ابوالخطاب: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس نقل منابع، ابوالخطاب خود را به امام صادق ‌(علیه‌السلام) و یاران آن حضرت پیوند داده بود. <ref>شهرستانی، 1364، ج1، ص210</ref> وی پیش از آشکار‌سازی عقاید غالیانه‌اش، با حضور در محضر امام صادق ‌(علیه‌السلام) تلاش می‌کرد این‌گونه وانمود کند که امام صادق ‌(علیه‌السلام) برخی از اسرار را از یارانش مخفی می‌کند، اما ابوالخطاب را از این امور آگاه می‌سازد. [[ابن اثیر]] پس از اشاره به ابوالخطاب و سخنان غالیانه او و دیگر فریب کاران، می‌نویسد: آنها خود را [[شیعه]] آل محمد دانستند تا به واسطه [[تشیع]]، بتوانند کار خود را انجام دهند و عوام را به خود جلب و اهالی بلاد را تسخیر کنند. آنها به زهد و [[تقوا]] و [[عبادت]] هم تظاهر کردند تا مردم را فریب دهند، و حال آنکه خود مخالف آن بودند. <ref>ابن اثیر، 1385ق، ‏ج 8، ص28</ref>

معاویه بن حکیم از جدش روایت می‌کند: در مجلس امام صادق ‌(علیه‌السلام) بودم، ابوالخطاب هم حضور داشت. وقتی همه رفتند... ابوالخطاب از من نیز می‌خواست که بیرون بروم، ولی امام هر بار می‌فرمودند: او با من کار دارد. یک بار هم به امام نزدیک شد و به محاسن حضرت دست زد. سپس ابوالخطاب بیرون رفت. امام صادق ‌(علیه‌السلام) به من فرمودند: ابوالخطاب می‌خواهد بگوید که امام من را آگاه می‌کند اما از تو پنهان می‌سازد؛ او می‌خواهد بگوید: به من نزدیک‌تر است. به یارانم این گونه بگو... <ref>طوسی، 1348، ص295</ref> این روایت گویای این مطلب است که ابوالخطاب با نزدیک ساختن خویش به امام صادق ‌علیه‌السلام، سعی داشت یاران آن حضرت را فریب دهد و خود را صاحب سرّ آن حضرت معرفی کند.

بدون شک انحرافِ ابوالخطاب از زمان امام صادق ‌(علیه‌السلام) آغاز شده است. بنابراین روایتی که صفار و [[کلینی|کلینی]] درباره انحراف ابوالخطاب در زمان امام باقر ‌(علیه‌السلام) دارند نادرست است. امام باقر ‌(علیه‌السلام) در این روایت علت هلاکت ابوالخطاب را ناآگاهی از تأویل محدّث و نبی دانسته‌اند. <ref>صفار، 1404ق، ص320؛ کلینی، 1362، ج‏1، ص270</ref>