confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
هبوط: تفاوت میان نسخه‌ها
←معنای هبوط آدم از بهشت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== معنای هبوط آدم از بهشت == | == معنای هبوط آدم از بهشت == | ||
[[هبوط|هُبوط]] به معنای پایین آمدن از بلندی (نزول) و ضد صعود(بالا رفتن) است. و گاهی به معنای [[حلول]] در مکان نیز استعمال می‌شود. | |||
بحث از هبوط آدم (علیه‌السلام) و معنای این هبوط در مرحله اوّل به این نکته بستگی دارد که بهشتی را که [[حضرت آدم]] در آن سکونت داشت چگونه معنا کنیم! آیا این یک بهشت دنیایی بود یا آخرتی؟ | بحث از هبوط [[حضرت آدم|آدم (علیه‌السلام)]] و معنای این هبوط در مرحله اوّل به این نکته بستگی دارد که بهشتی را که [[حضرت آدم]] در آن سکونت داشت چگونه معنا کنیم! آیا این یک بهشت دنیایی بود یا آخرتی؟ | ||
آنچه مسلم است این است که بهشت جاودان نبود. بر این اساس هبوط مقامی است؛ یعنی مراد از هبوط آدم از بهشت بیرون راندن او از بهشت و محروم شدن از زندگی بهشتی (بهشت دنیایی) و اسکان او در زمین و برخورداری از زندگی همراه با رنج و سختی و مشقت است که در آیات متعددی از قرآن مجید به آن اشاره شده است. | آنچه مسلم است این است که بهشت جاودان نبود. بر این اساس هبوط مقامی است؛ یعنی مراد از هبوط آدم از بهشت بیرون راندن او از بهشت و محروم شدن از زندگی بهشتی (بهشت دنیایی) و اسکان او در زمین و برخورداری از زندگی همراه با رنج و سختی و مشقت است که در آیات متعددی از [[قرآن|قرآن مجید]] به آن اشاره شده است. | ||
<big>هبوط</big> در لغت به معنای سقوط از بلندی به محل پایین و پست‌تر و نقیض صعود است<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 7، 421، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، ج 1، ص 196، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش</ref>. | <big>هبوط</big> در لغت به معنای سقوط از بلندی به محل پایین و پست‌تر و نقیض صعود است<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 7، 421، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، ج 1، ص 196، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش</ref>. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
در [[آیات]] متعددی از [[قرآن مجید]] از اخراج آدم (علیه‌السلام) از بهشت و اسکان او در زمین به هبوط تعبیر شده است: | در [[آیات]] متعددی از [[قرآن مجید]] از اخراج آدم (علیه‌السلام) از بهشت و اسکان او در زمین به هبوط تعبیر شده است: | ||
{{متن قرآن |وقلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین|سوره = بقره|آیه = 36 }}؛ و در این هنگام به آنها گفتیم: همگی به زمین فرود آیید، در حالی‌که بعضی دشمن بعض دیگر خواهید بود. | {{متن قرآن |وقلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین|سوره = بقره |آیه = 36 }}؛ و در این هنگام به آنها گفتیم: همگی به زمین فرود آیید، در حالی‌که بعضی دشمن بعض دیگر خواهید بود. | ||
{{متن قرآن |قلنا اهبطوا منها جمیعاً فاما یأتینکم منی هدی فمن تبع هدای فلاخوف علیهم ولا هم یحزنون|سوره = بقره|آیه = 38 }}؛ گفتیم همگی از آن فرود آیید! هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمده، کسانی که از آن پیروی کنند نه ترسی بر آنها است و نه غمگین شوند. | {{متن قرآن |قلنا اهبطوا منها جمیعاً فاما یأتینکم منی هدی فمن تبع هدای فلاخوف علیهم ولا هم یحزنون |سوره = بقره |آیه = 38 }}؛ گفتیم همگی از آن فرود آیید! هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمده، کسانی که از آن پیروی کنند نه ترسی بر آنها است و نه غمگین شوند. | ||
{{متن قرآن |قال اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین|سوره = اعراف|آیه = 24 }}؛ از مقام خویش فرود آیید، در حالی‌که بعضی از شما نسبت به بعض دیگر دشمن خواهید بود (شیطان دشمن شما است و شما دشمن او) و برای شما در زمین قرارگاه و وسیله بهره‌گیری تا زمان معینی خواهد بود. | {{متن قرآن |قال اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین |سوره = اعراف |آیه = 24 }}؛ از مقام خویش فرود آیید، در حالی‌که بعضی از شما نسبت به بعض دیگر دشمن خواهید بود (شیطان دشمن شما است و شما دشمن او) و برای شما در زمین قرارگاه و وسیله بهره‌گیری تا زمان معینی خواهد بود. | ||
هم‌چنین در قرآن مجید هبوط به معنای [[حلول]] و استقرار یافتن در محل (شهر) نیز استعمال شده است. در قصه [[حضرت موسی(ع)|حضرت موسی (علیه‌السلام)]] و [[بنی‌‌اسرائیل]] قرآن می‌فرماید: {{متن قرآن |... قال أتستبدلون الذی هو ادنی بالذی هو خیر اهبطوا مصراً فان لکم ما سألتم...|سوره = بقره|آیه = 61 }}؛ [[موسی]] گفت: آیا غذایی پست‌تر را به جای غذای بهتر انتخاب می‌کنید؟ (اکنون که چنین است بکوشید از این بیابان) در شهری فرود آیید؛ زیرا هر چه خواستید در آن‌جا برای شما وجود دارد. | هم‌چنین در قرآن مجید هبوط به معنای [[حلول]] و استقرار یافتن در محل (شهر) نیز استعمال شده است. در قصه [[حضرت موسی(ع)|حضرت موسی (علیه‌السلام)]] و [[بنی‌‌اسرائیل]] قرآن می‌فرماید: {{متن قرآن |... قال أتستبدلون الذی هو ادنی بالذی هو خیر اهبطوا مصراً فان لکم ما سألتم ... |سوره = بقره |آیه = 61 }}؛ [[موسی]] گفت: آیا غذایی پست‌تر را به جای غذای بهتر انتخاب می‌کنید؟ (اکنون که چنین است بکوشید از این بیابان) در شهری فرود آیید؛ زیرا هر چه خواستید در آن‌جا برای شما وجود دارد. | ||
بحث از هبوط آدم(علیه‌السلام) و معنای این هبوط در مرحله نخست به این نکته بستگی دارد که بهشتی را که [[حضرت آدم]] در آن سکونت داشت چگونه معنا کنیم، آیا این یک بهشت دنیایی بود(زمینی یا [[برزخ|برزخی]])، یا آخرتی؟ آنچه مسلم است این است که [[بهشت |بهشت خلد]] نبوده است، بر این اساس هبوط، هبوط مقامی است. | بحث از هبوط آدم(علیه‌السلام) و معنای این هبوط در مرحله نخست به این نکته بستگی دارد که بهشتی را که [[حضرت آدم]] در آن سکونت داشت چگونه معنا کنیم، آیا این یک بهشت دنیایی بود (زمینی یا [[برزخ|برزخی]])، یا آخرتی؟ آنچه مسلم است این است که [[بهشت |بهشت خلد]] نبوده است، بر این اساس هبوط، هبوط مقامی است. | ||
== نظریات مفسران در مورد هبوط == | == نظریات مفسران در مورد هبوط == | ||