۸۶٬۰۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '[[حضرت مهدی' به '[[حجت بن حسن (مهدی)') |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''نواب اربعه'''، اصطلاحی است که بر چهار نائب خاص [[حجت بن حسن (مهدی)|حجت بن الحسن]] در دوران غیبت اطلاق میشود. | '''نواب اربعه'''، اصطلاحی است که بر چهار نائب خاص [[حجت بن حسن (مهدی)|حجت بن الحسن]] در دوران غیبت اطلاق میشود. | ||
نایبان خاص [[حجت بن حسن (مهدی)|امام مهدی(عجل الله تعالي فرجه الشريف)]] در دوران [[غیبت صغری|غیبت صغرى]]، چهار تن از علماى پارسا و بزرگ [[شیعه]] (و بعضا از [[اصحاب]] با سابقه [[امامان]] پیشین) بودند. این افراد به '''نواب اربعه''' نامیده شدهاند. | نایبان خاص [[حجت بن حسن (مهدی)|امام مهدی(عجل الله تعالي فرجه الشريف)]] در دوران [[غیبت صغری|غیبت صغرى]]، چهار تن از علماى پارسا و بزرگ [[شیعه]] (و بعضا از [[اصحاب]] با سابقه [[امامان]] پیشین) بودند. این افراد به '''نواب اربعه''' نامیده شدهاند. | ||
این چهار نفر([[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح]] و [[علی بن محمد سمری|علی بن محمد سَمُری]]) بهمدت هفتاد سال، نیابت امام را عهدهدار بودند و با داشتن وکلایی در دورترین شهرهای اسلامی، پیامها و خواستههای [[مذهب شیعه|شیعیان]] را به امام و پاسخهای امام را به آنان میرساندند. از دیگر وظایف نایبان خاص، این بود که تردیدها را درباره [[ | این چهار نفر([[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح]] و [[علی بن محمد سمری|علی بن محمد سَمُری]]) بهمدت هفتاد سال، نیابت امام را عهدهدار بودند و با داشتن وکلایی در دورترین شهرهای اسلامی، پیامها و خواستههای [[مذهب شیعه|شیعیان]] را به امام و پاسخهای امام را به آنان میرساندند. از دیگر وظایف نایبان خاص، این بود که تردیدها را درباره [[حجت بن حسن (مهدی)]] از بین ببرند و محل زندگی امام و مشخصات او را پنهان دارند. | ||
== نواب اربعه == | == نواب اربعه == | ||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== محمد بن عثمان بن سعید عَمرى == | == محمد بن عثمان بن سعید عَمرى == | ||
محمد بن عثمان نیز همچون پدر، از بزرگان شیعه و از نظر [[تقوا]] و [[عدل|عدالت]] و بزرگوارى مورد قبول و احترام شیعیان<ref>دكتر حسین، جاسم، تاریخ سیاسى غیبت امام دوازدهم، ترجمه دكتر سید محمد تقى آیت اللّهى، چاپ اوّل، تهران، مؤسسه انتشارات امیر كبیر، 1367 هـ. ش، ص 155 و .156</ref> و از یاران مورد اعتماد [[ | محمد بن عثمان نیز همچون پدر، از بزرگان شیعه و از نظر [[تقوا]] و [[عدل|عدالت]] و بزرگوارى مورد قبول و احترام شیعیان<ref>دكتر حسین، جاسم، تاریخ سیاسى غیبت امام دوازدهم، ترجمه دكتر سید محمد تقى آیت اللّهى، چاپ اوّل، تهران، مؤسسه انتشارات امیر كبیر، 1367 هـ. ش، ص 155 و .156</ref> و از یاران مورد اعتماد [[حسن بن علی (عسکری)|امام عسكرى(علیهالسلام)]] بود، چنانكه حضرت در پاسخ شؤال «احمد بن اسحاق» كه به چه كسى مراجعه كند؟ فرمود: عَمرى (عثمان بن سعید)، و پسرش، هر دو، امین و مورد اعتماد هستند، آنچه به تو برسانند، از جانب من میرسانند، و آنچه به تو بگویند از طرف من میگویند. سخنان آنان را بشنو از آنان پیروى كن، زیرا این دو تن مورد اعتماد و امین منند<ref>طوسى،، همان كتاب، ص .221</ref>. | ||
پس از درگذشت عثمان، از جانب امام غایب توقیعى مبنى بر تسلیت وفات او و اعلام نیابت فرزندش «محمد» صادر شد<ref> طوسى،، همان كتاب، ص .219</ref>. | پس از درگذشت عثمان، از جانب امام غایب توقیعى مبنى بر تسلیت وفات او و اعلام نیابت فرزندش «محمد» صادر شد<ref> طوسى،، همان كتاب، ص .219</ref>. | ||
«عبدالله بن جعفر حِمیَرى» میگوید: وقتى كه عثمان بن سعید در گذشت، نامههاى با همان خطى كه قبلاً امام با آن با ما مكاتبه میكرد، براى ما آمد كه در آن ابو جعفر (محمد بن عثمان بن سعید) به جاى پدر منصوب شده بود<ref>طوسى،، همان كتاب، ص 219 - .220</ref>. | «عبدالله بن جعفر حِمیَرى» میگوید: وقتى كه عثمان بن سعید در گذشت، نامههاى با همان خطى كه قبلاً امام با آن با ما مكاتبه میكرد، براى ما آمد كه در آن ابو جعفر (محمد بن عثمان بن سعید) به جاى پدر منصوب شده بود<ref>طوسى،، همان كتاب، ص 219 - .220</ref>. |