۸۷٬۷۷۵
ویرایش
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '[[امام سجاد' به '[[علی بن الحسین (زین العابدین)') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
پیامبر خطاب به جابر میفرماید: «ای جابر! در ماه رمضان، هر کسی، روز آن را روزه بدارد و جزیی از شبش را به عبادت بپردازد، و شکم و شرمگاه خویش را، پاک نگه دارد، و زبانش را حفظ کند، همان طوری که از این ماه، خارج میشود از گناهان خویش خارج میشود. جابر عرض کرد: ای رسول خدا! این حدیث، چه زیباست! رسول خدا فرمود: و رعایت شروط آن، چه سخت است!»<ref>کافی؛ ج۴ ص۷۸.</ref>. | پیامبر خطاب به جابر میفرماید: «ای جابر! در ماه رمضان، هر کسی، روز آن را روزه بدارد و جزیی از شبش را به عبادت بپردازد، و شکم و شرمگاه خویش را، پاک نگه دارد، و زبانش را حفظ کند، همان طوری که از این ماه، خارج میشود از گناهان خویش خارج میشود. جابر عرض کرد: ای رسول خدا! این حدیث، چه زیباست! رسول خدا فرمود: و رعایت شروط آن، چه سخت است!»<ref>کافی؛ ج۴ ص۷۸.</ref>. | ||
[[ | [[علی بن الحسین (زین العابدین) (ع)|امام سجاد (علیهالسلام)]] در دعای خود، هنگام حلول ماه مبارک رمضان، این گونه مناجات میکند: «به وسیله روزه این ماه، یاریمان ده؛ تا اندام خود را، از معاصی تو، نگه داریم و آنها را به اعمالی واداریم که خشنودی تو را فراهم میآورد، تا با گوشهایمان، سخنان بیهوده نشنویم و با چشمانمان به دیدن چیزهای لهو نشتابیم و دستانمان را به سوی حرام، نگشاییم و با پاهایمان به سوی آنچه منع شده، ره نسپاریم و با شکمهایمان، جز آنچه را، تو حلال کردهای، در خود جای ندهیم و زبانهایمان، جز به آنچه، تو خبر دادهای و بیان فرمودهای، گویا نشود، و رنج نکشیم، جز برای آنچه به پاداش تو، نزدیک میکند و به جا نیاوریم، مگر چیزی را که از کیفر تو، نگه میدارد»<ref>صحیفه سجادیه؛ دعای ۴۴.</ref>. | ||
آنچه از مجموع احادیث و روایات به دست میآید، این است که انسان روزهدار برای بهرهمند شدن از غفران و رحمت خداوند و استفاده بهتر از ضیافت الهی، علاوه بر خودداری و امساک از خوردن و آشامیدن و دوری از اموری که [[روزه]] را باطل میکند، امور دیگری را نیز باید رعایت نماید، تا بتواند در زمره روزهداران واقعی قرار گیرد؛ چشم، گوش، زبان، دست و پا و سایر اعضای خود را از ارتکاب به [[گناه]] حفظ کند و در چهارچوب موازین شرعی، از نعمتهای بزرگ خدا استفاده کند. | آنچه از مجموع احادیث و روایات به دست میآید، این است که انسان روزهدار برای بهرهمند شدن از غفران و رحمت خداوند و استفاده بهتر از ضیافت الهی، علاوه بر خودداری و امساک از خوردن و آشامیدن و دوری از اموری که [[روزه]] را باطل میکند، امور دیگری را نیز باید رعایت نماید، تا بتواند در زمره روزهداران واقعی قرار گیرد؛ چشم، گوش، زبان، دست و پا و سایر اعضای خود را از ارتکاب به [[گناه]] حفظ کند و در چهارچوب موازین شرعی، از نعمتهای بزرگ خدا استفاده کند. | ||