۸۷٬۷۸۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[حضرت محمد (ص)' به '[[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)') |
جز (جایگزینی متن - '[[امام حسین' به '[[حسین بن علی (سید الشهدا)') |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
'''بشیر حسین نجفی''' یا بشیر حسین بن صادق علی بن محمد ابراهیم بن عبدالله الجالندری هندی نجفی، از [[مراجع تقلید|مراجع]] [[شیعی]] معاصر است. اصل ایشان از پنجاب [[هند]] است ولی مدت زمان زیادی است که در [[نجف]] زندگی میکند. او از بزرگان و رهبران دینی [[شیعیان]] در [[عراق]] به شمار میرود. | '''بشیر حسین نجفی''' یا بشیر حسین بن صادق علی بن محمد ابراهیم بن عبدالله الجالندری هندی نجفی، از [[مراجع تقلید|مراجع]] [[شیعی]] معاصر است. اصل ایشان از پنجاب [[هند]] است ولی مدت زمان زیادی است که در [[نجف]] زندگی میکند. او از بزرگان و رهبران دینی [[شیعیان]] در [[عراق]] به شمار میرود. | ||
«حرام دانستنِ کشیدن چهره [[معصومین (ع)|معصومان(علیهمالسلام)]]» و جواز [[قمهزنی]] در [[عزاداری|سوگواری]] [[ | «حرام دانستنِ کشیدن چهره [[معصومین (ع)|معصومان(علیهمالسلام)]]» و جواز [[قمهزنی]] در [[عزاداری|سوگواری]] [[حسین بن علی (سید الشهدا) (ع)|امام حسین (علیهالسلام)]] با شرایطی خاص، از فتاوای اوست. | ||
وی معتقد به وحدت مرجعیتِ [[عراق]] در امور سیاسی است و مسائل سیاسی عراق را به [[سید علی سیستانی|آیتالله سیستانی]] ارجاع میدهد. «دعوت به [[وحدت]] [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]]» و «بیطرفی در حمایت از جریانهای سیاسیِ عراق» از دیگر رویکردهای سیاسی او شمرده شده است. | وی معتقد به وحدت مرجعیتِ [[عراق]] در امور سیاسی است و مسائل سیاسی عراق را به [[سید علی سیستانی|آیتالله سیستانی]] ارجاع میدهد. «دعوت به [[وحدت]] [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]]» و «بیطرفی در حمایت از جریانهای سیاسیِ عراق» از دیگر رویکردهای سیاسی او شمرده شده است. | ||
خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
=== فتاوای مشهور === | === فتاوای مشهور === | ||
* به فتوای شیخ بشیر نجفی، [[قمهزنی]] در [[عزاداری|سوگواری]] [[ | * به فتوای شیخ بشیر نجفی، [[قمهزنی]] در [[عزاداری|سوگواری]] [[حسین بن علی (سید الشهدا) (ع)|امام حسین (علیهالسلام)]] به سه شرط [[جایز]]، بلکه برتر است؛ اول: «شخص اطمینان نداشته باشد که این عمل باعث [[مرگ]] یا از دست دادن عضوی از اعضای بدن او میشود» دوم: «در زمان یا مکانی نباشد که باعث دینگریزی مردم آن شود» و سوم: «[[نیت|نیّت]]، نشاندادن مظلومیت [[حسین بن علی (سید الشهدا) علیهالسلام|امام حسین (علیهالسلام)]] و جنایت دشمنان [[اهل البیت علیهمالسلام|اهلبیت (علیهمالسلام)]] باشد»<ref>بشیر نجفی، الشعائر الحسینیة و مراسیم العزاء، ۱۴۳۳ق، ص۱۱۷ و ۱۱۸؛ همچنین نگاه کنید به: بشیر نجفی، الشعائر الحسینیة و مراسیم العزاء، ۱۴۳۳ق، ص۳۶ و ۳۷.</ref>. | ||
* وی، کشیدن [[معصومین (ع)|معصومان(علیهمالسلام)]]<nowiki/>و غیرمع<nowiki/>صومان از [[اهل البیت علیهمالسلام|اهلبیت (علیهمالسلام)]]، مانند [[عباس بن علی|حضرت عباس (علیهالسلام)]] را [[حرام]] و نسبت دادن این تصاویر به امامان معصوم (علیهمالسلام) را از [[گناهان کبیره]] دانسته است<ref>بشیر نجفی، الشعائر الحسینیة و مراسیم العزاء، ۱۴۳۳ق، ص۱۴۳؛ همچنین نگاه کنید به: بشیر نجفی، [http://www.alnajafy.com/list/mainnews-2-1-677-429-1.html «الإستفتاءات»]، سایت دفتر مرکزی شیخ بشیر نجفی.</ref>. | * وی، کشیدن [[معصومین (ع)|معصومان(علیهمالسلام)]]<nowiki/>و غیرمع<nowiki/>صومان از [[اهل البیت علیهمالسلام|اهلبیت (علیهمالسلام)]]، مانند [[عباس بن علی|حضرت عباس (علیهالسلام)]] را [[حرام]] و نسبت دادن این تصاویر به امامان معصوم (علیهمالسلام) را از [[گناهان کبیره]] دانسته است<ref>بشیر نجفی، الشعائر الحسینیة و مراسیم العزاء، ۱۴۳۳ق، ص۱۴۳؛ همچنین نگاه کنید به: بشیر نجفی، [http://www.alnajafy.com/list/mainnews-2-1-677-429-1.html «الإستفتاءات»]، سایت دفتر مرکزی شیخ بشیر نجفی.</ref>. | ||
* به فتوای او، کسی که به [[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]] ایمان داشته و آنچه به یقین، جزئی از [[اسلام]] است را انکار نکند، [[مسلمان]] است، [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] او جایز نیست و بر [[مسلمانان]] [[واجب]] است از جان، مال و آبروی چنین کسی دفاع کنند<ref>میرآقایی، التعددیة المذهبیة فی الاسلام و آراء العلماء فیها، ۱۴۲۸ق، ص۱۰۹ و ۱۱۰؛ معهد الحج و الزیارة، حرمة تکفیر المسلمین، ۱۴۳۴ق، ص۴۵.</ref>. | * به فتوای او، کسی که به [[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]] ایمان داشته و آنچه به یقین، جزئی از [[اسلام]] است را انکار نکند، [[مسلمان]] است، [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] او جایز نیست و بر [[مسلمانان]] [[واجب]] است از جان، مال و آبروی چنین کسی دفاع کنند<ref>میرآقایی، التعددیة المذهبیة فی الاسلام و آراء العلماء فیها، ۱۴۲۸ق، ص۱۰۹ و ۱۱۰؛ معهد الحج و الزیارة، حرمة تکفیر المسلمین، ۱۴۳۴ق، ص۴۵.</ref>. |