confirmed
۲٬۲۰۰
ویرایش
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== جایگاه علمی == | == جایگاه علمی == | ||
محمد بن مسلم به مدت چهار سال در [[مدینه]] و در محضر امام باقر به کسب دانش و حدیث مشغول بود<ref>مفید، الاختصاص، ص۲۰۳.</ref>. جثهای کوچک داشت، ولی از کثرت علم سوالهای بسیار سختی داشت. صدوق، الفقیه ص 60. | محمد بن مسلم به مدت چهار سال در [[مدینه]] و در محضر امام باقر به کسب دانش و حدیث مشغول بود<ref>مفید، الاختصاص، ص۲۰۳.</ref>. جثهای کوچک داشت، ولی از کثرت علم سوالهای بسیار سختی داشت. <ref>صدوق، الفقیه ص 60.</ref> بنابر نقلی، امام صادق، محمد بن مسلم را از جمله کسانی ذکر میکند که امین امام باقر در احکام دین و نیز محافظ دین الهی و زنده نگاهدارنده مکتب [[تشیع]] هستند<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۲۵۴.</ref>. به همین منظور نیز هست که امام ششم در زمان حیات خود برخی را که به ایشان دسترسی نداشتند به محمد بن مسلم ارجاع میدادند<ref>طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۸۳.</ref>. | ||
بنابر نقلی، امام صادق، محمد بن مسلم را از جمله کسانی ذکر میکند که امین امام باقر در احکام دین و نیز محافظ دین الهی و زنده نگاهدارنده مکتب [[تشیع]] هستند<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۲۵۴.</ref>. به همین منظور نیز هست که امام ششم در زمان حیات خود برخی را که به ایشان دسترسی نداشتند به محمد بن مسلم ارجاع میدادند<ref>طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۸۳.</ref>. | |||
علاوه بر این، در تبیین جایگاه علمی او گفته شده که «ما کان أحَدٌ مِنَ الشیعَةِ اَفْقهُ مِنْ محمد بن مسلم؛ هیچ یک از شیعه، فقیهتر از محمد بن مسلم نیست»<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۴۷، ص۳۹۴.</ref>. مطابق با گزارشهای تاریخی، [[مرجعیت]] علمی محمد بن مسلم به اندازهای بود که بزرگان [[اهل سنت]] مانند [[ابوحنیفه]] نیز برای حل مسایل علمی به او رجوع کرده و نظر او را حجت میدانستند<ref>طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۸۶.</ref>. | علاوه بر این، در تبیین جایگاه علمی او گفته شده که «ما کان أحَدٌ مِنَ الشیعَةِ اَفْقهُ مِنْ محمد بن مسلم؛ هیچ یک از شیعه، فقیهتر از محمد بن مسلم نیست»<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۴۷، ص۳۹۴.</ref>. مطابق با گزارشهای تاریخی، [[مرجعیت]] علمی محمد بن مسلم به اندازهای بود که بزرگان [[اهل سنت]] مانند [[ابوحنیفه]] نیز برای حل مسایل علمی به او رجوع کرده و نظر او را حجت میدانستند<ref>طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۸۶.</ref>. | ||