خاخام: تفاوت میان نسخه‌ها

این واژه در فارسی و نیز در کشورهای مسلمان به معنای ربّی است. استفاده از لغت ربّی در کشورهای اسلامی ممکن است به دلیل معنی در زبان عربی مشکل‌ ساز شود، از لغت حاخام به‌طور مترادف با لغت ربّی استفاده می‌کردند و یا استفاده از خاخام به جای ربّی به این دلیل است که با «رب» به معنای پروردگار اشتباه نشود. اما خاخام در اصل واژه‌ای [[زبان عبری|عبری]] و هم‌ریشه با «[[حکیم]]» در عربی است و به کسی گفته می‌شود که دانش کاملی از [[تورات]] دارد. در [[دین‌یهود]]، ربّی (که در فارسی به خاخام معروف است) به معنای معلم تورات می‌باشد. این واژه از واژه عبری رابی یعنی «آقای من» اقتباس شده است. رابی در آغاز در دوره [[فریسیان]] و [[تلمود]]، زمانی که معلمین آموزش دیده نوشته‌های یهودیت و قوانین آن را جاودانی ساختند، رایج شد. در سده‌های اخیر بر وظیفه رابی افزوده شده است و وی علاوه بر آموزش تورات، وظیفه برپایی آیین‌های یهودی در کنیسه و مراسم‌های دینی را نیز برعهده دارد.<ref>

[[قرائیم]](کهن‌ترین فرقه‌های موجود یهودیت) که اعتقادی به نیاز به واسطه بین انسان و تورات ندارند، معتقدند که هر فردی می‌تواند به فهم [[تورات]] بپردازد.  در یهودیت قرائیم، خاخام دارای قدرت خاصی نیست و مقام او تنها مقام مشاوره است. یهودیان که می‌دانستند استفاده از لغت ربی در کشورهای اسلامی ممکن است به دلیل معنی در زبان عربی مشکل‌ ساز شود، از لغت حاخام به‌طور مترادف با لغت ربی استفاده می‌کردند. علاوه، در [[امپراتوری عثمانی]]، ربی اعظم خاخام‌باشی نام داشت.