ترجمه «و امسحوا برؤسکم و ارجلکم الی الکعبین»، <ref>سوره مائده/ آیه ۶.</ref> | |||
شستن پاها را مطرح کرده است. با وجود این، از تحقیقاتی که برخی از تاریخ نگاران پیرامون شرح حال وی به عمل آوردهاند برمی آید که وی خود را پیرو مذهب خاصی از مذاهب چهارگانه اهل سنت نمیدانسته، بلکه به مجموع آنها گرایش داشته و معتقد بوده است که باید برای حل اختلافات محدثان و پیروان چهار امام ، یک راه حل عملی را دنبال کرد و هرگز منصفانه نیست که کفه ترازو را فقط به یک طرف کج کنیم و نسبت به طرف دیگر کاملا بیاعتنا باشیم. | |||
== آثار == | |||
شاه ولیاللّه مردی کوشا و کثیرالتالیف بود. آثار او را تا یکصد کتاب و رساله هم برشمردهاند که در حدود سی اثر از آنها به چاپ رسیده و بقیه یا بهصورت نسخه خطی است یا از بین رفته است. آثار او به دو زبان عربی و فارسی نوشته شده است. و برخی از کتابهای او هم اخیرا به زبان انگلیسی چاپ شده است.بعضی از آثار او عبارتند از: | |||
* الطاف القدس فی معرفة لطائف النفس، | |||
* الانتباه فی سلاسل اولیاء اللّه و اتحاف النبیه فی ما یحتاج الیه المحدّث والفقیه. | |||
مهمتر از نظر بحث و تحقیق، آثار قرآنپژوهی اوست که برجستهترین آنها عبارتند از «فتح الرحمن فی ترجمة القرآن» که پایان ترجمه و پاکنویس آن به تصریح خود شاه ولی اللّه در ۱۱۵۱ق (۱۷۳۸م) بوده است. | |||
* «الفوز الکبیر فی اصول التفسیر» که رسالهای کم حجم و پر مغز درباره اصول و مبانی تفسیر قرآن است و «المقدمة فی قوانین الترجمة» رسالهای کوتاه و چاپ نشده در باب اصول و روشهای درست ترجمه قرآن است. نامههای فارسی او نیز در چندین کتابخانه هند نگهداری میشود.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، ترجمه شاه ولیالله دهلوی، مجله ترجمان وحی، شهریور ۱۳۸۰، شماره۹، ص۶۳.</ref> | |||
در تالیفات شاه ولیالله، علاوهبر مباحث کلام و مباحث اجتماعی و مابعد الطبیعه، مباحث و دیدگاههای اقتصاد و سیاست نیز وجود دارد.<ref> | |||
انصاری، مسعود، شکوه و زیبایی در ترجمه قران دهلوی، مجله قران و حدیث، بینات، ۱۳۷۵، شماره ۱۲، ص۱۰۶.</ref> | |||
وى صاحب آثار گوناگونى در زمينه علوم قرآنى است از جمله: | |||
۱. الارشاد الی مهمات علم الاسناد؛ | |||
۲. انسان العین فی مشایخ الحرمین؛ | |||
۳. عقد الجید فی احکام الاجتهاد و التقلید؛ | |||
۴. الفوز الکبیر فی اصول التفسیر ؛ | |||
۵. حجة الله البالغة؛ | |||
۶. اجوبة عن ثلاث مسائل؛ | |||
۷. الانصاف فی بیان سبب الاختلاف؛ | |||
۸. تنویر العینین فی رفع الیدین؛ | |||
۹. رسائل الدهلوی؛ | |||
۱۰. شرح تراجم ابواب صحیح البخاری؛ | |||
۱۱. فتح الخبیر فی اصول التفسیر ؛ | |||
۱۲. القول الجمیل فی اصول الطرق الاربع النقشبندیة و الجیلانیة و الجشتیة و المجددیة.<ref>معجم المؤلفین، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج۱۳، ص۱۶۹.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == |