۸۷٬۷۹۸
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[حسین بن علی (سید الشهدا)(ع)' به '[[حسین بن علی (سید الشهدا)') |
جز (جایگزینی متن - '[[اهل بیت(ع)' به '[[اهل بیت ') |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==ماجرای قتل طفلان مسلم== | ==ماجرای قتل طفلان مسلم== | ||
بر اساس گزارش شیخ صدوق و خوارزمی، بعد از شهادت امام حسین(ع) و یارانش در واقعه کربلا در سال ۶۱ هجری و اسارت [[اهل بیت | بر اساس گزارش شیخ صدوق و خوارزمی، بعد از شهادت امام حسین(ع) و یارانش در واقعه کربلا در سال ۶۱ هجری و اسارت [[اهل بیت | ||
]] دو پسر کوچک به نام محمد و ابراهیم از لشکر [[عبیدالله بن زیاد]] فرار کردند. آنها بعد از مدتی پیادهروی به خانه زنی که شوهر او عبدالله بن قطبه طایی نبهانی<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۴۷۸</ref>. | |||
از لشکریان ابن زیاد بود، پناه بردند؛ ولی با وجود تلاش آن زن در مخفی کردن محمد و ابراهیم، سرانجام به دست شوهر آن زن افتادند. آن مرد دو کودک را کنار فرات برد و سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهای آن دو را برای دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. ابن زیاد پس از شنیدن ماجرا، دستور به قتل آن مرد داد و در همان جای قتل کودکان او را کشتند<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۸۳-۸۸؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۵۴-۵۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۰۰</ref>. | از لشکریان ابن زیاد بود، پناه بردند؛ ولی با وجود تلاش آن زن در مخفی کردن محمد و ابراهیم، سرانجام به دست شوهر آن زن افتادند. آن مرد دو کودک را کنار فرات برد و سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهای آن دو را برای دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. ابن زیاد پس از شنیدن ماجرا، دستور به قتل آن مرد داد و در همان جای قتل کودکان او را کشتند<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۸۳-۸۸؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۵۴-۵۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۰۰</ref>. | ||