confirmed
۱٬۱۳۰
ویرایش
جعمیت علمای اسلام پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها
←تاریخچه
(صفحه‌ای تازه حاوی «جعمیت علمای اسلام پاکستان == تاریخچه == جمعیت العلمای اسلام، حزبی اسلامی در پاکستان.پیشینه این جمعیت، به دوران پیش از تجزیه هندوستان (۱۳۲۶ش/ ۱۹۴۷) و جمعیت العلمای هند باز میگردد. «جمعیت العلمای هند» ب...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جعمیت علمای اسلام پاکستان | جعمیت علمای اسلام پاکستان | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
جمعیت العلمای [[اسلام|اسلام]]، حزبی اسلامی در [[پاکستان|پاکستان]] | جمعیت العلمای [[اسلام|اسلام]]، حزبی اسلامی در [[پاکستان|پاکستان]] است و پیشینه این جمعیت، به دوران پیش از تجزیه [[هند|هندوستان]] (۱۳۲۶ش/ ۱۹۴۷) و جمعیت العلمای هند باز میگردد. «جمعیت العلمای هند» با [[استعمار |استعمار انگلیس]] مخالف بود و از اهداف و سیاستهای کنگره ملی هند (به رهبری [[گاندی]]) حمایت میکرد، در عین حال اکثر اعضای آن با تلاش «جامعه مسلمانان سراسر [[هند]]» برای تقسیم هندوستان و تشکیل کشور مستقل پاکستان نیز مخالفت می کردند.<ref>جمعیت العلمای هند.</ref>. | ||
برخی از اعضای جمعیت العلمای هند، که طرفدار «جامعه مسلمانان سراسر هند» (مسلم‌لیگ) بودند، به رهبری مولانا شَبیر احمد عثمانی (متوفی ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۹)، از ۴ تا ۷ آبان ۱۳۲۴/ ۲۶ـ۲۹ اکتبر ۱۹۴۵ در کلکته گردهم آمدند و حزب «جمعیت العلمای اسلام» را تأسیس کردند.<ref>افضل، ۱۹۹۸، ج۱، ص۵۷، عزیز احمد، ص۲۳۷؛ صفدر محمود، ص۱۵۸؛ مهدی حسن، ص۹۵.</ref> مولانا شبیر احمد عثمانی، نخستین رهبر این جمعیت شد. برخی از همکاران او، که در تأسیس جمعیت نقش فعال داشتند، عبارت بودند از: مولانا طاهر قاسمی، مولانا ظفر احمد عثمانی، مولانا مفتی محمدحسن، مفتی محمد شفیع، مولانا محمدابراهیم سیالکوتی، مولانا ابوالبرکات، مولانا عبدالرئوف و مولانا احتشام‌الحق ثانَوی.<ref>پیرزاده، ص۱۰.</ref>. | برخی از اعضای جمعیت العلمای هند، که طرفدار «جامعه مسلمانان سراسر هند» (مسلم‌لیگ) بودند، به رهبری مولانا شَبیر احمد عثمانی (متوفی ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۹)، از ۴ تا ۷ آبان ۱۳۲۴/ ۲۶ـ۲۹ اکتبر ۱۹۴۵ در کلکته گردهم آمدند و حزب «جمعیت العلمای اسلام» را تأسیس کردند.<ref>افضل، ۱۹۹۸، ج۱، ص۵۷، عزیز احمد، ص۲۳۷؛ صفدر محمود، ص۱۵۸؛ مهدی حسن، ص۹۵.</ref> مولانا شبیر احمد عثمانی، نخستین رهبر این جمعیت شد. برخی از همکاران او، که در تأسیس جمعیت نقش فعال داشتند، عبارت بودند از: مولانا طاهر قاسمی، مولانا ظفر احمد عثمانی، مولانا مفتی محمدحسن، مفتی محمد شفیع، مولانا محمدابراهیم سیالکوتی، مولانا ابوالبرکات، مولانا عبدالرئوف و مولانا احتشام‌الحق ثانَوی.<ref>پیرزاده، ص۱۰.</ref>. | ||