احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = عالمان شیعه.jpg

| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]

'''احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعه]] قرن چهارم هجری بوده است.  

احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] از [[علویان|سادات علوی]] است و نسب او به [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] متصل می‏‌شود. ظاهراً در [[كوفه|کوفه]] به دنیا آمد اما زمان آن معلوم نیست. چنان‌که وفات او نیز به درستی روشن نیست. تنها می‌‏دانیم که [[تلعكبری|شیخ تلعکبری]] از شاگردان او بوده است. بنابراین وی از [[محدّث|محدثان]] قرن چهارم هجری بوده و احتمالاً در اواسط این قرن وفات یافته است.  

تحقیقات ما نشان می‌‏دهد که بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏‌اند. جد اعلای او [[محمد بن عبیدالله اعرج]] از اصحاب [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (علیه‌السلام)]] بود که اهل یکی از روستاهای نزدیک [[مدینه]] به نام «جُوّانیه» (به فتح جیم و تشدید واو) بود و از آنجا به کوفه آمد و در سال 181 [[سال قمری|هجری]] درگذشت و برخی از نوادگان و اعقاب او در [[بغداد]]، [[شام (شامات)|شام]]، [[خراسان]] و [[طبرستان]] ساکن شدند.  

جد سوم او حسن بن محمد بن عبیدالله اعرج از کسانی است که [[محمد بن علی (جواد)|امام جواد (علیه‌السلام)]] در 220هجری برای [[وصیت]] به پسرش [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه‌السلام)]]، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم علوی جوانی» از اساتید [[شیخ کلینی]] بود و دارای کتابی با عنوان [[اخبار صاحب فخ (کتاب)|اخبار صاحب فخ]] است. نوه او «ابوالحسن علی بن حسین بن احمد علوی جوانی» از راویان [[حدیث]] بوده است. به هر حال وی در محیط علم و دانش پرورش یافت و دوران کودکی را در کوفه به سر آورد. سپس به همراه پدرش راهی بغداد شد و نزد اساتید آن‌جا به استماع حدیث پرداخت. «شیخ تلعکبری» احادیث اندکی از او روایت نموده و «دعاء حریق» را به ‏طور شفاهی از او شنیده است. از اساتید و شاگردان او کسی در منابع ذکر نشده است. هم‌چنین کتاب یا رساله‌‏ای از او معرفی نشده است.