۸۷٬۶۵۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[امام باقر' به '[[محمد بن علی (باقر العلوم)') |
جز (جایگزینی متن - '[[امیر المؤمنین' به '[[علی بن ابی طالب ') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
ارتباط میثم با امام علی(علیهالسلام) در زمان خلافت آن حضرت صمیمی تر و بیشتر شد. در همان زمان بود که حضرت او را از بردگی رهاند و آزاد کرد. | ارتباط میثم با امام علی(علیهالسلام) در زمان خلافت آن حضرت صمیمی تر و بیشتر شد. در همان زمان بود که حضرت او را از بردگی رهاند و آزاد کرد. | ||
وی شیفته آن بود که از محضر امیر مؤمنان علی (علیهالسلام) علم و حکمت بیاموزد. از این رو دل و جان خود را دربست در اختیار معارف علوم [[علوی]] گذاشت. حضرت (علیهالسلام) نیز که او را لایق و با استعداد یافت، دانش و حکمتهای فراوانی به وی آموخت، حتی برخی اسرار را که به هر کس نمیتوان گفت و آگاهی از حوادث آینده و بلاها و فتنههای زمانه را در اختیار او گذاشت. از این رو میثم تمّار را (صاحب سرّ) [[ | وی شیفته آن بود که از محضر امیر مؤمنان علی (علیهالسلام) علم و حکمت بیاموزد. از این رو دل و جان خود را دربست در اختیار معارف علوم [[علوی]] گذاشت. حضرت (علیهالسلام) نیز که او را لایق و با استعداد یافت، دانش و حکمتهای فراوانی به وی آموخت، حتی برخی اسرار را که به هر کس نمیتوان گفت و آگاهی از حوادث آینده و بلاها و فتنههای زمانه را در اختیار او گذاشت. از این رو میثم تمّار را (صاحب سرّ) [[علی بن ابی طالب | ||
]] میدانند<ref>سفینة البحار، ج 2، ص 524</ref>. | |||
گاهی میثم تمّار، گوشه ای از آموختهها و رازهایی را که از امام خود فراگرفته بود، با مردم در میان میگذاشت و مایه شگفتی آنان میشد. این نوع علوم و آگاهیها را (علم مَنایا و بلایا) مینامند. میثم تمار، رازدار بود و جز به ضرورت و هنگام نیاز، آنچه را از مولایش فراگرفته بود، فاش نمی ساخت. | گاهی میثم تمّار، گوشه ای از آموختهها و رازهایی را که از امام خود فراگرفته بود، با مردم در میان میگذاشت و مایه شگفتی آنان میشد. این نوع علوم و آگاهیها را (علم مَنایا و بلایا) مینامند. میثم تمار، رازدار بود و جز به ضرورت و هنگام نیاز، آنچه را از مولایش فراگرفته بود، فاش نمی ساخت. |