۸۸٬۱۷۷
ویرایش
حسن بن علی (مجتبی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'اهل‌سنت' به 'اهل سنت') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حسن بن علی.png|بی‌قاب|چپ| حسن بن علی بن أبی طالب |175px]] | [[پرونده:حسن بن علی.png|بی‌قاب|چپ| حسن بن علی بن أبی طالب |175px]] | ||
'''حسن بن علی (علیه السلام)''' فرزند ارشد [[علی بن ابی طالب|امام علی(علیه السلام)]] و [[ | '''حسن بن علی (علیه السلام)''' فرزند ارشد [[علی بن ابی طالب|امام علی(علیه السلام)]] و [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت فاطمه(سلام الله علیها)]] و امام دوم [[شیعیان]] است. آن حضرت هفت سال از دوران پیامبر اسلام را درک نمود و پس از درگذشت پیامبر(صلی الله علیه و آله) تقریبا سی سال در کنار پدرش امام علی(علیه‌السلام) قرار داشت. پس از [[شهید|شهادت]] پدر (در سال 40 هجری) مردم با آن حضرت به عنوان جانشین امام علی(علیه‌السلام) [[بیعت]] نمودند. اما به دلیل عدم حمایت از آن حضرت برای جنگ و سرکوب [[معاویه]] آن حضرت ناچار به قبول صلح با معاویه در سال 41 هجری گردید. مدت [[امامت]] ایشان 10 سال بود و در سال 50 هجری در حالی که 48 سال سن داشت با توطئه معاویه مسموم و به شهادت رسید. | ||
== نسب و ولادت امام حسن == | == نسب و ولادت امام حسن == | ||
حسن بن علی بن ابی‌طالب بن عبدالمطلب بن‌هاشم، هاشمی و قرشی است. او هم‌چنین بزرگ‌ترین نوه | حسن بن علی بن ابی‌طالب بن عبدالمطلب بن‌هاشم، هاشمی و قرشی است. او هم‌چنین بزرگ‌ترین نوه پیامبر اسلام(صل الله عليه وسلم) از طرف مادرش حضرت فاطمه(سلام الله علیها) است<ref>المفید، الارشاد، ۱۳۸۰، ج۲، ص۳</ref>. | ||
امام حسن (علیه السلام) در [[مدینه]] به دنیا آمد<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۸۰، ج۲، ص۳؛ شیح طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۴۰</ref>. بنا بر مشهور، تاریخ ولادت او ۱۵ رمضان سال سوم هجری است<ref>کلینی، الکافی، بیروت ۱۴۰۱، ج۱، ص۴۶۱؛ مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، پاریس، ج۵، ص۲۰</ref>. البته برخی روایات و منابع تاریخی تولد وی را سال دوم هجرت دانسته‌اند<ref>ابن قتیبه، الامامه و السیاسه، بیروت، ص۱۵۸؛ کلینی، الکافی، بیروت ۱۴۰۱، ج۱، ص۴۶۱؛ شیح طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۹</ref>. | امام حسن (علیه السلام) در [[مدینه]] به دنیا آمد<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۸۰، ج۲، ص۳؛ شیح طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۴۰</ref>. بنا بر مشهور، تاریخ ولادت او ۱۵ رمضان سال سوم هجری است<ref>کلینی، الکافی، بیروت ۱۴۰۱، ج۱، ص۴۶۱؛ مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، پاریس، ج۵، ص۲۰</ref>. البته برخی روایات و منابع تاریخی تولد وی را سال دوم هجرت دانسته‌اند<ref>ابن قتیبه، الامامه و السیاسه، بیروت، ص۱۵۸؛ کلینی، الکافی، بیروت ۱۴۰۱، ج۱، ص۴۶۱؛ شیح طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۹</ref>. | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== اوصاف جسمانی امام حسن == | == اوصاف جسمانی امام حسن == | ||
زیبایی صورت و‌اندام سلاله | زیبایی صورت و‌اندام سلاله پیامبر خدا(صل الله عليه وسلم) زبان‌زد عام و خاص بود هر کس به او نگاه می‌کرد سیمای محمد و علی(علیه السلام) را در او می‌دید و در جمالش محو می‌گشت. ابن صبّاغ مالکی در زیبایی صورت و اعضای حسن بن علی(علیه السلام) می‌نویسد: رنگ چهره حسن بن علی(علیه السلام) سفید آمیخته با سرخی بود، چشمانش سیاه، درشت و گشاده، گونه‌هایش هموار، موی وسط سینه‌اش نرم، موی ریشش پر و انبوه، پشت گوشش پرمو، گردن آن حضرت کشیده، برّاق همچون شمشیری از نقره، مفاصلش درشت و دو شانه‌اش پهن و دور از یکدیگر بود؛ انسانی چهارشانه، میانه قد و نمکین که نیکوترین صورت را داشت، ریش خود را با رنگ سیاه خضاب می‌کرد، مویش پرچین و کوتاه و قامتش رسا بود<ref>ابوالحسن اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه عن معرفه الائمه، ج۲، ص۱۷۱</ref>. | ||
[[واصل بن عطا]] گفته است: صورت حسن بن علی (علیه‌السّلام) چون سیمای انبیا و هیات و شکل او چون هیات ملوک و امرا بوده است<ref> ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب علیهم‌السّلام، ج۳، ص۱۷۶</ref>. | [[واصل بن عطا]] گفته است: صورت حسن بن علی (علیه‌السّلام) چون سیمای انبیا و هیات و شکل او چون هیات ملوک و امرا بوده است<ref> ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب علیهم‌السّلام، ج۳، ص۱۷۶</ref>. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
اینان برگزیده شدند تا کتاب خداوند را بر خواهش دل، پیش دارند و مقدم شمارند اما، واژگونه رفتار کردند و چنین کسی، حَکم نامیده نمی‌شود، بلکه <big>محکوم</big> است<ref>حیاة الامام الحسن بن علی ج 1 ص 479</ref>. | اینان برگزیده شدند تا کتاب خداوند را بر خواهش دل، پیش دارند و مقدم شمارند اما، واژگونه رفتار کردند و چنین کسی، حَکم نامیده نمی‌شود، بلکه <big>محکوم</big> است<ref>حیاة الامام الحسن بن علی ج 1 ص 479</ref>. | ||
امام علی (علیه‌السلام) به هنگام رحلت بنا به فرمانی که از پیش از پیامبر اسلام (صل الله عليه وسلم) داشت، امام حسن (علیه السلام) را جانشین خویش فرمود، و | امام علی (علیه‌السلام) به هنگام رحلت بنا به فرمانی که از پیش از پیامبر اسلام (صل الله عليه وسلم) داشت، امام حسن (علیه السلام) را جانشین خویش فرمود، و امام حسین و سایر فرزندان گرامی خویش و بزرگان شیعه را بر این امر، گواه گرفت<ref> اصول کافی ج 1 ص 298-297</ref>. | ||
== دوران امامت و خلافت امام حسن == | == دوران امامت و خلافت امام حسن == | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
[[علامه حلی]] خطبه آن حضرت در آغاز خلافت را به نقل از ابواسحاق سبیعی و دیگران چنین می‌آورد: در صبح آن شبی که امیرمؤمنان علی از دنیا رفت، امام حسن برای اصحاب سخنرانی کرد، پس از حمد و ثنای الهی و درود فرستادن بر پیامبر فرمود: شب گذشته مردی از میان شما رفت که پیشینیان در کردار نیک از او پیشی نگرفتند و آیندگان در رفتار، به او نخواهند رسید، او همواره همراه رسول خدا با دشمنان جنگید و با نثار جانش از حریم پیامبر دفاع نمود،... در همان شبی که [[عیسی بن مریم]] به سوی آسمان عروج کرد و حضرت یوشع بن نون وصی موسی وفات یافت... . | [[علامه حلی]] خطبه آن حضرت در آغاز خلافت را به نقل از ابواسحاق سبیعی و دیگران چنین می‌آورد: در صبح آن شبی که امیرمؤمنان علی از دنیا رفت، امام حسن برای اصحاب سخنرانی کرد، پس از حمد و ثنای الهی و درود فرستادن بر پیامبر فرمود: شب گذشته مردی از میان شما رفت که پیشینیان در کردار نیک از او پیشی نگرفتند و آیندگان در رفتار، به او نخواهند رسید، او همواره همراه رسول خدا با دشمنان جنگید و با نثار جانش از حریم پیامبر دفاع نمود،... در همان شبی که [[عیسی بن مریم]] به سوی آسمان عروج کرد و حضرت یوشع بن نون وصی موسی وفات یافت... . | ||
در این هنگام گریه گلوی امام حسن (علیه‌السلام) را گرفت و گریه کرد و همه حاضران با او گریه کردند. سپس فرمود: من پسر بشیر (مژده دهنده، یعنی | در این هنگام گریه گلوی امام حسن (علیه‌السلام) را گرفت و گریه کرد و همه حاضران با او گریه کردند. سپس فرمود: من پسر بشیر (مژده دهنده، یعنی رسول خدا هستم، من پسر کسی هستم که به اذن خدا مردم را به سوی خدا دعوت می‌کرد، من پسر چراغ تابناک هدایت هستم، من از خاندانی هستم که خداوند، پلیدی و ناپاکی را از آنان دور ساخت و آنان را به طور کامل پاکیزه نمود. من از خاندانی هستم که خداوند دوستی به آنان را در قرآنش واجب کرده و فرموده است:... قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی و من یقترب حسنة نزد له فیها حسنا... ؛ ای پیامبر! بگو من پاداشی برای رسالت نمی‌خواهم، مگر دوستی در حق خویشاوندان و هر که نیکی کند، بر نیکی او بیفزاییم<ref>آیه 23 سوره شوری</ref>. منظور از حسنه (نیکی) در این آیه، دوستی ما خاندان است» و سپس (سخنرانی را به پایان رساند و) نشست<ref> نگاهی بر زندگی دوازده امام (علیهم‌السلام)، علامه حلی، ترجمه محمد محمدی اشتهاردی، در دسترس در سایت مرکز اطلاع رسانی غدیر</ref>. | ||
پس از پایان خطبه [[عبدالله ابن عباس|ابن عباس]] به پا خاست و از مردم برای امام حسن بیعت گرفت و آن حضرت کارگزاران خویش را تعیین نموده به شهر‌ها فرستاد و فرماندهان را نصب نمود و امور را زیر نظر گرفت<ref> الإرشاد، شیخ مفید، ج2، ص9</ref>. | پس از پایان خطبه [[عبدالله ابن عباس|ابن عباس]] به پا خاست و از مردم برای امام حسن بیعت گرفت و آن حضرت کارگزاران خویش را تعیین نموده به شهر‌ها فرستاد و فرماندهان را نصب نمود و امور را زیر نظر گرفت<ref> الإرشاد، شیخ مفید، ج2، ص9</ref>. | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
برخی مانند [[ابن عربی|ابن‌عربی]] (م. ۵۴۳ ق)<ref>العواصم و القواصم، ص ۲۱</ref>؛ [[ابن تیمیه]] (م. ۷۲۸ ق) <ref>منهاج السنه، ص ۲۲۵</ref> و تحت تأثیر آنها ابن جوزی<ref>صفوه الصفوه، ج ۱، ص ۳۴۳</ref> و [[ذهبی]]<ref>تاریخ الاسلام، ج ۴، ص </ref>، در شهادت آن حضرت به دست معاویه تردید کرده یا منکر به شهادت رسیدن امام توسط معاویه شده و گفتهاند: امام خود خلافت را تسلیم معاویه کرد. لذا دلیلی بر این مسموم کردن نبوده است. از طرف دیگر نیز مسمومیت امر پنهانی است، لذا اگر مسموم می‌کرد نباید کسی متوجه می‌شد. علاوه بر این، دو نفر و به تبع آنان [[ابن خلدون]]<ref>تاریخ ابن خلدون، ج ۲/ ص ۴۴۹</ref> نیز بدون هیچ گونه استدلالی و تنها از روی تعصب، منکر شهادت امام شده‌اند، در حالی که بر شهادت امام مجتبی به دست معاویه اجماع است<ref>البدء و التاریخ، ج ۶، ص ۵</ref>. و بسیاری از تاریخ نگاران به دست داشتن او در شهادت آن حضرت تصریح کرده‌اند<ref>البدء و التاریخ، ج ۵، ص ۲۳۶</ref>. | برخی مانند [[ابن عربی|ابن‌عربی]] (م. ۵۴۳ ق)<ref>العواصم و القواصم، ص ۲۱</ref>؛ [[ابن تیمیه]] (م. ۷۲۸ ق) <ref>منهاج السنه، ص ۲۲۵</ref> و تحت تأثیر آنها ابن جوزی<ref>صفوه الصفوه، ج ۱، ص ۳۴۳</ref> و [[ذهبی]]<ref>تاریخ الاسلام، ج ۴، ص </ref>، در شهادت آن حضرت به دست معاویه تردید کرده یا منکر به شهادت رسیدن امام توسط معاویه شده و گفتهاند: امام خود خلافت را تسلیم معاویه کرد. لذا دلیلی بر این مسموم کردن نبوده است. از طرف دیگر نیز مسمومیت امر پنهانی است، لذا اگر مسموم می‌کرد نباید کسی متوجه می‌شد. علاوه بر این، دو نفر و به تبع آنان [[ابن خلدون]]<ref>تاریخ ابن خلدون، ج ۲/ ص ۴۴۹</ref> نیز بدون هیچ گونه استدلالی و تنها از روی تعصب، منکر شهادت امام شده‌اند، در حالی که بر شهادت امام مجتبی به دست معاویه اجماع است<ref>البدء و التاریخ، ج ۶، ص ۵</ref>. و بسیاری از تاریخ نگاران به دست داشتن او در شهادت آن حضرت تصریح کرده‌اند<ref>البدء و التاریخ، ج ۵، ص ۲۳۶</ref>. | ||
امام حسن (علیه السلام) در [[قبرستان بقیع]] و کنار مرقد مادربزرگش فاطمه بنت اسد و عباس عموی پیامبر (صل الله عليه وسلم) به خاک سپردند. خوارزمی قبه و بارگاه امام حسن (علیه السلام) را بلندترین و عالی‌ترین عمارت [[مدینه]] وصف کرده است<ref>کمال الدین، القصد الاقصی، فی ترجمه المستفصی، ص ۵۹۶</ref>. قبر مطهر امام حسن (علیه السلام) و عمویش عباس و هم چنین | امام حسن (علیه السلام) در [[قبرستان بقیع]] و کنار مرقد مادربزرگش فاطمه بنت اسد و عباس عموی پیامبر (صل الله عليه وسلم) به خاک سپردند. خوارزمی قبه و بارگاه امام حسن (علیه السلام) را بلندترین و عالی‌ترین عمارت [[مدینه]] وصف کرده است<ref>کمال الدین، القصد الاقصی، فی ترجمه المستفصی، ص ۵۹۶</ref>. قبر مطهر امام حسن (علیه السلام) و عمویش عباس و هم چنین امام زین‌العابدین و امام باقر (علیه السلام) زیر یک قبه بوده است. دیار بکری در شرافت این مکان و قبه می‌گوید: | ||
فللّه درّه من قبر ما أکرمه و أشرفه و أعلی قدره عند اللّه<ref>تاریخ الخمیس فی أحوال أنفس النفیس، ج ۲، ص ۲۸۷</ref>. | فللّه درّه من قبر ما أکرمه و أشرفه و أعلی قدره عند اللّه<ref>تاریخ الخمیس فی أحوال أنفس النفیس، ج ۲، ص ۲۸۷</ref>. | ||